“Rabbin İşi” İçin Gayretli Olmak
1 Dirilme ümidi hepimiz için bir teşvik kaynağı olmalıdır. Çünkü dümanımız olan ölüm, her birimizin hayatını şu veya bu zamanda, dolaylı veya dolaysız olarak etkilemektedir. İçinde yaşadığımız bu “son günler” hızla sonuna yaklaşırken, birçoğumuz “büyük sıkıntı”dan ölmeden geçmeyi ümit edebiliriz. (Mat. 24:21; II. Tim. 3:1) Bununla beraber her an “vakit ve beklenmedik olaylar” herkesin başına gelebilir. Beklenmedik hastalıklara, kazalara veya felaketlere hepimiz uğrayabiliriz. Böyle bir durumda Tanrı’nın hizmetinde ‘bütün canımız, yüreğimiz, zihnimiz ve kuvvetimizle’ çalışarak O’nun tasvibine sahip olmamız, ölsek bile dirileceğimize dair ümidimizi emin kılar.—Vaiz 9:11, YD; Mar. 12:30; I. Tim. 4:15, 16.
2 Günlerindeki duruma değinerek resul Pavlus, I. Korintoslular 15:30’dan 32’ye kadar şunu yazdı: “Biz niçin her saat tehlikede bulunuyoruz? Sizden dolayı Rabbimiz Mesih İsada olan iftiharım hakkı için, ey kardeşler, her gün ölümle karşı karşıya kalıyorum (YD). Eğer Efesos’ta vahşi hayvanlarla insanca cenkleştirme, bana ne faidesi var? Eğer ölüler dirilmiyorsa (YD), yiyelim ve içelim, çünkü yarın öleceğiz.” “İyi haberi” va’zederek Pavlus birçok tehlikeyle zulümlerle karşılaşmıştı, fakat Tanrı onu koruduğundan bütün bunlardan, sağ çıkmıştı. Eğer dirilme sadece bir şaka olsaydı, bütün bunlar boşuna olacaktı.
3 Günlerimizde de, Yehova’nın Şahitlerinin bazıları, bazı ülkelerde aynı tehlikelere ve zulümlere tahammül etmişlerdir. Bazıları öldürülmüşlerdir. Fakat durum ne olursa olsun, onlar, daima Tanrı’nın gelmekte olan Krallığına bel bağlamışlardır. Bununla beraber bazıları, daha büyük bolluk ve güvenlik sağlanan ülkelerde, Tanrı’dan uzaklaşmış bir dünyanın zevklerine dalarak yararlı teokratik alışkanlıklarını unutmaya başlamışlardır. Bunu yaparken Tanrı’nın yeni nizamıyla ilgili görüşlerinin kuvveti ve dirilme konusundaki ümitlerinin kesinliği azalmıştır. Durum böyle ise, ne yapılabilir?—I. Kor. 15:33; II. Timoteos 2:15-19 ve I. Timoteos 1:18-20 ile karşılaştır.
4 İçinde bulunduğumuz şartlar ne olursa olsun Pavlus’un şu sözlerine hepimiz kulak vermeliyiz: “Sabit, sarsılmaz, ve daima Rabbin işinde artmak üzere olun.” (I. Kor. 15:58) Resulün bu ilham edilmiş nasihati zamanımızda bizim için özellikle anlamlıdır. İster hakikatte uzun bir süre bulunmuş, ister hayat koşusuna yeni başlamış olalım, hepimiz imanda sağlam duruşumuzda kararlı ve “sabit” olmalıyız. Yehova’ya olan vefamızda hiç tereddüt etmeyerek “sarsılmaz” olmalıyız. Hiçbir zaman şüphelerin içimize sızıp bütünlülüğümüzü çürütmesine veya Yehova’nın emirlerini tutmakta ihmalkâr davranmamıza yol açmasına müsaade etmemeliyiz.—Efes. 4:14; Yak. 1:6-8.
5 Yehova’ya karşı göstereceğimiz vefamızda sabit ve sarsılmaz olmak için bize en büyük yardım sağlayanlardan biri “Rabbin işinde artmak üzere” olmaktır. Yehova, aylak, tembel veya üşengeç kişiyi ne sever, ne de bereketler. Öte yandan biri kendi plan ve programlarıyla çok çaba ve güç harcayarak meşgul olabilir, yani sırf ‘kendi keyfine bakabilir;’ veyahut bu hayatın kaygılarıyla ve bu şeyler sisteminin endişeleriyle “Rabbin işi” için vakti kalmayacak derecede ağırlaşmış olabilir. Bu duruma karşıda uyanık kalınmalıdır. 20. yüzyılın aceleci hayat tarzının getirdiği baskı altında, günlük kaygıların bizi ezmesine veya oyalamasına müsaade etmemeliyiz. Neden karanlıktan Yehova’nın lütfunun harikulade ışığına çağrıldık? O’nun isminin ve Krallığının izzetini gösterebilelim diye. Öyle ise, Tanrı’nın hak edilmemiş inayetinin amacını kaçırmadığımızdan, evet, krallık menfaatlerine hizmet etmekte “artmak üzere” olduğumuzdan emin olalım.—II. Kor. 6:1 YD; I. Pet. 2:9.
6 Şu anda yaptığımız krallığı va’zetme ve şakirt etme işinde “artmak üzere” olmak için, gerçekten çok fırsat vardır. İsa’nın söylediğine göre şimdiki Şeyani şeyler sisteminin sonu gelmeden önce, bu iyi haber bütün dünyada “va’zedilmelidir”.—Mar. 13:10.
7 Tanrı’nın yönetimi altında yapılan bu işin bir payına sahip olmak, ne kadar büyük bir imtiyazdır! Emeğimizin ‘Rabde boş olmadığını’ bilerek Yehova’ya yapar gibi bütün canımızla çalışalım. Ve bu, sadece 1982 yılı boyunca olmasın. Krallık yönetiminin tüm yeryüzünün uçlarına kadar ulaştığı, yeryüzünün bir cennet olduğu ve ölülerin dirildiği zamanı, evet ebediyeti düşünerek gayretle çalışalım. Eğer böyle çalışırsak, işimizden memnun ve mutlu olacağız, ayrıca her şeyden önce, Yehova’nın sözü ve ismi şereflendirilmiş ve övülmüş olacaktır.