Hindi lamang nila tinatalikdan ang tunay na pananampalataya kundi kanila pang “binubugbog” ang dati nilang mga kasamahan sa pamamagitan ng pangmadlang pagkutya at iba pang paraan upang hadlangan ang gawain ng mga ito; ang pagsisikap ng gayong mga apostata ay nakatuon sa pagwasak, hindi sa pagtatayo

Mat. 24:45-51: “Sino nga baga ang tapat at matalinong alipin na pinagkatiwalaan ng kaniyang panginoon sa kaniyang sambahayan, upang sila’y bigyan ng pagkain sa kapanahunan? . . . Datapuwa’t kung ang masamang alipin ay nagsabi sa kaniyang puso, ‘Magtatagal ang aking panginoon,’ at magsimulang bugbugin ang kaniyang mga kapuwa alipin at makipagkainan at makipag-inuman sa mga lasenggo, darating ang panginoon ng aliping yaon sa araw na hindi niya inaasahan at sa oras na hindi niya nalalaman, at siya’y parurusahan nang napakabigat at isasama ang kaniyang bahagi sa mga mapagpaimbabaw.”

2 Tim. 2:16-18: “Iwasan mo ang mga usapang walang kabuluhan na salungat sa mga bagay na banal; sapagka’t sila’y lalong magpapatuloy sa higit at higit pang kasamaan, at ang kanilang salita ay kakalat na gaya ng ganggrena. Sina Himeneo at Fileto ay kabilang sa mga ito. Ang mga lalaking ito’y nangasinsay sa katotohanan, na nagsasabing ang pagkabuhay-muli ay naganap na; at winawasak ang pananampalataya ng iba.”

Dapat bang tanggapin ng mga Kristiyano ang mga apostata sa gitna nila, maging sa personal o sa pagbabasa ng kanilang mga lathalain?

2 Juan 9, 10: “Ang sinomang nagpapauna at hindi nananatili sa aral ni Kristo ay hindi kinaroroonan ng Diyos. . . . Kung sa inyo’y dumating ang sinoman at hindi dala ang aral na ito, ay huwag na huwag ninyong tatanggapin sa inyong bahay ni babatiin man siya.”

Roma 16:17, 18: “Ipinamamanhik ko sa inyo, mga kapatid, na tandaan ninyo yaong mga pinanggagalingan ng mga pagkakabahabahagi at ng mga dahilan ng pagkakatisod na laban sa aral na inyo nang natutuhan, at kayo’y magsilayo sa kanila. . . . Sa pamamagitan ng kanilang matamis na pananalita at may-pagpuring mga talumpati ay dinadaya nila ang puso ng mga walang malay.”

May ibubunga bang malubhang pinsala kung ang isa’y mag-uusisa sa paniwala ng mga apostata?

Kaw. 11:9: “Sa pamamagitan ng kaniyang bibig ay ipinapahamak ng apostata ang kaniyang kapuwa.”

Isa. 32:6: “Ang taong mangmang ay magsasalita ng kasamaan, at ang kaniyang puso ay kakatha ng kapinsalaan, upang magsagawa ng apostasiya at upang magsalita ng may kamalian laban kay Jehova, upang walang makain ang kaluluwa ng nagugutom, at upang ang nauuhaw ay walang mainom.” (Ihambing ang Isaias 65:13, 14.)

Gaano kaselang ang apostasiya?

2 Ped. 2:1: “Sila’y lihim na magpapasok ng nagpapahamak na mga sekta at itatatwa pati ang may-ari na bumili sa kanila, sa gayo’y dinudulutan ang kanilang sarili ng biglang pagkawasak.”

Job 13:16: “Sa harapan niya [ng Diyos] ay walang makalalapit na apostata.”

Heb. 6:4-6: “Sapagka’t tungkol sa mga minsang naliwanagan, at nakalasap ng walang bayad na kaloob ng kalangitan, at nangakabahagi na ng banal na espiritu, at nakalasap ng mabuting salita ng Diyos at ng mga kapangyarihan ng dumarating na pamamalakad ng mga bagay, at saka nahiwalay sa Diyos [“at saka magkasala ng apostasiya,” RS], ay hindi na sila maaaring akaying muli sa pagsisisi, sapagka’t kanilang ipinapakong muli ang Anak ng Diyos ukol sa ganang kanilang sarili at inilalagay na muli siya sa pangmadlang kahihiyan.”

Apostolikong Paghahalili

Kahulugan: Ang doktrina na ang 12 apostol ay may mga kahalili at na ang karapatang humalili ay isang bigay-Diyos na atas. Sa Iglesiya Katolika Romana, inaangkin na ang mga obispo sa kabuuan ay kahalili ng mga apostol, at na ang papa ay inaangking siyang kahalili ni Pedro. Iginigiit na ang mga papang Romano ay tuwirang kahalili, nanunungkulan sa posisyon at gumaganap ng mga tungkulin ni Pedro, na di-umano’y siyang pinagkalooban ni Kristo ng pangunahing kapamahalaan sa buong Iglesiya. Hindi itinuturo ng Bibliya.

Si Pedro ba ang “bato” na siyang pinagtayuan ng iglesiya?

Mat. 16:18, JB: “Sinasabi ko ngayon sa iyo: Ikaw ay si Pedro