PARA sa isang kabataang magsasaka na nagngangalang Eliseo, ang nasimulang araw na iyon na kinaugaliang pag-aararo ay naging pinakamahalagang araw sa kaniyang buhay. Samantalang nagtatrabaho siya sa bukid, hindi inaasahan ni Eliseo na dadalawin siya ni Elias, ang pangunahing propeta sa Israel. ‘Ano kaya ang kailangan niya sa akin?’ maaaring naisip ni Eliseo. Hindi na siya naghintay nang matagal para sa sagot. Inihagis ni Elias ang kaniyang opisyal na kasuutan kay Eliseo, anupat ipinakita na isang araw ay hahalili si Eliseo sa kaniya. Hindi ipinagkibit-balikat ni Eliseo ang panawagang ito. Agad-agad, iniwan niya ang kaniyang bukid at naging katulong ni Elias.​—1 Hari 19:19-21.

Nang anyayahan para sa pantanging paglilingkod kasama ni Elias, iniwan agad ni Eliseo ang kaniyang bukid upang maglingkod sa pangunahing propeta ng Israel. Lumilitaw na ang ilan sa kaniyang mga tungkulin ay hamak, sapagkat nakilala siya bilang ang isa na “nagbuhos ng tubig sa mga kamay ni Elias.”c (2 Hari 3:11) Gayunpaman, minalas ni Eliseo ang kaniyang gawain bilang isang pribilehiyo, at matapat siyang nanatiling kasama ni Elias.

Marami sa mga lingkod ng Diyos ngayon ang nagpapamalas ng gayunding espiritu ng pagsasakripisyo-sa-sarili. Iniwan ng ilan ang kanilang “bukid,” ang kanilang kabuhayan, upang mangaral ng mabuting balita sa malalayong teritoryo o upang maglingkod bilang mga miyembro ng isang pamilyang Bethel. Ang iba ay naglakbay sa banyagang mga lupain upang magtrabaho sa mga proyekto ng Samahan sa pagtatayo. Marami ang tumanggap sa maituturing na hamak na mga gawain. Subalit, walang sinuman na nagpapaalipin kay Jehova ang gumagawa ng isang walang-kabuluhang paglilingkod. Pinahahalagahan ni Jehova ang lahat ng kusang-loob na naglilingkod sa kaniya, at pagpapalain niya ang kanilang espiritu ng pagsasakripisyo-sa-sarili.​—Marcos 10:29, 30.