Busog at palaso. Mula pa noong unang mga panahon, ang busog (sa Heb., qeʹsheth; sa Gr., toʹxon) ay ginagamit na sa pangangaso at sa pakikipagdigma. (Gen 21:20; 27:3; 48:22; Apo 6:2) Isa itong karaniwang sandata ng mga Israelita (2Cr 26:14, 15), ng mga nakipaglaban para sa Ehipto (Jer 46:8, 9), ng mga Asiryano (Isa 37:33), at ng mga Medo-Persiano.​—Jer 50:14;

Ang pananalitang ‘hutukin ang busog’ (sa literal, ‘yapakan ang busog’) ay tumutukoy sa pagkakabit ng bagting sa busog. (Aw 7:12; 37:14; Jer 50:14, 29) Maaari itong gawin sa pamamagitan ng mariing pagtapak sa gitna ng busog, o sa pamamagitan ng pagtapak sa dulo ng busog na may nakakabit nang bagting samantalang hinuhutok naman ang kabilang dulo upang ikabit ang isa pang dulo ng bagting.