“Ang puso ng marurunong ay nasa bahay ng pagdadalamhati, ngunit ang puso ng mga hangal ay nasa bahay ng kasayahan,” ang sabi pa ni Solomon.

(Ec 7:4,

Kapag ang isa na may pusong marunong ay nasa bahay ng namatayan, nadarama niya ang pagkaseryoso ng kalagayan sa gayong lugar, at inuudyukan nito ang kaniyang puso na mag-ingat sa kung paano niya ginagamit ang kaniyang buhay. Ngunit ang mapagwalang-bahalang espiritu sa isang dako ng walang-taros na pagsasaya ay nakaaakit sa puso ng mangmang at dahil dito’y namumuhay siya taglay ang isang mababaw at mapagpabayang saloobin.