16, 17. (a) Paano tumapang si Pablo sa ministeryo? (b) Anong mga hakbang ang dapat nating gawin kung tayo’y natatakot dahil sa ilang aspekto ng ating ministeryong Kristiyano?

¹⁶ Sa mga Kristiyanong nasa Tesalonica, sumulat si Pablo: “Pagkatapos na kami ay maghirap muna at mapakitunguhan nang walang-pakundangan (gaya ng nalalaman ninyo) sa Filipos, kami ay nag-ipon ng katapangan sa pamamagitan ng ating Diyos upang salitain sa inyo ang mabuting balita ng Diyos nang may labis na pakikipagpunyagi.” (1 Tesalonica 2:2) Paanong si Pablo at ang kaniyang mga kasama ay ‘pinakitunguhan nang walang-pakundangan’ sa Filipos? Ayon sa ilang iskolar, ang salitang Griego na ginamit ni Pablo ay nagpapahayag ng mapandusta, mapanirang-puri, o marahas na pakikitungo. Hinampas sila ng mga pamalo ng mga awtoridad sa Filipos, itinapon sila sa bilangguan, at inipit sila sa mga pangawan. (Gawa 16:16-24) Ano ang naging epekto kay Pablo ng masakit na karanasang ito? Nasumpungan ba niyaong mga nasa sumunod na lunsod ng paglibot niya bilang misyonero, ang Tesalonica, na umuurong si Pablo dahil sa takot? Hindi, siya’y “nag-ipon ng katapangan.” Nadaig niya ang takot at patuloy na nangaral nang buong-tapang.

¹⁷ Saan galing ang katapangan ni Pablo? Sa kaniyang kalooban? Hindi, sinabi niyang siya’y nag-ipon ng katapangan “sa pamamagitan ng ating Diyos.” Isang reperensiyang akda para sa mga tagapagsalin ng Bibliya ang nagsasabi na ang pangungusap na ito’y maaaring isaling “inalis ng Diyos ang takot sa aming mga puso.” Kaya kung inaakala mong hindi ka ganoon katapang sa iyong ministeryo, o kaya’y may ilang partikular na aspekto rito na sa wari’y ikinatatakot mo, bakit hindi makiusap kay Jehova na gayundin ang gawin sa iyo? Hilingin mo sa kaniya na alisin ang takot sa iyong puso. Hilingin mo sa kaniya na tulungan kang makapagtipon ng katapangan para sa gawain. Karagdagan pa, gumawa ng ilang iba pang praktikal na hakbang. Halimbawa, magsaayos na gumawang kasama ng isa na bihasa sa anyo ng pagpapatotoo na ikinababahala mo. Maaaring iyon ay tungkol sa teritoryo ng negosyo, pagpapatotoo sa lansangan, di-pormal na pangangaral, o pagpapatotoo sa telepono. Marahil ay nanaisin ng iyong kapareha na siya muna ang magsimula. Kung gayon, manood ka at matuto. Pero pagkatapos niyaon, magtipon ka ng katapangan upang masubukan ito.

18. Anong mga pagpapala ang maaari nating tamasahin kung mag-iipon tayo ng katapangan sa ating ministeryo?

¹⁸ Kung talagang magtitipon ka ng katapangan, isip-isipin mo ang maaaring ibunga nito. Kung ikaw ay magtitiyaga at hindi masisiraan ng loob, malamang na magkakaroon ka ng magagandang karanasan sa pamamahagi ng katotohanan, mga karanasan na maaaring hindi mo sana natamasa. (Tingnan ang pahina 25.) Masisiyahan ka sa pagkabatid na napaluguran mo si Jehova sa paggawa ng isang bagay na mahirap para sa iyo. Matatamasa mo ang kaniyang pagpapala at tulong upang mapaglabanan ang iyong takot. Mas lalakas ang iyong pananampalataya. Ang totoo, hindi mo mapatitibay ang pananampalataya ng iba kung hindi mo rin patitibayin ang iyong pananampalataya.​—Judas 20, 21.

Sila’y Nag-ipon ng Katapangan

HINDI laging madali na mag-ipon ng katapangan upang makapangaral. Sa katunayan, sinabi ni apostol Pablo na minsan, ginawa niya ito “nang may labis na pakikipagpunyagi.” (1 Tesalonica 2:2) Sulit ba naman ang “pakikipagpunyagi”? Walang garantiya na magkakaroon ng kagila-gilalas na mga karanasan, subalit ang bayan ng Diyos ay madalas na natutuwa na sila’y nakapag-ipon ng katapangan. Tingnan natin ang ilang halimbawa.

Isang walong-taóng-gulang na batang babae na nagngangalang Tara ang matamang nakikinig habang isinasaysay ng kaniyang guro sa klase na noong Digmaang Pandaigdig II, ang mga bilanggo sa kampong piitan ng mga Judio ay kinailangang maglagay sa kanilang kasuutan ng isang kulay-dilaw na Bituin ni David bilang pagkakakilanlan. Pinag-isipan ni Tara kung magsasalita siya. “Nanalangin ako nang nakadilat,” nagunita niya. Pagkatapos ay itinaas niya ang kaniyang kamay at sinabing ang mga Saksi ni Jehova ay naroroon din sa mga kampong iyon, at kinailangang maglagay sila ng tatsulok na lila. Nagustuhan ito ng guro at nagpasalamat sa kaniya. Ang komento ni Tara ay nagbukas ng daan para sa higit pang pakikipagtalakayan sa guro, na nang maglaon ay siya pang nagpalabas ng video na Jehovah’s Witnesses Stand Firm Against Nazi Assault sa kaniyang buong klase.

Sa Guinea, Kanlurang Aprika, isang kabataang di-bautisadong mamamahayag na nagngangalang Irène ang nagnais na sumulong sa kaniyang ministeryo. Pinalakas ng misyonerong nakipag-aral ng Bibliya sa kaniya ang kaniyang loob na subuking magpasakamay ng mga magasing Bantayan at Gumising! sa kaniyang mga kaeskuwela sa paaralan. Alinlangan si Irène sapagkat ang kaniyang mga kaklase ay malaon nang ayaw tumanggap. Magkagayunman, palibhasa’y napakilos ng pampalakas-loob na ginawa ng misyonero, nagpasiya si Irène na lapitan muna ang estudyanteng sa wari’y siyang pinakasalansang. Laking gulat ni Irène, sumang-ayon ang batang babae at sabik na tumanggap ng mga magasin. Gayundin ang ginawa ng iba pang estudyante. Nakapagpasakamay si Irène ng mas maraming magasin para sa buwang iyon kaysa noong nakaraang limang buwan na pinagsama-sama.

Sa Trinidad, isang elder ang medyo nag-aalinlangan kung lalapitan niya ang prinsipal ng isang paaralan upang ipakita rito ang edukasyonal na kahalagahan ng magasing Gumising! Gayunman, nakapag-ipon siya ng katapangan. Sabi niya: “Nanalangin muna ako bago pumasok sa bakuran. Hindi ako makapaniwala nang makita kong napakabait naman pala ng prinsipal.” Tinanggap niya ang magasing Gumising! tungkol sa “Ano ang Pag-asa ng mga Kabataan sa Ngayon?” at sumang-ayon pa ngang gagamitin niya iyon sa pagtuturo sa klase. Mula noon, nakatanggap na siya ng 40 magasin na tumatalakay sa iba’t ibang isyu.

Bilang isang kabataan, laging mahirap para kay Vaughn ang mangaral. “Ninenerbiyos ako, pinagpapawisan ang aking mga palad, at napapabilis ang aking pagsasalita​—hindi ko magawang magdahan-dahan.” Magkagayunman, siya’y naging isang buong-panahong ministro. Hanggang ngayon, hindi pa rin laging madali para sa kaniya ang magsalita. Minsan, matapos ang nakasisira-ng-loob na maghapong paghahanap ng trabaho, ninais niyang magpatotoo sa isang nakasakay sa tren, “upang sa paanuman ay may mangyaring mabuti sa masamang araw na iyon.” Ngunit natakot siya sa isang wari’y tinitingalang negosyante na nasa subwey ng tren. Sa wakas, nakapag-ipon siya ng katapangan upang kausapin ang isang matandang lalaki sa tabi niya. Nagkaroon ng mahabang usapan. “Magaganda ang mga tanong mo bagaman kabataan ka pa,” sabi ng negosyante, sabay tanong, “Teologo ka ba?” Sumagot si Vaughn, “Hindi po, isa po ako sa mga Saksi ni Jehova.” “A,” napangiti ang lalaki. “Kaya pala.”

Lahat ng mga Saksing ito​—at ng di-mabilang na iba pa​—ay natutuwa na sila’y nakapag-ipon ng katapangan upang makapangaral. Gayundin ba ang gagawin mo?