Gumawa ang Diyos ng Paraiso Para sa Tao

“NANG pasimula ay nilalang ng Diyos ang langit at ang lupa.” (Genesis 1:1) Sinasabing ito ang pinakapopular na introduksiyong isinulat kailanman. Sa pamamagitan ng simple pero makahulugang pangungusap na ito, ipinakikilala sa atin ng Bibliya ang pinakamahalagang Persona sa buong Banal na Kasulatan​—ang Diyos na makapangyarihan-sa-lahat, si Jehova. Ipinakikita ng unang talata sa Bibliya na ang Diyos ang Maylalang ng napakalawak na uniberso, pati na ng planetang tinatahanan natin. Ipinaliliwanag naman ng sumunod na mga talata na sa loob ng sunud-sunod na mahahabang yugto ng panahon, na tinatawag na mga araw (hindi literal na araw na may 24 na oras), inihanda ng Diyos ang ating tahanang lupa, anupat ginawa niya ang lahat ng kahanga-hangang bagay sa ating daigdig.

Ang pinakadakilang nilalang ng Diyos sa lupa ay ang tao. Nilalang ito ayon sa larawan ng Diyos​—isa na may kakayahang magpakita ng mga katangian ni Jehova, gaya ng pag-ibig at karunungan. Ginawa ng Diyos ang tao mula sa alabok ng lupa. Tinawag siya ng Diyos sa pangalang Adan, at inilagay siya sa isang paraiso​—ang hardin ng Eden. Ang Diyos mismo ang gumawa ng halamanang iyon, na punô ng magaganda at mabubungang punungkahoy.

Nakita ng Diyos na makabubuti para sa lalaki na magkaroon ng kapareha. Mula sa isang tadyang ni Adan, gumawa ang Diyos ng isang babae at dinala ito sa lalaki bilang kaniyang asawa, na pagkaraan ay tinawag ng lalaki sa pangalang Eva. Sa tuwa ni Adan, naging makata siya sa pagsasabi: “Ito sa wakas ay buto ng aking mga buto at laman ng aking laman.” Sinabi ng Diyos: “Iyan ang dahilan kung bakit iiwan ng lalaki ang kaniyang ama at ang kaniyang ina at pipisan siya sa kaniyang asawa at sila ay magiging isang laman.”​—Genesis 2:22-24; 3:20.

Ang Diyos ay nagbigay ng dalawang utos kina Adan at Eva. Una, inutusan niya silang linangin at alagaan ang kanilang tahanang lupa at punuin ito ng kanilang mga anak. Ikalawa, pinagbawalan niya silang kumain ng bunga ng isang partikular na punungkahoy sa gitna ng napakalawak na halamanan, ang “punungkahoy ng pagkakilala ng mabuti at masama.” (Genesis 2:17) Mamamatay sila kapag sumuway sila. Sa pamamagitan ng mga utos na ito, binigyan ng Diyos ang lalaki at babae ng pagkakataong maipakita na tinatanggap nila siya bilang kanilang Tagapamahala. Maipakikita nila ang kanilang pag-ibig at pagtanaw ng utang na loob kung susundin nila ang mga utos na ito. Wala silang dahilan para tanggihan ang kaniyang mabait na pamamahala. Walang kapintasan ang sakdal na mga taong ito. Sinasabi ng Bibliya: “Nakita ng Diyos ang bawat bagay na ginawa niya at, narito! iyon ay napakabuti.”​—Genesis 1:31.

​—Batay sa Genesis kabanata 1 at 2.