Kung Paano Natatamo ng Isa ang Pag-ibig. Sa pamamagitan ng banal na espiritu, nilalang ang unang lalaki at babae taglay ang isang antas ng nangingibabaw na katangiang ito ng Diyos, samakatuwid ay ang pag-ibig, at taglay ang kakayahang palawakin, palaguin, at pagyamanin ang pag-ibig na iyon. Ang pag-ibig ay isang bunga ng espiritu ng Diyos. (Gal 5:22) Ang makadiyos na pag-ibig ay hindi isang katangian na basta tinataglay ng isa, gaya marahil ng pisikal o mental na mga kakayahan, tulad ng pisikal na kagandahan, talino sa musika, o katulad na mga katangiang namamana. Ang makadiyos na pag-ibig ay hindi maaaring taglayin ng isang tao nang hiwalay sa pagkakilala at paglilingkod sa Diyos o hiwalay sa pagbubulay-bulay at pagpapahalaga. Tanging kung nililinang ng isa ang pag-ibig, saka lamang masasabi na tinutularan niya ang Diyos, ang Bukal ng pag-ibig. (Aw 77:11; Efe 5:1, 2; Ro 12:2) Nabigo si Adan na linangin ang pag-ibig sa Diyos; hindi siya sumulong hanggang sa mapasakdal niya ang pag-ibig. Ipinakikita ito ng bagay na hindi siya kaisa ng Diyos, anupat nakabigkis sa Diyos sa pamamagitan ng sakdal na bigkis na iyon ng pagkakaisa. Gayunpaman, kahit si Adan ay naging di-sakdal at makasalanan, naipasa niya sa kaniyang supling, “ayon sa kaniyang larawan,” ang kakayahang umibig. (Gen 5:3) Sa pangkalahatan, ang sangkatauhan ay nagpapamalas ng pag-ibig, ngunit kadalasan ay isa itong pag-ibig na mali, may depekto, at pilipit.

Ang pag-ibig ay malawak. Ang tunay na pag-ibig na isang bunga ng espiritu ng Diyos ay malawak. (2Co 6:11-13) Hindi ito maramot, makitid, o limitado. Dapat itong ibahagi sa iba upang maging ganap. Dapat munang ibigin ng isang tao ang Diyos (Deu 6:5), ang kaniyang Anak (Efe 6:24), at pagkatapos ay ang buong samahan ng kaniyang mga kapatid na Kristiyano sa buong daigdig (1Pe 2:17; 1Ju 2:10; 4:20, 21). Dapat ibigin ng lalaki ang kaniyang asawa; gayundin, dapat ibigin ng babae ang kaniyang asawa. (Kaw 5:18, 19; Ec 9:9; Efe 5:25, 28, 33) Dapat ibigin ng isa ang kaniyang mga anak. (Tit 2:4) Ang buong sangkatauhan, kahit ang mismong mga kaaway ng isang tao, ay dapat ibigin, at ang mga gawang Kristiyano ay dapat iukol sa kanila. (Mat 5:44; Luc 6:32-36) Bilang komento sa mga bunga ng espiritu, na doo’y pag-ibig ang una, ang Bibliya ay nagsabi: “Laban sa gayong mga bagay ay walang kautusan.” (Gal 5:22, 23) Walang anumang kautusan ang maaaring magtakda ng limitasyon sa pag-ibig na ito. Maaari itong isagawa kahit kailan, kahit saan, at sa anumang antas, doon sa mga kinauukulan nito. Sa katunayan, ang tanging bagay na dapat na maging pagkakautang ng mga Kristiyano sa isa’t isa ay pag-ibig. (Ro 13:8) Ang pag-ibig na ito sa isa’t isa ay isang pagkakakilanlan ng mga tunay na Kristiyano.​—Ju 13:35.