“Bu Gibileri Tanıyın”

KORİNTOS cemaatinde her şeyin yolunda gittiği söylenemezdi. Çok sarsıcı bir ahlaksızlık olayı yaşanmış ve kardeşler arasında bölünmeler olmuştu. Bazıları ciddi kişisel sorunlarla karşı karşıyaydı ya da cevaplanması gereken soruları vardı. Bazı kardeşler birbirlerini mahkemeye veriyordu; bazıları da dirilme öğretisini bile reddediyordu.

Ciddi sorular da ortaya çıktı. Dinsel açıdan bölünmüş evlerdeki evli kişiler, inançlarını paylaşmayan eşlerin yanında mı kalmalı yoksa ayrılmalı mıydı? Hemşirelerin cemaatteki rolü neydi? Putlara sunulmuş kurbanın etinden almak uygun muydu? Rabbin Akşam Yemeği de dahil, toplantılar nasıl idare edilmeliydi?—I. Korintoslular 1:12; 5:1; 6:1; 7:1-3, 12, 13; 8:1; 11:18, 23-26; 14:26-35.

Ahaikus, Fortunatus ve İstefanas kuşkusuz böylesine sorunlu bir ruhi çevrede bulunan kardeşlerinin refahı konusunda duydukları kaygıyla Efesos’ta bulunan resul Pavlus’u ziyaret etmek üzere yolculuğa çıktılar. Pavlus’a böyle rahatsız edici haberlerle birlikte, cemaatten, bu konularla ilgili sorular içeren bir mektup da götürmüş olmaları mümkündür. (I. Korintoslular 7:1; 16:17) Durumdan kaygı duyanların yalnızca bu üç birader olmadığı bellidir. Aslında, Pavlus zaten cemaatteki kardeşler arasında çekişmeler olduğu yolunda “Kloinin evinden olanlar”dan haberler almıştı. (I. Korintoslular 1:11) Kuşkusuz üç biraderin getirdiği haberler Pavlus’un durumu daha net bir şekilde anlamasına, ne öğüt vereceğine ve soruları nasıl cevaplayacağına karar vermesine yardım etti. Pavlus’un, cevap olarak şimdi Birinci Korintoslular olarak bildiğimiz, Tanrı’nın mukaddes ruhuyla yönlendirilen mektubu yazdığı anlaşılıyor. Mektubu Korintoslular’a Ahaikus, Fortunatus ve İstefanas getirmiş olabilir.

Ahaikus, Fortunatus ve İstefanas kimdi? Kutsal Yazıların onlar hakkında söylediklerini incelediğimizde ne öğrenebiliriz?

İstefanas’ın Ev Halkı

İstefanas’ın ev halkı, Pavlus’un, Güney Yunanistan’da bulunan Roma eyaleti Ahaya’da yaklaşık MS 50 yıllarında yaptığı hizmetin ‘turfandasıydı’ ve bizzat Pavlus tarafından vaftiz edilmişlerdi. Pavlus’un onları Korintoslular için örnek bir aile ve olgun, dengeleyici bir güç olarak gördüğü anlaşılıyor. Cemaat uğruna yaptıkları çalışmalarından dolayı onları içtenlikle övmüştü: “Ahayanın turfandası olan, ve mukaddeslere hizmet için kendilerini tahsis eden İstefanasın evi halkını bilirsiniz; bu gibilere, ve bütün beraber çalışanlara, ve emek verenlere tâbi olmanızı sizden rica ederim, ey kardeşler.” (I. Korintoslular 1:16; 16:15, 16) İstefanas’ın ‘ev halkının’ tam olarak kimlerden oluştuğu belirtilmiyor. Söz konusu ifade yalnızca aile üyeleri anlamına gelebildiği gibi, köleleri ve işçileri de kapsayabilir. Bazı yorumcular, Ahaikus’un kölelere verilen tipik bir Latin adı, Fortunatus’un ise tipik bir azatlı adı olmasından yola çıkarak her ikisinin de aynı ev halkından olabilecekleri tahmininde bulunuyor.

Durum ne olursa olsun, Pavlus, İstefanas’ın ev halkını örnek bir aile olarak gördü. Onun üyeleri “mukaddeslere hizmet için kendilerini tahsis eden” kişilerdi. İstefanas’ın ailesi cemaatin iyiliği için yapılması gereken şeyler olduğunu fark etmiş olmalıydılar ve bu hizmeti kişisel bir sorumluluk olarak gönülden kabul ettiler. Onlar, mukaddeslere olan bu hizmeti yerine getirme istekleriyle, manevi destek ve onay görmeyi kuşkusuz hak ediyorlardı.

“Benim Ruhuma ve Sizinkine Rahat Verdiler”

Pavlus Korintos’taki durumdan kaygı duyuyorsa da üç habercinin gelişiyle yüreklenmişti. Şöyle dedi: “İstefanasın ve Fortunatusun ve Ahaikusun gelmesinden seviniyorum; zira sizin eksikliğinizi bunlar doldurdular. Çünkü benim ruhuma ve sizinkine rahat verdiler.” (I. Korintoslular 16:17, 18) Korintos’taki durum göz önüne alındığında, fiziksel olarak Korintoslulardan ayrı olması Pavlus’ta endişe yaratmış olmalı; ancak şimdi cemaatin sözcülerinin kendi yanında bulunması, diğerlerinin yokluğunu telafi ediyordu. Getirdikleri haberler büyük olasılıkla, Pavlus’un durumla ilgili izlenimlerini tamamlamış ve en azından korkularının bir kısmının giderilmesini sağlamıştı. Belki de durum daha önce düşündüğü kadar kötü değildi.

Pavlus’a göre, üç habercinin üstlendiği görev, kendi ruhunu tazelemekle kalmayıp, Korintos cemaatinin de ruhen canlanmasına yaramıştı. Gönderdikleri sözcülerin durumu her yönüyle net şekilde Pavlus’a bildirdiklerini ve onun öğütleriyle döneceklerini bilmek, cemaati şüphesiz rahatlatmıştı.

Böylece, İstefanas ve iki arkadaşı, Korintoslular uğruna emek verecek kişiler olarak samimiyetle tavsiye edildiler. Pavlus bu üç adamı çok takdir ediyordu; öyle ki, geri döndüklerinde bölünmüş Korintos cemaatine onların önderlik etmesini bekliyordu. Resul, kardeşleri ısrarla şuna teşvik etti: “Bu gibilere, ve bütün beraber çalışanlara, ve emek verenlere tâbi olmanızı sizden rica ederim, . . . . bu gibileri tanıyın.” (I.Korintoslular 16:16, 18) Böyle güçlü tavsiyeler, cemaat içindeki gerginliklere rağmen, bu üç adamın vefasının tam olduğunu açıkça gösterir. Bu gibi kişilere değer verilmelidir.—Filipililer 2:29.

Sadakatle İşbirliği Yapmak İyi Sonuçlar Verir

Bu konuda kuşku yoktur; Yehova’nın teşkilatı ve onun temsilcileri ile yakın bir işbirliği iyi sonuçlar verir. Pavlus, ilk mektubundan kısa süre sonra İkinci Korintoslular olarak bilinen mektubunu yazdığında bile, cemaatteki işler yoluna girmeye başlamıştı. Ahaikus, Fortunatus ve İstefanas gibi biraderlerin sürdürdüğü sabırlı çalışmalarla birlikte Titus’un ziyareti olumlu bir etki yarattı.—II. Korintoslular 7:8-15; ayrıca Resullerin İşleri 16:4, 5 ile karşılaştırın.

Kutsal Yazılarda kısaca değinilen bu sadık adamlar üzerinde derin düşünmek günümüzde Yehova’nın kavmine ait cemaatlerin mensuplarına yarar sağlayabilir. Örneğin, herhangi bir nedenle yerel cemaatte süregiden bir durumun hemen çözülemeyip kardeşlere kaygı verdiğini varsayalım. Ne yapılmalı? Durumu Pavlus’a bildirme sorumluluklarından geri durmayan İstefanas, Fortunatus ve Ahaikus’u örnek alın, daha sonra, meseleleri güvenle Yehova’nın ellerine bırakın. Onlar adalet için duydukları şevkin kendilerini bağımsız şekilde harekete geçmeye veya ‘Yehova’ya karşı gücenmeye’ yöneltmesine kesinlikle izin vermediler.—Süleymanın Meselleri 19:3.

Cemaatler İsa Mesih’indir ve o tıpkı Korintos’ta olduğu gibi, onların ruhi mutluluğu ve barışı açısından tehlike arz edebilecek tüm zorlukları çözmek için uygun gördüğü zamanda harekete geçecektir. (Efesoslular 1:22; Vahiy 1:12, 13, 20; 2:1-4) Bu arada, İstefanas’ın, Fortunatus’un ve Ahaikus’un ortaya koymuş olduğu mükemmel örneği izler ve kardeşlerimizin hizmetinde çalışmaya devam edersek, biz de cemaat düzenlemesini vefayla destekleyecek, kardeşlerimize yapıcı davranacak ve onları “sevgi ve iyi işlere” teşvik edeceğiz.—İbraniler 10:24, 25.