Sampung taon na mula nang pangunahan ni Abraham ang kaniyang malaking pamilya patawid sa Ilog Eufrates papuntang Canaan. Sinuportahan siya ni Sara sa malayong paglalakbay na ito sa isang lugar na hindi pamilyar sa kanila. Alam niyang may mahalagang papel si Abraham sa layunin ni Jehova na maglaan ng sinang-ayunang supling at ng isang bansa. Pero anong papel kaya ang gagampanan ni Sara? Noon pa man ay baog na siya, at 75 taóng gulang na siya ngayon. Baka iniisip niya, ‘Paano kaya matutupad ang pangako ni Jehova kung ako ang asawa ni Abraham?’ Natural lang na mabahala siya—o mainip pa nga.

Sa halip na lumingon sa nakaraan, patuloy na sinuportahan ni Sara si Abraham sa paglalakbay sa lupain. Tumulong siya sa pagliligpit ng tolda, pag-aasikaso sa mga kawan, at pagkakampo. Binatá niya ang mga hamon at pagbabago sa buhay. Inulit ni Jehova ang kaniyang pangako kay Abraham—pero hindi pa rin nababanggit si Sara!—Genesis 13:14-17; 15:5-7.

Sa wakas, nagpasiya si Sara na panahon na para sabihin kay Abraham ang plano niya. Isip-isipin ang magkahalong emosyong nababakas sa kaniyang mukha habang sinasabi niya: “Pakisuyo ngayon! Sinarhan ako ni Jehova mula sa pag-aanak.” Pagkatapos, hiniling niya kay Abraham na magkaroon ng mga anak sa alila niyang si Hagar. Nadarama mo ba ang sakit na nararamdaman ni Sara habang sinasabi niya iyon? Sa ngayon, parang kakaiba ang kahilingang iyon. Pero noon, karaniwan lang sa isang lalaki na kumuha ng pangalawang asawa para magkaroon ng tagapagmana.b Iniisip kaya ni Sara na sa paraang ito, matutupad ang layunin ng Diyos na magkaroon ng isang bansa mula sa mga inapo ni Abraham? Kung iyan man ang nasa isip niya, handa siyang magsakripisyo. Ano ang tugon ni Abraham? Siya ay ‘nakinig sa tinig ni Sara.’—Genesis 16:1-3.

Ipinahihiwatig ba ng ulat na inudyukan ni Jehova si Sara na sabihin iyon kay Abraham? Hindi. Sa halip, ang mungkahi niyang iyon ay ayon lang sa pananaw ng tao. Inakala niyang kagustuhan ng Diyos ang kaniyang pagiging baog, at hindi niya naisip na may iba pang solusyon. Magdudulot ng kirot kay Sara ang kaniyang solusyon. Pero ipinakikita nito na hindi siya makasarili. Kahanga-hanga ito sa isang daigdig na karaniwan nang inuuna ng mga tao ang kanilang sariling kapakanan. Kung handa nating unahin ang kalooban ng Diyos, matutularan natin ang pananampalataya ni Sara.