Jud. 16: “Ang mga ito’y mga mapagbulong, mapagreklamo hinggil sa kalagayan nila sa buhay, na nangagsisilakad ayon sa kanilang sariling mga hangarin, at ang kanilang mga bibig ay nangagsasalita ng mga papuri, samantalang sila’y humahanga sa mga pagkatao ukol sa sarili nilang pakinabang.”

3 Juan 9: “Si Diotrepes, na gustong mapatanyag sa kanilang lahat, ay hindi tumatanggap ng anoman sa amin nang may pagpipitagan.”

Kaw. 18:1: “Ang nagbubukod ng kaniyang sarili ay humahanap ng sarili niyang nasa; lumalaban siya sa lahat ng magaling na karunungan.”

Sant. 4:13-15: “Magsiparito ngayon, kayong nagsisipagsabi: ‘Ngayon o bukas ay maglalakbay kami sa gayong bayan at titira kami doon nang isang taon, at kami’y mangangalakal at tutubo,’ gayong hindi ninyo nalalaman kung ano ang magiging buhay ninyo bukas. Sapagka’t kayo nga’y isang singaw na lumilitaw sa sandaling panahon at pagdaka’y napapawi. Sa halip, ang dapat ninyong sabihi’y: ‘Kung loloobin ni Jehova, ay mangabubuhay kami at gagawin namin ang ganito o ganoon.’ ”

Kapag ang paghahangad sa kasarinlan ay umakay sa isa upang tularan ang sanlibutang nasa labas ng kongregasyong Kristiyano, kaninong pamumuno siya nagpapasakop? At papaano ito minamalas ng Diyos?

1 Juan 2:15; 5:19: “Huwag ninyong iibigin ang sanlibutan, ni ang mga bagay na nangasa sanlibutan. Kung ang sinoman ay umiibig sa sanlibutan, ay wala sa kaniya ang pag-ibig ng Ama.” “Ang buong sanlibutan ay nasa kapangyarihan ng balakyot na isa.”

Sant. 4:4: “Sinoman ngang mag-ibig na maging kaibigan ng sanlibutan ay ginagawa ang kaniyang sarili na isang kaaway ng Diyos.”

Pamahalaan

Kahulugan: Ang kaayusan ukol sa paglikha at pagpapatupad ng mga batas. Ang mga pamahalaan ay madalas inuuri ayon sa pinagmulan at lawak ng kanilang autoridad. Ang Diyos na Jehova ang Pansansinukob na Tagapamahala, na nagkakaloob ng autoridad sa iba ayon sa kaniyang kalooban at layunin. Gayumpaman, si Satanas na Diyablo, ang pangunahing rebelde laban sa kapamahalaan ni Jehova, ay “pinuno ng sanlibutan”​—at ito’y ayon sa pagpapahintulot ng Diyos sa isang limitadong yugto ng panahon. Inilalarawan ng Bibliya ang pangglobong sistema ng makapolitikang pamamahala bilang isang mabangis na hayop at sinasabing “ibinigay ng dragon [si Satanas na Diyablo] sa hayop ang kaniyang kapangyarihan at kaniyang luklukan at dakilang kapamahalaan.”​—Juan 14:30; Apoc. 13:2; 1 Juan 5:19.

Posible ba para sa mga tao na magtatag ng isang pamahalaan na talagang magdudulot ng walang-hanggang kaligayahan?

Ano ang ipinakikita ng ulat ng kasaysayan ng tao?

Ecles. 8:9: “Pinangibabawan ng tao ang kaniyang kapuwa sa ikapapahamak nito.” (Totoo ito bagaman sa pasimula ang ibang pamahalaan at tagapamahala ay may matatayog na mithiin.)

“Bawa’t umiral na kabihasnan ay naguho sa kalaunan. Ang kasaysayan ay isang salaysay ng mga bigong pagsisikap, o mga hangarin na hindi natupad. . . . Kaya, bilang isang mananalaysay, ang isa ay kailangang mabuhay taglay ang pag-asam-asam sa isang di-maiiwasang kapahamakan.”​—Henry Kissinger, makapolitikang siyentista at propesor ng pamahalaan, ayon sa pagkakasipi sa The New York Times, Oktubre 13, 1974, p. 30B.

Ano ang humadlang sa mga pagsisikap ng tao sa larangan ng pamahalaan?

Jer. 10:23: “Tunay na aking talastas, O Jehova, na ang lakad ng makalupang tao ay hindi sa ganang kaniyang sarili. Hindi para sa taong lumalakad ang magtuwid ng kaniyang mga hakbang.” (Hindi pinahintulutan ng Diyos na iguhit ng kaniyang mga taong nilalang ang kanilang sariling landasin nang hiwalay sa Diyos.)

Gen. 8:21: “Ang hilig ng puso ng tao ay masama buhat pa sa kaniyang pagkabata.” (Kapuwa ang mga tagapamahala at yaong mga pinamamahalaan ay ipinanganak sa pagkakasala, taglay ang mapag-imbot na mga hilig.)

2 Tim. 3:1-4: “Sa mga huling araw ay darating ang mapanganib na mga panahon. Sapagka’t ang mga tao’y magiging maibigin sa kanilang sarili, maibigin sa salapi, . . . mahirap makasundo, . . . mga palalo.” (Ang mga suliraning napapaharap sa sangkatauhan ngayon ay hindi lubusang malulutas ng iisa lamang bansa; humihiling ito ng ganap na pandaigdig na pagtutulungan. Subali’t ang mapag-imbot na mga kapakanan ay humahadlang dito at nakakasagabal sa alinmang tunay na pagtutulungan sa pagitan ng iba’t-ibang mga organisasyon sa gitna ng mga bansa.)

Isinisiwalat din ng Bibliya na may mga puwersang nakahihigit sa tao na nagmamaneobra sa mga kapakanan ng tao. “Ang buong sanlibutan ay nasa kapangyarihan ng balakyot na isa.” (1 Juan 5:19) “Tayo ay may pakikipagpunyagi, hindi laban sa dugo at laman, kundi laban . . . sa makasanlibutang mga pinuno ng kadiliman, laban sa balakyot na mga espiritung hukbo sa makalangit na mga dako.” (Efe. 6:12) “Mga kapahayagang kinasihan ng mga demonyo . . . at kanilang pinaparoonan ang mga hari sa buong tinatahanang lupa, upang tipunin sila sa digmaan ng dakilang araw ng Diyos na Makapangyarihan-sa-Lahat.”​—Apoc. 16:14.

Papaano maaaring lubusang mapalaya ang mga tao mula sa katiwalian at pang-aapi ng mga pamahalaan?

Malulutas ba ang suliranin kung hahalinhan ang mga taong nanunungkulan?

Hindi ba totoo na kung saan may malayang mga halalan ang mga nasa kapangyarihan ay naaalis sa tungkulin pagkaraan lamang ng ilang taon? Bakit? Ang nakararami ay hindi nasisiyahan sa kanilang pagganap.

Awit 146:3, 4: “Huwag ninyong ilagak ang inyong tiwala sa mga mahal na tao, ni sa anak ng makalupang tao, na hindi makapagliligtas. Ang kaniyang espiritu ay pumapanaw, siya’y nagbabalik sa kaniyang pagkalupa; sa araw ding yaon ay nawawala ang kaniyang pag-iisip.” (Kaya, ang alinmang palatuntunan sa pag-unlad na pinasisimulan ng mga pinuno ay naililipat sa ibang kamay at kadalasa’y hindi na naipagpapatuloy.)

Kahit sino pa ang namamahala, bahagi pa rin siya ng sanlibutan na nasa ilalim ng kapangyarihan ni Satanas.​—1 Juan 5:19.

Marahas na himagsikan ba ang sagot?

Alisin man ang tiwaling mga tagapamahala at lansagin ang di-makatarungang mga batas, ang bagong ihahaliling pamahalaan ay bubuuin pa rin ng hindi sakdal na mga tao at magiging bahagi pa rin ng makapolitikang sistema na maliwanag na sinasabi ng Bibliya na nasa ilalim ng panunupil ni Satanas.

Mat. 26:52: “Ibalik mo ang iyong tabak sa lalagyan nito, sapagka’t lahat ng nangagtatangan ng tabak ay mamamatay sa pamamagitan ng tabak.” (Sinabi ito ni Jesus sa isa sa kaniyang mga apostol nang ang makapamahalaang autoridad ay ginamit nang walang katarungan laban sa mismong Anak ng Diyos. May mas marangal pa kayang layunin na maaaring ipaglaban ng isa, kung ito nga ang siyang karapatdapat gawin?)

Kaw. 24:21, 22: “Anak ko, matakot ka kay Jehova at sa hari. Sa mga naghahangad ng pagbabago ay huwag kang makikialam. Sapagka’t ang kapahamakan nila ay biglang sasapit, at sino ang nakakaalam tungkol sa pagkalipol niyaong mga naghahangad ng pagbabago?”

Ano, kung gayon, ang sagot sa mga suliranin ng katiwalian at pang-aapi?

Dan. 2:44: “Ang Diyos sa langit ay magtatayo ng isang kaharian [isang pamahalaan] na hindi magigiba kailanman. At ang kaharian mismo ay hindi ipagkakaloob sa ibang bayan. Pagdudurugdurugin at wawakasan nito ang lahat ng mga kahariang ito at ito lamang ang mananatili magpakailanman.”

Awit 72:12-14: “Kaniyang [ang inatasang hari ni Jehova, si Jesu-Kristo] ililigtas ang dukhang dumaraing, at ang nagdadalamhati nang walang katulong. Siya’y maaawa sa dukha at maralita, at ililigtas niya ang mga kaluluwa ng mapagkailangan. Tutubusin niya ang kanilang kaluluwa mula sa pang-aapi at karahasan, at ang kanilang dugo ay magiging mahalaga sa kaniyang paningin.” (Ang pagmamalasakit niya ukol sa gayong mga tao nang siya’y nasa lupa​—ang kaniyang pagpapagaling sa kanila, pagpapakain sa mga pulutong, at maging ang paghahandog ng sarili niyang buhay alang-alang sa kanila​—ay nagtatanghal ng kakayahan niya sa pagiging isang tagapamahala na gaya ng isinasaad sa hula.)

Tingnan din ang mga pahina 88-93, sa ilalim ng pamagat na “Kaharian.”

Bakit nararapat nating isaalang-alang nang may kataimtiman ang sinasabi ng Bibliya hinggil sa kinabukasan ng pamahalaan?

Hindi nailalaan ng mga pinuno ang mga mahihigpit na pangangailangan ng tao

Isaalang-alang ang mga bagay na ito na kailangang-kailangan ng mga tao saanman, na hindi nailalaan ng mga pamahalaan ng tao subali’t siyang mga ipinangangako ng Diyos: (1) Buhay sa isang daigdig na malaya sa banta ng digmaan.​—Isa. 2:4; Awit 46:9, 10. (2) Sapat na pagkain para sa lahat.​—Awit 72:16. (3) Maalwang pagpapabahay para sa lahat.​—Isa. 65:21. (4) Kasiyasiyang hanapbuhay para sa mga nangangailangan nito, upang paglaanan ang kanilang sarili at mga kasambahay.​—Isa. 65:22. (5) Buhay na hindi pinipinsala ng sakit at karamdaman.​—Apoc. 21:3, 4. (6) Katarungan; kalayaan mula sa pagtatangi dahil sa relihiyon, lahi, kabuhayan at bansa.​—Isa. 9:7; 11:3-5. (7) Pagtatamasa ng katiwasayan, nang walang panganib sa katawan o ari-arian mula sa mga kriminal.​—Mik. 4:4; Kaw. 2:22. (8) Isang daigdig na kung saan ang mga katangiang higit na pinahahalagahan ay gaya ng pag-ibig, kabaitan, pagmamalasakit sa kapuwa, at katapatan.​—Awit 85:10, 11; Gal. 5:22, 23.

Sa nakalipas na libu-libong taon, ang mga mamamayan ay pinangakuan na ng kanilang makapolitikang mga tagapamahala ng