Batay sa ilang bahagi ng mga hula at sa mga pangyayaring kasunod ng mga ito, lumilitaw na ang pananalitang “araw ni Jehova” ay tumutukoy sa iba’t ibang panahon ng pagpuksa bilang hatol na naganap noong sinaunang panahon sa mga kamay ng Kataas-taasan, bagaman sa maliit na paraan lamang. Halimbawa, nakita ni Isaias sa pangitain kung ano ang sasapit sa di-tapat na Juda at Jerusalem sa “araw na nauukol kay Jehova ng mga hukbo,” na darating sa “lahat ng palalo at matayog” sa gitna nila. (Isa 2:11-17)

Gaya ng ipinakikita ng mga pangyayari, ang araw na iyon ni Jehova ay dumating sa mga tumatahan sa Jerusalem noong 607 B.C.E.