ULAN

Isang mahalagang bahagi ng siklo kung saan ang tubig na pumapailanlang patungo sa atmospera bilang singaw mula sa lupa at sa mga katubigan ng globo sa kalaunan ay namumuo at pumapatak sa lupa, sa gayon ay naglalaan ng halumigmig na kailangan ng mga halaman at mga hayop. Binabanggit ng Bibliya ang ulan may kaugnayan sa siklong ito na mahusay ang pagkakaayos at maaasahan.​—Job 36:27, 28; Ec 1:7; Isa 55:10.

Kung Paano Ito Namumuo. Bilang pagdiriin sa limitadong pagkaunawa ng tao tungkol sa mga puwersa at mga batas ng paglalang at ng lupa, ganito ang isa sa mga tanong ni Jehova kay Job: “May ama ba ang ulan?” (Job 38:28) Bagaman malawakang pinag-aaralan ng mga meteorologo kung paano namumuo ang ulan, ang resulta, ayon sa The World Book Encyclopedia, ay “mga teoriya” lamang. (1987, Tomo 16, p. 123, 124) Habang ang mainit na hangin na may dalang singaw ng tubig ay pumapailanlang at lumalamig, ang halumigmig ay namumuo at nagiging maliliit na butil ng tubig. Ayon sa isang teoriya, habang ang mas malalaking butil ng tubig ay dumaraan sa isang ulap, tumatama ang mga ito sa mas maliliit na butil ng tubig at sumasanib sa mga iyon, hanggang sa bumigat ang mga ito anupat hindi na kayang dalhin ng hangin. Iminumungkahi naman ng isa pang teoriya na ang mga kristal ng yelo ay namumuo sa ibabaw ng mga ulap kung saan ang temperatura ay mas mababa sa antas ng pagyeyelo at nagiging ulan kapag dumaraan ang mga ito sa mas mainit na hangin.

Ang Ulan sa Lupang Pangako. Ang isang bagay na katangi-tangi sa klima ng Lupang Pangako ay ang iba’t ibang antas nito ng pag-ulan. Ang dalawang pangunahing salik na nakaiimpluwensiya sa dalas at lakas ng ulan sa isang lugar ay kung gaano ito kalapit sa dagat at kung gaano ito kataas. Madalas umulan sa mga kapatagan na nasa kahabaan ng Mediteraneo kapag tag-ulan, at mas madalang ito sa gawing T kaysa sa bandang H. Mas malakas naman ang ulan sa mga burol at mga bundok dahil mas masinsin ang pamumuo roon ng halumigmig na tinatangay nang pasilangan mula sa dagat. Ang Libis ng Jordan ay nasa isang “lilim sa ulan,” yamang kapag dumaraan ang hangin sa ibabaw ng mga bundok, halos natutuyuan na iyon ng halumigmig nito, at ang hangin ay umiinit habang bumababa ito sa libis. Gayunman, kapag ang hanging ito ay nakarating sa mataas na talampas sa S ng Jordan, muling namumuo ang mga ulap, anupat lumilikha ito ng ulan. Ito ang dahilan kung bakit may isang pahabang lupain sa S ng Jordan na maaaring panginainan ng mga hayop o sakahin nang kaunti. Sa mas dako pang S ay naroon ang disyerto, kung saan napakahina at di-palagian ang ulan anupat hindi ito mapakikinabangan sa pagtatanim o sa pagpapastol ng mga kawan.

Mga kapanahunan. Ang dalawang pangunahing kapanahunan sa Lupang Pangako, ang tag-araw at ang taglamig, ay mas tumpak na malasin bilang ang tagtuyo at ang tag-ulan. (Ihambing ang Aw 32:4; Sol 2:11, tlb sa Rbi8.) Mula sa kalagitnaan ng Abril hanggang sa kalagitnaan ng Oktubre, kaunting-kaunting ulan lamang ang pumapatak. Madalang ang ulan sa yugtong ito kung kailan isinasagawa ang pag-aani. Ipinakikita ng Kawikaan 26:1 na ang ulan sa panahon ng pag-aani ay itinuturing na kakatwa. (Ihambing ang 1Sa 12:17-19.) Kapag tag-ulan, hindi naman palaging umuulan; salit-salitan ang pag-ulan at ang mga araw na maaliwalas. Yamang ito rin ang malamig na panahon, napakaginaw ang maulanan. (Ezr 10:9, 13) Kaya naman, ang isang komportableng silungan ay lubhang pinahahalagahan.​—Isa 4:6; 25:4; 32:2; Job 24:8.

Ulan sa taglagas at sa tagsibol. Binabanggit ng Bibliya ang “ulan sa taglagas [maagang ulan o unang ulan] at ulan sa tagsibol [huling ulan],” na ipinangako ng Diyos bilang isang pagpapala sa tapat na mga Israelita. (Deu 11:14, tlb sa Rbi8; Jer 5:24; Joe 2:23, 24) Matiyagang hinihintay ng magsasaka ang ulan sa mga yugtong ito sa pagitan ng tag-araw at taglamig. (San 5:7; ihambing ang Job 29:23.) Ang maagang ulan, o ulan sa taglagas, (pasimula sa bandang kalagitnaan ng Oktubre) ay pinananabikang dumating sapagkat pinapawi nito ang init at pagkatuyo ng tag-araw. Kailangan ito bago magsimula ang pagtatanim, dahil pinalalambot ng ulang ito ang lupa upang maararo ng magsasaka ang kaniyang lupain. Sa katulad na paraan, ang huling ulan, o ulan sa tagsibol (bandang kalagitnaan ng Abril) ay kinakailangan upang madiligan ang lumalaking mga pananim upang gumulang ang mga ito, at partikular na upang mahinog ang mga butil.​—Zac 10:1; Am 4:7; Sol 2:11-13.