14. Ano ang sinabi ni Pablo tungkol sa pagpapalalo at pag-ibig sa salapi kaugnay ng “kabanalan na may kasiyahan”?

¹⁴ Payo sa “kabanalan na may kasiyahan” (6:3-21). Ang tumututol sa mga salitang nagpapatibay ay palalo at may sakit na pakikipagtalo, na umaakay sa mararahas na pag-uusap sa mga bagay na walang kapararakan. Subalit, “ang kabanalan na may kasiyahan” ay malaking pakinabang. Dapat masiyahan kung may pagkain at pananamit. Ang pagnanasang yumaman ay silo na umaakay sa kapahamakan, at ang pag-ibig sa salapi ay “ugat ng lahat ng kasamaan.” Hinihimok ni Pablo si Timoteo, bilang tao ng Diyos, na tumakas sa mga ito, itaguyod ang mga kagalingang Kristiyano, makipagbaka ukol sa pananampalataya, at “manghawakang mahigpit sa buhay na walang hanggan.” (6:6, 10, 12) Dapat niyang sundin ang kautusan “sa paraang walang-dungis at walang-kapintasan” hanggang sa mahayag ang Panginoong Jesu-Kristo. Ang mayayaman ay dapat “umasa, hindi sa mga kayamanang naglalaho, kundi sa Diyos,” upang makapanghawakan sa tunay na buhay. Sa pagtatapos, pinasisigla ni Pablo si Timoteo na ingatan ang turong ipinagkatiwala sa kaniya at iwasan ang usapang masama at ang “mga pagtatalo ng maling tawag na ‘kaalaman.’ ”​—6:14, 17, 20.

15. Anong babala ang ibinibigay laban sa pagtatalo at pangangatuwiran?

¹⁵ Ang liham ay babala sa mga naaakit ng walang-saysay na pagtatalo at maka-pilosopong katuwiran. Ang “mga pagtatalo” ay kaugnay ng pagpapalalo kaya dapat iwasan ito, pagkat ayon kay Pablo hadlang ito sa pagsulong at naghaharap lamang ng “mga tanong ukol sa walang-katapusang pagtatalo at hindi ng pagsisiwalat ng Diyos ayon sa pananampalataya.” (6:3-6; 1:4) Gaya ng mga gawa ng laman, ang mga pagtatalo ay “salungat sa mabuting aral na naaayon sa maluwalhating mabuting balita ng maligayang Diyos.”​—1:10, 11.