“Ang bawat kahon ay para sa naiibang layunin, na ipinakikita sa pamamagitan ng nakasulat doon sa wikang Hebreo. Sa una ay nakasulat: Bagong siklo; ibig sabihin, mga siklo na nakalaan para sa mga gastos sa kasalukuyang taon. Ang ikalawa: Dating siklo; ibig sabihin, mga siklo na nakatalaga para sa gastos noong nakaraang taon. Ikatlo: Batubato at inakay na kalapati; ang pera na inilalagay sa kahon na ito ang halaga na babayaran niyaong mga naghahandog ng dalawang batubato o dalawang inakay na kalapati, ang isa bilang isang handog na susunugin, at ang isa pa ay bilang isang hain ukol sa kasalanan. Sa ibabaw ng ikaapat na kahon ay nakasulat: Mga handog na susunugin; ang perang ito ay pantustos sa gastos sa mga iba pang handog na susunugin. Sa ikalima naman ay may nakasulat: Kahoy, at narito ang mga kaloob ng mga nananampalataya para pambili ng kahoy para sa dambana. Ang ikaanim: Kamangyan (perang pambili ng kamangyan). Ang ikapito: Para sa santuwaryo (pera para sa luklukan-ng-awa). Sa anim naman na natitira pang mga kahon ay nakasulat: Kusang-loob na mga handog.”

Ang mga tao ay hinihilingan din ng Kautusan na gumawa ng sarisaring paghahandog ukol sa kanilang sarili. Ang iba ay para sa mga kasalanan na nagagawa, ang iba naman ay ukol sa mga kadahilanang seremonyal, at ang iba pa ay bilang tanda ng kanilang debosyon at pagpapasalamat. Ang mga kahon na minarkahan ng “Batubato at inakay na kalapati” at “Mga handog na susunugin” ay para sa gayong mga layunin. “Sa Trumpeta III,” ang sabi ng aklat na The Temple, Its Ministry and Services, “yaong mga babae na kailangang magdala ng mga batubato bilang handog na susunugin at ukol sa kasalanan ay naghuhulog ng katumbas na salapi ng mga ito, na araw-araw ay kinukuha at naghahandog ng kaukulang dami ng mga batubato.” Marahil ito ang ginawa ng mga magulang ng sanggol na si Jesus.​—Tingnan ang Lucas 2:22-24; Levitico 12:6-8.