Hıristiyanlara Neden Zulmediyor?
1 Acaba Hıristiyanlara kötü bir şey yaptıklarından dolayı mı zulmediliyor? Ya da acaba kahraman veya şehit olmak istediklerinden dolayı mı zulümlere maruz kalıyorlar? Bazı kimseler bu görüştedirler. Fakat acaba esas neden nedir? Mukaddes Kitaba bir bakmak, bize bu sorunun cevabını verir.
2 Hakikî Hıristiyanlığın kurucusu olan İsa Mesih, kendi kavminden, sert muhalefet ve hatta zulüm görmüş ve şakirtlerine, onların da tüm milletlerden zulümle karşalaşacaklarını bildirmişti. Neden? Çünkü İsa “dünyadan değil”di ve onun şakirtleri de ‘dünyanın bir kısmı (YD)’ olmayacaklardı. (Yuh. 15:19, 20) O halde, neden dünyanın onlardan nefret etmesi gerekir? Dünyanın bir kısmı olmamak ne anlama gelir? Yuhanna 8:45-47’de belirtildiği gibi, İsa, hakikati söylediğinden ve dünya bu hakikati sevmediğinden dolayı. Çünkü, dünyanın işleri kötüdür ve onun bu kötü işlerinin gösterilmesini isteyen Tanrı ile uyumlu değildir. (Yuh. 3:19-21) Resul Petrus da mektubunda aynı düşünceyi belirtmektedir. (I. Pet. 4:3, 4) Evet, Yehova’nın Hıristiyan Şahitleri bu kötü işleri yapmazlar. Yehova’nın Şahitleri, tanıdıkları tarafından beğenilen insanlarsa da ve birçokları onların işlerinde dürüst ve çalışkan olan iyi komşular olduklarını kabul ediyorlarsa da sevilmezler. Çünkü onlar, komşularının, Tanrı’nın kanunlarına uygun olmayan işlerine ve hareketlerine katılmazlar.
3 Yehova’nın Şahitleri şehit olmayı arzu etmezler. Onlar hayatı gerçekten sever ve yaşamak isterler. Bundan dolayı onlar, Mukaddes Kitabın prensiplerini öğrenir ve onlara uygun yaşarlar. Cennet haline gelecek bir yeryüzünde ebediyen yaşamak isterler. (I. Pet. 3:10, 11) Fakat kendilerinden başkalarının ebedî hayata sahip olmasını da arzu ederler. Bundan dolayı, insanları ziyaret ederler, onlarla Mukaddes Kitap hakkında konuşurlar ve isteyenlerle Mukaddes Kitabı tetkik etmeğe hazırdırlar. Bunu kişisel bir kazançları olmaksızın yaparlar. Şu halde, Yehova’nın Şahitlerini insanlarla konuşmağa sevk eden sevgidir.—Mat. 22:39.
4 Hıristiyanların zulüm beklemelerini gerektiren başka bir neden de, onların, Tanrı’nın insanlarla ilgili maksadı hakkında Mukaddes Kitaptan hakikati öğretmeleridir. Bunu yapmalarıyle sahte dinsel öğretileri ortaya sermiş olurlar. Meselâ, Tanrı’nın sevgi Tanrısı olduğunu ve ebediyen sönmeyen bir cehennem ateşinde insanlara işkence etmediğini öğretirler. Bu gibi şeyler, tabiî ki, dinsel liderlerden birçoklarının hoşuna gitmez ve bundan dolayı onlar, insanları, Şahitlere düşmanlık veya zulüm yapmağa kışkırtmağa başlarlar. Fakat bu dinsel liderler, onları, kişisel hayatlarında yaptıkları herhangi bir kötülükle suçlayamazlar. Bu yüzden, Daniel’in Pers İmparatorluğunda bulunan düşmanlarının kullandıkları aynı taktikleri kullanırlar. Onların sadece tapınma tarzlarında kusur bulurlar.—Dan. 6:5.
5 Yehova’nın Şahitlerine, bu dünyanın siyasal problemleri karşısında tarafsız davrandıklarından dolayı da çoğu defa zulmedilmektedir. Onlar politikaya hiç bir surette karışmazlar. (Yuh. 17:17) Onlar devlete veya herhangi bir sembole değil, sadece Yehova Tanrı’ya tapınırlar. (Çık. 20:4, 5; Tesn. 5:8, 9) Bundan dolayı, hükümete karşı olmakla yalan yere suçlanırlar. Gerçekte onlar kanunlara uyan, vergi ve gümrük ödemede gayet vicdanlı davranan yurttaşlardır. (Rom. 13:1-7) Yehova’nın Şahitleri hiç bir zaman hiç bir hükümete karşı baş kaldırmayacak, hiç bir ihtilâl veya anarşik eyleme katılmayacaklardır. Onlar herkesle sulh içinde olmak isterler.—Rom. 12:17, 18.
6 O halde, hakikî Hıristiyanlara, kötü bir şey yaptıklarından dolayı değil, Tanrı’yı memnun etmek istediklerinden dolayı zulmedildiğini görüyoruz. (II. Tim. 3:12) Tanrı’nın yolları, bu dünyanın yollarından farklıdır ve insanlar genellikle bu dünyayı severler. Bundan dolayı, bazen neden yaptıklarını bile bilmeden, Tanrı’ya muhalefet edip onun şahitlerine zulmederler, zira bu dünyanın tanrısı birçoklarının gözlerini körletmiştir.—Luka 23:34; II. Kor. 4:4.