Ang Biblikal na Aramaiko, na dating tinatawag na Chaldee, ay ginamit sa Ezra 4:8 hanggang 6:18 at sa 7:12-26; sa Jeremias 10:11; at sa Daniel 2:4b hanggang 7:28. Mayroon ding mga pananalitang Aramaiko sa iba pang mga bahagi ng Bibliya, ngunit ang marami sa mga pagsisikap ng mga iskolar na ipalagay na nanggaling sa Aramaiko ang maraming salitang Hebreo ay batay lamang sa pala-palagay.

Hindi kataka-takang gumamit ng ilang pananalitang Aramaiko ang mga Hebreo dahil nagkaroon sila ng malapít na ugnayan sa mga Arameano at sa wikang Aramaiko sa loob ng mahabang panahon. Kabilang sa mga unang salin ng Hebreong Kasulatan tungo sa ibang wika ang mga Aramaikong Targum. Ang mga piraso ng sinaunang mga Targum ng ilang aklat ay natagpuang kasama ng Dead Sea Scrolls.

Waring ang Opisyal na Aramaikong ito ang ginamit sa mga akda nina Ezra, Jeremias, at Daniel. Ipinahihiwatig din ng Kasulatan na ang Aramaiko ay isang lingua franca noong sinaunang mga panahong iyon. Kaya naman noong ikawalong siglo B.C.E., ang inatasang mga tagapagsalita ni Haring Hezekias ng Juda ay nakiusap kay Rabsases na kinatawan ng Asiryanong si Haring Senakerib, sa pagsasabi: “Pakisuyo, magsalita ka sa iyong mga lingkod sa wikang Siryano [Arameano, samakatuwid ay Aramaiko], sapagkat nakikinig kami; at huwag kang magsalita sa amin sa wika ng mga Judio sa pandinig ng mga taong nasa pader.” (Isa 36:11; 2Ha 18:26) Nakaiintindi ng Aramaiko, o Siryano, ang mga opisyal ng Juda, ngunit maliwanag na hindi ito naiintindihan ng karaniwang mga Hebreo sa Jerusalem noong panahong iyon.