Maibiging mga Pastol, Nagtitiwalang mga Tupa

NOONG panahon ng Bibliya ang malapit na kaugnayan sa pagitan ng pastol at ng kaniyang tupa ay kilalang-kilala. Kadalasan ang pastol ay alin sa may-ari ng mga tupa o isang membro ng pamilya ng may-ari. Sa umaga siya’y magtutungo sa kulungan at tatawagin ang kaniyang kawan mula sa ilang kulungan doon. Kilala niya ang kaniyang mga tupa; kilala nila ang kaniyang tinig. Hindi niya sila itinataboy​—inaakay niya sila at sila’y sumusunod. Inaakay niya sila sa luntiang mga pastulan at sariwang tubig. Sa masamang panahon sa gabi, ibinabalik niya sila sa kulungan o isinisilong sila sa isang yungib. Sa maaliwalas na panahon, ginugugol niya ang mga gabi na kasama nila sa labas sa ilalim ng mga bituin​—gaya noong taglagas ng taóng 2 B.C.E. nang ang mga pastol ay “nasa parang na pinagpupuyatan sa gabi ang kanilang kawan.”​—Lucas 2:8.

Ang mga tupa ay nagtitiwala sa kanilang mga pastol. Marami ang binibigyan ng naglalarawang mga pangalan​—biyak ang tainga, matabang buntot, itim-mukha, puting-puti. Kapag tinatawag ng pastol ang kanilang pangalan, sila ay tumutugon. Tiniyak ito ng isang mananaliksik nang siya’y magdaan sa isang kulungan ng mga tupa. Ganito ang sabi niya: “Saka ko hiniling [ang pastol] na tawagin ang isa sa kaniyang mga tupa. Gayon nga ang ginawa niya, at karaka-raka nilisan nito ang pastulan at mga kasama nito, at tumakbo sa mga kamay ng pastol, na may mga palatandaan ng kasiyahan, at may maliksing pagsunod na hindi ko pa nakita sa ibang hayop. Totoo rin na sa bansang ito, ‘hindi sila susunod sa isang estranghero, kundi lalayo sa kaniya.’”

Pinatunayan ni Jesus ang karamihan ng mga nabanggit nang tukuyin niya ang kaniya mismong sarili bilang ang Mabuting Pastol ng kaniyang tulad-tupang mga tagasunod: “Dinirinig ng tupa ang kaniyang tinig, at tinatawag ang kaniyang sariling tupa sa pangalan at sila’y inihahatid sa labas [ng kulungan]. Pagka nailabas na niya ang lahat ng sariling kaniya, siya’y nangunguna sa kanila, at sumusunod sa kaniya ang mga tupa, sapagkat nakikilala nila ang kaniyang tinig. At sa estranghero ay hindi sila susunod kundi tatakas sila sa kaniya, sapagkat hindi nila nakikilala ang tinig ng mga estranghero. Ako ang mabuting pastol, at nakikilala ko ang aking mga tupa at nakikilala ako ng aking mga tupa, gaya ng pagkilala sa akin ng Ama at ng pagkakilala ko naman sa Ama; at ibinibigay ko ang aking kaluluwa [ang aking buhay] alang-alang sa mga tupa.”​—Juan 10:3-5, 14, 15.