Awit 164
Mga Anak—Mamahaling Kaloob Mula sa Diyos
1. Ang anak ay kaloob ng Diyos,
Turo at pagsasanay gawin.
Tulad nga sila ng palaso,
Sa tudlaan ay patamain.
Diyos ang nagpayo:
‘Pamalo’y wasto.’
May paggiliw at maibigin,
Pagsasanay ipanalangin.
2. Tunay na damdamin sa puso
Ng anak dapat na maarok.
Sa pagkasanggol iyong simulan
Katotohanan ang ihutok.
Puso’y turuan
Sa kamusmusan.
Tulong ay sa Diyos mo hilingin,
At ang bilin niya’y ating sundin.
3. Laging makipagtalastasan,
Nang anak nati’y makadama
Na may layang makipag-usap;
Ating kaibiganin sila.
Huwag mong inisin.
Iyong kausapin.
Tayo man ay dapat mag-ingat
Habang pana’y isinisipat.
4. Ang anak nati’y mga mana,
Nguni’t may-ari ay Diyos pa rin.
Mga bungang may gantimpala
Kung turuan mong tama’y gawin.
Manalig tayo,
Sila’y matuto.
Ang Diyos tayo ay gagantihan.
Tayong mag-anak, siya’y awitan.