Ituring na Nakahihigit ang Iba

11. Kung mayroong anumang pagtatangi na umiiral pa sa puso ng isang Kristiyano, ano ang maaari niyang gawin?

¹¹ Sa kabilang banda, kung ang isang Kristiyano’y nagtatangi ng isang lahi o isang bansa, marahil ay mahahayag ito sa pananalita o pagkilos. Kung gayon, ito’y makakasugat ng damdamin, lalo na sa isang kongregasyon na binubuo ng mga taong buhat sa mga ibang lahi o bansa. Tunay naman, walang Kristiyanong maghahangad na sa gayong paraan ay sirain ang pagkakaisa ng bayan ng Diyos. (Awit 133:1-3) Kaya kung mayroong anumang pagtatangi na umiiral pa sa puso ng isang Kristiyano, siya’y maaaring manalangin: “Siyasatin mo ako, Oh Diyos, at alamin mo ang aking puso. Suriin mo ako, at alamin mo ang bumabagabag sa akin na mga kaisipan, at tingnan mo kung sa akin ay mayroong anumang lakad ng kasamaan, at patnubayan mo ako sa daang walang-hanggan.”​—Awit 139:23, 24.

12. Bakit hindi dapat nating ipagmalaki ang ating sarili o ang iba na kalahi natin?

¹² Makabubuti na magkaroon ng makatotohanang pangmalas na lahat tayo ay mga taong di-sakdal na kung hindi dahil sa inihandog na hain ni Jesu-Kristo ay hindi tayo magkakaroon ng matuwid na katayuan sa harap ng Diyos. (1 Juan 1:8–2:2) Kung gayon, ano’t tayo’y mapapaiba? Yamang tayo’y walang anumang hindi natin tinanggap, bakit natin ipagmamalaki ang ating sarili o ang iba na kalahi natin?​—Ihambing ang 1 Corinto 4:6, 7.

13. Paano tayo makapag-aabuloy ng bahagi natin sa pagkakaisa ng kongregasyon, at ano ang ating matututuhan sa Filipos 2:1-11?

¹³ Tayo’y makapag-aabuloy ng bahagi sa pagkakaisa ng kongregasyon kung ang mabuting katangian ng iba ay ating kikilalanin at tayo’y magpapakita roon ng pagpapahalaga. Ang Judiong apostol na si Pablo ay nagbigay sa ating lahat ng mapag-iisipan nang kaniyang sabihin sa mga Gentil na taga-Filipos: “Lubusin ninyo ang aking kagalakan sa bagay na kayo’y nagkakaisang-isip at may iisang pag-ibig, yamang nagkakaisa ng kaluluwa, na may iisang kaisipan, na hindi ginagawa ang anuman na may pagkakampi-kampi o dahil sa pag-ibig sa sarili, kundi ng may kababaang-loob na itinuturing na ang iba’y nakahihigit sa inyo.” Ang wastong pakikitungo na dapat nating ipakita sa ating mga kapuwa tao sa anumang lahi o bansa ay nakita kay Jesu-Kristo. Bagaman siya’y isang makapangyarihang espiritung nilikha, siya’y “naparito na nasa anyo ng mga tao” at nagpakababa hanggang sa sukdulan ng kamatayan sa isang pahirapang tulos para sa makasalanang mga tao ng bawat lahi at bansa. (Filipos 2:1-11) Bilang mga tagasunod ni Jesus, kung gayon, hindi baga dapat na tayo’y maging mapagmahal, mapagpakumbaba, at maawain, at kinikilala na ang iba’y nakahihigit sa atin?

Makinig at Magmasid

14. Paano tayo matutulungan na ituring na ang iba’y nakahihigit sa atin?

¹⁴ Matutulungan tayo na ang iba’y ituring na nakahihigit sa atin kung talagang nakikinig tayo pagka sila’y nagsasalita at maingat na nagmamasid sa kanilang asal. Halimbawa, maaaring taimtim na aminin natin sa ating sarili na ang isang katulad nating matanda​—marahil sa ibang lahi​—ay nakahihigit sa atin sa kakayahan na magbigay ng epektibong payo sa Paaralang Teokratiko sa Pagmiministro. Marahil ay mahahalata natin na ang kaniyang espirituwalidad, maaaring hindi naman totoong kagalingan ang kaniyang pagbigkas o paraan ng pagsasalita, ang dahilan kung bakit siya’y nagkakaroon ng mabubuting resulta sa pagtulong sa mga kapananampalataya upang maging mahuhusay na mga tagapagbalita ng Kaharian. At maliwanag nga na pinagpapala ni Jehova ang kaniyang mga pagsisikap.

15. Ano ang maaari nating mapansin pagka tayo’y nakikinig sa mga pangungusap ng ating mga kapananampalataya?

¹⁵ Pagka tayo’y nakikipag-usap sa ating mga kapatid o nakikinig sa kanilang mga komento sa mga pulong, mapapansin natin na ang iba sa kanila ay may lalong mainam na unawa sa mga ilang katotohanan sa Kasulatan kung ihahambing sa atin. Baka mahalata natin na ang kanilang pag-ibig kapatid ay waring mas matindi, waring sila’y may higit na pananampalataya, o sila’y nakikitaan ng lalong malaking pagtitiwala kay Jehova. Kaya naman bagaman sila’y kalahi natin o hindi, sila’y pumupukaw sa atin sa pag-iibigan at mabubuting gawa, tumutulong na palakasin ang ating pananampalataya, at gumaganyak sa atin na lalong higit na magtiwala sa ating makalangit na Ama. (Kawikaan 3:5, 6; Hebreo 10:24, 25, 39) Makikita na si Jehova ay naging malapit nga sa kanila. At ganoon din ang dapat na mangyari sa atin.​—Ihambing ang Santiago 4:8.

20. Paano tayo magkakaroon ng higit na paggalang sa ating mga kapananampalataya sa bawat lahi at bansa?

²⁰ Walang anumang duda, pinagpapala at inaalalayan ni Jehova ang kaniyang mga Saksi sa bawat bansa at lahi. Siya’y walang itinatangi, at bilang kaniyang nag-alay na mga lingkod, wala tayong maidadahilan o dahilan na magpakita ng pagtatangi. Isa pa, tayo’y magkakaroon ng higit na paggalang sa ating mga kapatid sa bawat lahi at bansa kung ating isasaalang-alang ang mga paraan na kung saan sila ay nakahihigit sa atin. Sila man ay nagkakapit din ng makalangit na karunungan, na hindi gumagawa ng pagtatangi-tangi subalit nagbubunga ng pinakamagagaling na bunga. (Santiago 3:13-18) Oo, ang kanilang kabaitan, kagandahang-loob, pag-ibig, at iba pang maka-Diyos na katangian ay nagsisilbing maiinam na halimbawa sa atin.