6. Sino ang nag-uutos sa mga anghel na pigilin ang apat na hangin, at nagbibigay ito ng panahon ukol sa ano?

⁶ Patuloy na inilalarawan ni Juan kung paano mamarkahan ang ilan ukol sa kaligtasan: “At nakakita ako ng isa pang anghel na umaakyat mula sa sikatan ng araw, na may tatak ng Diyos na buháy; at sumigaw siya sa malakas na tinig sa apat na anghel na pinagkaloobang puminsala sa lupa at sa dagat, na nagsasabi: ‘Huwag ninyong pinsalain ang lupa o ang dagat o ang mga punungkahoy, hanggang sa matapos naming matatakan sa kanilang mga noo ang mga alipin ng ating Diyos.’”​—Apocalipsis 7:2, 3.

8. Ano ang pagtatatak, at kailan ito nagsimula?

⁸ Ano ang pagtatatak na ito, at sino ang mga aliping ito ng Diyos? Nagsimula ang pagtatatak noong Pentecostes 33 C.E. nang pahiran ng banal na espiritu ang unang mga Judiong Kristiyano. Nang maglaon, sinimulan ng Diyos na tawagin at pahiran ang ‘mga tao ng mga bansa.’ (Roma 3:29; Gawa 2:1-4, 14, 32, 33; 15:14) Sumulat si apostol Pablo na may garantiya ang mga pinahirang Kristiyano na sila’y “kay Kristo” at idinagdag pa niya na ‘inilagay rin ng Diyos sa atin ang kaniyang tatak at ibinigay sa atin ang palatandaan niyaong darating, samakatuwid nga, ang espiritu, sa ating mga puso.’ (2 Corinto 1:21, 22; ihambing ang Apocalipsis 14:1.) Kaya kapag inampon bilang espirituwal na mga anak ng Diyos ang mga aliping ito, tumatanggap sila ng paunang tanda ng kanilang makalangit na mana​—isang tatak, o pangako. (2 Corinto 5:1, 5; Efeso 1:10, 11) Kaya masasabi nila: “Ang espiritu mismo ang nagpapatotoo kasama ng ating espiritu na tayo ay mga anak ng Diyos. Kaya nga, kung tayo ay mga anak, tayo ay mga tagapagmana rin: mga tagapagmana nga ng Diyos, ngunit mga kasamang tagapagmana ni Kristo, kung magdurusa tayong magkakasama upang luwalhatiin din tayong magkakasama.”​—Roma 8:15-17.

9. (a) Anong pagbabata ang hinihiling sa mga nalabi ng inianak-sa-espiritung mga anak ng Diyos? (b) Hanggang kailan magpapatuloy ang pagsubok sa mga pinahiran?

⁹ Ano ang kahulugan ng pariralang “kung magdurusa tayong magkakasama”? Upang makamit ng mga pinahirang Kristiyano ang korona ng buhay, dapat silang magbata at maging tapat hanggang kamatayan. (Apocalipsis 2:10) Hindi ito nangangahulugan na ‘minsang ligtas, laging ligtas.’ (Mateo 10:22; Lucas 13:24) Sa halip, pinapayuhan sila: “Gawin ang inyong buong makakaya upang tiyakin para sa inyong sarili ang pagtawag at pagpili sa inyo.” Gaya ni apostol Pablo, dapat nilang masabi sa wakas: “Naipaglaban ko na ang mainam na pakikipaglaban, natakbo ko na ang takbuhin hanggang sa katapusan, natupad ko na ang pananampalataya.” (2 Pedro 1:10, 11; 2 Timoteo 4:7, 8) Kaya rito sa lupa, dapat magpatuloy ang pagsubok at pagsala sa mga nalabi ng mga inianak-sa-espiritung mga anak ng Diyos hanggang sa matibay na matatakan ni Jesus at ng kasama niyang mga anghel ‘ang noo’ ng lahat ng ito, anupat hindi mapag-aalinlanganan at hindi matututulang sila ang subók at tapat na “mga alipin ng ating Diyos.” Sa gayon, ang tatak ay nagiging permanenteng marka. Maliwanag, kapag pinakawalan ang apat na hangin ng kapighatian, permanente nang natatakan ang lahat ng kabilang sa espirituwal na Israel, bagaman ang ilan sa kanila ay maaaring buháy pa sa laman. (Mateo 24:13; Apocalipsis 19:7) Makukumpleto ang mga miyembro nito!​—Roma 11:25, 26.