Sumulat si Pablo sa mga Kongregasyon

ANG bagong-tatag na kongregasyong Kristiyano noong unang siglo ay may mahalagang papel sa katuparan ng layunin ni Jehova. Kaya lang, sinalakay agad ang mga Kristiyanong iyon. Mananatili kaya silang tapat sa kabila ng pag-uusig mula sa labas ng kongregasyon at sa kabila ng di-nakikitang panganib sa loob mismo ng kongregasyon? Ang Kristiyanong Griegong Kasulatan ay naglalaman ng 21 liham na nagbibigay ng mahahalagang payo at pampatibay-loob.

Ang 14 sa mga liham na ito​—mula Roma hanggang Hebreo​—ay isinulat ni apostol Pablo. Ang mga liham na ito ay nakapangalan sa mismong mga kinauukulan nito​—ito man ay sa isang indibiduwal o sa buong kongregasyon. Tingnan natin ang ilang paksang tinalakay ni Pablo sa kaniyang mga liham.

Payo tungkol sa moralidad at paggawi. Ang mga nakikiapid, nangangalunya, at gumagawa ng iba pang malulubhang kasalanan ay “hindi magmamana ng kaharian ng Diyos.” (Galacia 5:19-21; 1 Corinto 6:9-11) Dapat magkaisa ang mga mananamba ng Diyos anuman ang kanilang lahi o nasyonalidad. (Roma 2:11; Efeso 4:1-6) Dapat na maging masaya sila sa pagtulong sa mga kapananampalatayang nangangailangan. (2 Corinto 9:7) “Manalangin kayo nang walang lubay,” ang sabi ni Pablo. Oo, pinasisigla ang mga mananamba na ibuhos kay Jehova sa panalangin ang kanilang niloloob. (1 Tesalonica 5:17; 2 Tesalonica 3:1; Filipos 4:6, 7) Upang dinggin ng Diyos ang ating panalangin, dapat na samahan ito ng pananampalataya.​—Hebreo 11:6.

Paano magiging maligaya ang mga pamilya? Dapat ibigin ng mga lalaki ang kani-kanilang asawang babae gaya ng kanilang sarili. Dapat igalang ng mga babae ang kani-kanilang asawang lalaki. Dapat sundin ng mga anak ang kanilang mga magulang, dahil ito ang gusto ng Diyos. Dapat gabayan at sanayin ng mga magulang ang kanilang mga anak sa maibiging paraan, sa tulong ng mga simulain ng Diyos.​—Efeso 5:22–6:4; Colosas 3:18-21.

Paliwanag tungkol sa layunin ng Diyos. Naging proteksiyon at gabay ng mga Israelita ang Kautusang Mosaiko hanggang sa pagdating ng Kristo. (Galacia 3:24) Pero hindi nakadepende sa pagsunod sa Kautusang iyan ang pagsamba ng mga Kristiyano sa Diyos. Sa liham ni Pablo sa mga Hebreo​—mga Kristiyanong Judio​—ipinaliwanag niya ang kahulugan ng Kautusan at kung paano natupad kay Kristo ang layunin ng Diyos. Ipinaliwanag ni Pablo na may mga bahagi ng Kautusan na lumalarawan sa ilang mahahalagang bagay. Halimbawa, ang paghahandog ng mga hayop ay lumalarawan sa sakripisyong kamatayan ni Jesus, na siyang magbibigay-daan sa lubos na kapatawaran ng mga kasalanan. (Hebreo 10:1-4) Sa pamamagitan ng kamatayan ni Jesus, pinawalang-bisa ng Diyos ang tipang Kautusan, dahil hindi na ito kailangan.​—Colosas 2:13-17; Hebreo 8:13.

Tagubilin tungkol sa tamang kaayusan sa kongregasyon. Ang mga lalaking handang gumanap ng mga pananagutan sa kongregasyon ay dapat makaabot sa mataas na pamantayang moral at sa mga kuwalipikasyong binabanggit sa Bibliya. (1 Timoteo 3:1-10, 12, 13; Tito 1:5-9) Dapat magtipon nang regular ang mga mananamba ng Diyos na Jehova para magpatibayan sa isa’t isa. (Hebreo 10:24, 25) Dapat na nakapagtuturo at nakapagpapatibay ang mga pulong para sa pagsamba.​—1 Corinto 14:26, 31.

Nang isulat ni Pablo ang kaniyang ikalawang liham kay Timoteo, nasa Roma na uli ang apostol; nakabilanggo siya roon at naghihintay ng hatol. Iilan lamang ang naglakas-loob na dumalaw sa kaniya. Alam ni Pablo na biláng na ang mga araw niya. “Naipaglaban ko na ang mainam na pakikipaglaban,” ang sabi niya. “Natakbo ko na ang takbuhin hanggang sa katapusan, natupad ko na ang pananampalataya.” (2 Timoteo 4:7) Malamang na pinatay si Pablo di-nagtagal pagkaraan nito. Pero ang mga liham ng apostol ay nagsisilbi pa ring gabay sa mga mananamba ng Diyos hanggang sa ngayon.

​—Batay sa Roma; 1 Corinto; 2 Corinto; Galacia; Efeso; Filipos; Colosas; 1 Tesalonica; 2 Tesalonica; 1 Timoteo; 2 Timoteo; Tito; Filemon; at Hebreo.