kayo ng sagisag ng kasangkapang ginamit sa pagpatay? Mamahalin ba ninyo ito o sa halip ay kamumuhian ninyo?

Sa sinaunang Israel, ang di-tapat na mga Judio ay nanangis nang mamatay ang diyus-diyosang si Tammuz. Ang ginawa nilang ito ay tinukoy ni Jehova na ‘kasuklamsuklam.’ (Ezek. 8:13, 14) Ayon sa kasaysayan, si Tammuz ay isang diyos ng Babilonya, at ang krus ay ginamit bilang kaniyang sagisag. Magbuhat sa pasimula nito noong kaarawan ni Nimrod, ang Babilonya ay salungat na kay Jehova at naging kaaway ng tunay na pagsamba. (Gen. 10:8-10; Jer. 50:29) Kaya kung mamahalin ang krus, napararangalan ang isang sagisag ng pagsamba na salungat sa tunay na Diyos.

Gaya ng sinasabi sa Ezekiel 8:17, ‘isinuot’ ng apostatang mga Judio ‘ang sanga sa ilong ni Jehova.’ Minalas niya ito bilang “kasuklamsuklam” at ‘nakagagalit.’ Bakit? Ang “sanga” na ito, gaya ng paliwanag ng ilang komentarista, ay kumakatawan sa sangkap ng lalake, na ginagamit sa pagsambang phalliko. Papaano, kung gayon, mamalasin ni Jehova ang paggamit ng krus, na, gaya ng nakita na natin, ay ginamit noong unang panahon bilang sagisag ng pagsambang phalliko?

Diyos

Kahulugan: Ang Kataastaasang Maykapal, na ang bukod-tanging pangalan ay Jehova. Ang wikang Hebreo ay gumagamit ng mga termino ukol sa “Diyos” na nangangahulugan ng kalakasan, pati na ng kamahalan, dignidad at karingalan. Bilang paghahambing sa tunay na Diyos, ay mayroon ding mga huwad na diyos. Ang ilan sa mga ito’y ginawang diyos ang kanilang mga sarili; ang iba nama’y pinag-ukulan ng pagsamba niyaong mga nagsisipaglingkod sa kanila.

May matitibay na dahilan ba upang maniwala sa Diyos?

Awit 19:1: “Ang mga kalangitan ay nagpapahayag ng kaluwalhatian ng Diyos; at ipinakikita ng kalawakan ang gawa ng kaniyang mga kamay.”

Awit 104:24: “Pagkasari-sari ang iyong mga gawa, O Jehova! Sa karunungan ay ginawa mo silang lahat. Ang lupa ay puno ng iyong mga nilikha.”

Roma 1:20: “Ang mga katangian niyang hindi nakikita ay maliwanag na naaaninaw buhat pa nang lalangin ang sanlibutan, sapagka’t ang mga ito’y nahihiwatigan sa mga bagay na ginawa.”

Sinabi ng magasing New Scientist: “Nananatili ang karaniwang paniwala​—na ang relihiyon ay ‘pinawalang-bisa’ ng mga siyentipiko. Ito’y isang paniwala na karaniwan nang umaasa na ang mga siyentipiko ay walang pananampalataya; na inilibing na ni Darwin ang Diyos; at na ang sunudsunod na makasiyentipiko at teknolohikal na mga pagbabago sapol noon ay nag-alis sa anomang pag-asa ukol sa isang pagkabuhay-muli. Ito ay isang paniwala na maling-mali.”​—Mayo 26, 1977, p. 478.

Sinabi ng isang kasapi sa French Academy of Sciences: “Ang ayos sa kalikasan ay hindi kinatha ng isip ng tao ni itinakda kaya ng mga kapangyarihan ng unawa. . . . Ang pag-iral ng kaayusan ay nagpapahiwatig ng pag-iral ng talino sa pag-organisa. Ang talinong ito ay walang ibang pagbubuhatan kundi sa Diyos.”​—Dieu existe? Oui (Paris, 1979), Christian Chabanis, bilang pagsipi kay Pierre-Paul Grassé, p. 94.

Nakilala ng mga siyentipiko ang mahigit na 100 kemikal na elemento. Ang atomikong balangkas ng mga ito ay nagtatanghal ng masalimuot na matematikal na pag-uugnayan ng mga elemento sa isa’t-isa. Ang periodic table ay nagpapahiwatig ng malinaw na pagkadisenyo. Ang ganitong kamanghamanghang disenyo ay hindi mangyayari nang di-sinasadya, na bunga lamang ng pagkakataon.

Paglalarawan: Kapag nakakakita tayo ng isang kamera, isang radyo, o computer, agad nating tinatanggap na ito’y dapat na nalikha ng isang matalinong disenyador. Kung gayon, magiging makatuwiran kaya na sabihing ang higit na masalimuot na mga bagay​—ang mata, ang tainga, at ang utak ng tao​—ay hindi nagbuhat sa isang matalinong Disenyador?

Tingnan din ang mga pahina 291-293, sa ilalim ng pamagat na “Paglalang.”

Ang pag-iral ba ng kasamaan at ng paghihirap ay patotoo na walang Diyos?

Isaalang-alang ang mga halimbawa: Dahil ba sa ang mga kutsilyo ay ginagamit sa pagpatay ay patotoo na walang nagdisenyo sa mga ito? Ang paggamit ba ng mga eroplanong jet upang magbagsak ng mga bomba kapag digmaan ay ebidensiya na ang mga ito ay walang disenyador? O sa halip hindi kaya ang paraan ng paggamit sa mga ito ang siyang nagdudulot ng pighati sa sangkatauhan?

Hindi ba totoo na maraming sakit ay resulta ng sariling kasalaulaan ng tao at ng pagpaparumi ng kapaligiran para sa kaniya at sa iba pa? Hindi ba ang mga digmaan na itinataguyod ng tao ay pangunahing sanhi ng paghihirap? Hindi rin ba totoo na, bagaman angaw-angaw ang kapos sa pagkain, labis-labis naman ito sa ibang mga bansa, anupa’t ang isang saligang suliranin ay ang kasakiman ng tao? Lahat ng ito’y nagbibigay katibayan, hindi sa bagay na walang Diyos, kundi sa bagay na ang tao ay lubhang nagmamalabis sa kaniyang bigay-Diyos na mga kakayahan at pati na rin sa mismong lupa.

Talaga bang nababahala ang Diyos sa nangyayari sa tao?

Oo, tiyak iyon! Isaalang-alang ang katibayan: Sinasabi sa atin ng Bibliya na binigyan ng Diyos ang tao ng isang sakdal na pasimula. (Gen. 1:27, 31; Deut. 32:4) Gayumpaman, ang patuluyang pagtatamasa ng tao ng pagsang-ayon ng Diyos ay nasasalig sa pagsunod sa kaniyang Maylikha. (Gen. 2:16, 17) Kung masunurin ang tao, patuloy niyang tatamasahin ang sakdal na buhay-tao​—walang sakit, walang hirap, walang kamatayan. Siya ay paglalaanan ng Maylikha ng kinakailangang patnubay at gagamitin ang Kaniyang kapangyarihan upang ipagsanggalang ang sangkatauhan laban sa anomang kapahamakan. Subali’t tinanggihan ng tao ang patnubay ng Diyos; pinili niya ang landasin ng pagsasarili. Sa pagsisikap na gawin ang isang bagay na hindi sadyang dinisenyo para sa kaniya, dinulutan niya ng kapahamakan ang sarili. (Jer. 10:23; Ecles. 8:9; Roma 5:12) Gayumpaman, sa nakalipas na mga dantaon, buong pagtitiis na hinanap ng Diyos yaong mga handang sumunod sa kaniya dahil sa pag-ibig sa kaniya at sa kaniyang mga daan. Inilalagay niya sa harapan nila ang pagkakataon na tamasahin ang lahat ng mga pagpapala na ipinagkait sa kanila dahil sa di-kasakdalan at pagsasarili. (Apoc. 21:3-5) Ang paglalaan ng Diyos na tubusin ang mga tao sa kasalanan at kamatayan sa pamamagitan ng kaniyang Anak ay isang kagilagilalas na katibayan ng dakilang pag-ibig ng Diyos sa sangkatauhan. (Juan 3:16) Nagtakda din naman ang Diyos ng panahon sa paglipol sa mga nagpapahamak sa lupa at upang tamasahin ng mga umiibig sa katuwiran ang buhay na kasuwato ng kaniyang sariling orihinal na layunin.​—Apoc. 11:18; Awit 37:10, 11; tingnan din ang mga pamagat na “Pagdurusa” at “Kabalakyutan.”

Ang Diyos ba’y isang tunay na persona?

Heb. 9:24: “Pumasok si Kristo . . . sa mismong langit, upang humarap ngayon sa persona ng Diyos dahil sa atin.”

Juan 4:24: “Ang Diyos ay isang Espiritu.”

Juan 7:28: “Ang nagsugo sa akin ay tunay,” sabi ni Jesus.

1 Cor. 15:44: “Kung may katawang pisikal, ay mayroon din namang espirituwal.”

Ang Diyos ba ay may damdaming katulad niyaong iniuukol natin sa mga taong nabubuhay?

Juan 16:27: “Ang Ama rin ay may pagmamahal sa inyo, sapagka’t