Kasım

Küfürlü konuşma tarzının bir Hıristiyanın hayatında yeri olamaz. Fakat dikkatli olmamız gereken daha sinsi bir tuzak var. Bu da aşağılayıcı konuşma tarzıdır. Örneğin, başka kültürler, ırklar ya da milletler hakkında hoş olmayan yorumlar yapmaktan kaçınmamız gerekir. Ayrıca başkalarını kıracak sözler söylemeyi de asla istemeyiz. Bunun yerine yapıcı şekilde konuşalım. Söylenmek ya da eleştirmek yerine, başkalarını övmek için fırsatlar kollayalım. İsrailoğullarını düşünün. Onların minnettar olacağı çok şey vardı. Ancak sürekli söylenip durdular. Böyle bir tutum başkalarına da bulaşabilir. Örneğin, Vaat Edilmiş Toprakları keşfe giden on kişi olumsuz rapor getirdiğinde ‘İsrailoğullarının hepsi Musa’ya söylenmeye başladı’ (Say. 13:31–14:4). Öte yandan, övgünün başkaları üzerinde çok olumlu bir etkisi vardır. Öyleyse başkalarını içten şekilde övmenin yollarını arayın. w22.04 8 p. 16-17

Yehova geçmişten bugüne birçok gencin Kendisiyle dost olmasına yardım etti. Eğer çocuğunuz da bunu isterse ona da yardım edecektir (1. Kor. 3:6, 7). Belki çocuğunuz şu anda Yehova’dan uzaklaşıyor gibi görünebilir. Ancak Yehova onu sevgiyle izlemeye devam ediyor (Mezm. 11:4). “Doğru tutuma” sahip olduğuna dair en ufak bir belirti gördüğünde elini uzatıp ona yardım edecek (Elçi. 13:48; 2. Tar. 16:9). O, bunun için sizi kullanabilir. Örneğin doğru şeyi tam doğru zamanda söylemenizi sağlayabilir, yani çocuğunuzun onu duymaya en çok ihtiyacı olduğu bir anda (Özd. 15:23). Ya da cemaatinizdeki cana yakın bir kardeşi çocuğunuzla özel olarak ilgilenmesi için harekete geçirebilir. Çocuğunuz büyüyüp bir yetişkin olduktan sonra bile Yehova geçmişte ona öğrettiğiniz şeylerin aklına gelmesini sağlayabilir (Yuhn. 14:26). Öyleyse sözlerinizle ve davranışlarınızla çocuğunuzu eğitmek için elinizden geleni yapmaya devam edin. Böylece Yehova’ya sizi desteklemesi için bir fırsat vermiş olursunuz. w22.04 21 p. 18

Şeytan artık göğe giremediği için Tanrı’nın yeryüzündeki meshedilmiş hizmetçilerine saldırıyor. Çünkü bu kişiler Tanrı’nın gökteki Krallığının temsilcileridir ve ‘İsa’ya şahitlik etme işini sürdürüyorlar’ (2. Kor. 5:20; Efes. 6:19, 20). 1918 yılında Tanrı’nın toplumuna önderlik eden sekiz birader sahte suçlamalar sonucunda uzun yıllar hapis cezası aldılar. Bu olayla Tanrı’nın toplumunun faaliyeti ölmüştü, yani durdurulmuştu (Vah. 11:3, 7-11). Fakat Mart 1919’da bu meshedilmiş biraderler serbest bırakıldı ve daha sonra haklarındaki suçlamalar düşürüldü. Bunun üzerine kardeşlerimiz hiç vakit kaybetmeden Krallık işine tekrar önderlik etmeye başladılar. Ancak Şeytan’ın saldırıları bununla sınırlı kalmadı. Şeytan o zamandan beri Tanrı’nın toplumuna zulmetmeye devam ediyor. Bu zulüm, Vahiy kitabında bir ‘ırmağa’ benzetilir (Vah. 12:15). Evet, bu dönemde hepimizin ‘tahammül ve imana’ çok ihtiyacı var (Vah. 13:10). w22.05 5-6 p. 14-16

Elçi Yuhanna bir görüntüde Yehova’nın yönetimini destekleyen ve nimetler tadan iki grup gördü. Birinci grup 144.000 kişiden oluşuyordu. Onlar gökte krallar olarak hüküm sürmek üzere yeryüzünden seçiliyorlar. İsa’yla birlikte yeryüzünü yönetecekler (Vah. 5:9, 10; 14:3, 4). Yuhanna onları gökte, İsa’nın yanında Sion Dağı üzerinde dururken gördü (Vah. 14:1). 144.000 kişiden oluşan meshedilmişler yüzlerce yıldır seçilmeye devam ediyor (Luka 12:32; Rom. 8:17). Vahiy kitabı son günlerde yeryüzünde az sayıda meshedilmiş kişinin olacağını bildirir (Vah. 12:17). Büyük sıkıntının bir noktasında, bu kişiler göğe alınacak ve gökteki ödüllerine kavuşmuş diğer sadık kişilere katılacaklar. Onlar Tanrı’nın Krallığında İsa’yla birlikte hüküm sürecekler (Mat. 24:31; Vah. 5:9, 10). w22.05 16 p. 4-5

İsa, takipçilerine kendileriyle ilgili dengeli bir bakış açısına sahip olmayı öğretti. “Başınızdaki saçların her teli sayılıdır” diyerek onlara değerli olduklarını hatırlattı (Mat. 10:30). Eğer kendimizle ilgili olumsuz bir bakış açımız varsa bu sözler bizi de rahatlatabilir. Gördüğümüz gibi, gökteki Babamız bizimle yakından ilgileniyor ve O’nun gözünde çok değerliyiz. Yehova, O’na tapınmanıza izin veriyor ve sizi yeni dünyada yaşamaya layık görüyor. Sizce O yanılıyor olabilir mi? Asla. 15 yıldan uzun süre önce, Gözcü Kulesi dergisinde kendimiz hakkında dengeli bir görüşe sahip olmakla ilgili şu sözler yer aldı: “Kuşkusuz kendimiz hakkında kibirli bir insan haline gelecek kadar fazla düşünmek istemeyiz; ne de öteki uca gidip kendimizin bir hiç olduğunu düşünmek isteriz. Bunun yerine, amacımız kendimiz hakkında makul bir görüş geliştirmek olmalıdır. w22.05 24-25 p. 14-16

Her birimiz şahsen cemaatin birliğine nasıl katkıda bulunabiliriz? Barışçı kişiler olarak bunu yapabiliriz (Mat. 5:9; Rom. 12:18). Cemaatteki kardeşlerle barışı sağlamak için ilk adımı attığımız her seferinde ruhi cennetimizin güzelliğine güzellik katarız. Unutmayalım ki, ruhi cennetteki her bireyi hakiki tapınmaya çeken Yehova’dır (Yuhn. 6:44). Dolayısıyla O, bu değerli kulları arasında barış ve birlik olmasını ister ve bu uğurda çaba gösterdiğimizi görmek O’nu çok mutlu eder (İşa. 26:3; Hag. 2:7). Yehova kullarına bol bol nimetler verir. Peki bunlardan tam olarak yararlanmak için ne yapabiliriz? Kutsal Kitaptan öğrendiklerimiz üzerinde derin düşünmeliyiz. Bunu yapmak Yehova’nın hoşuna giden nitelikler geliştirmemize yardım eder. Böylece ‘kardeş sevgimizi sıcak bir şefkatle gösterebiliriz’ (Rom. 12:10). w22.11 12-13 p. 16-18

Yehova’nın bizi bağışladığı gerçeğini kabul ettiğimizde iç huzuruna ve rahat bir vicdana sahip oluruz. Böylece “bir ferahlık dönemi” yaşarız (Elçi. 3:19). Bu duyguyu ancak Yehova bizi bağışladığında yaşayabiliriz. O bizi bağışladığında aramızdaki dostluk eskisi gibi sağlam olur. Bize sanki hiç günah işlememişiz gibi davranır. Yehova bağışladıktan sonra suçumuzu asla yüzümüze vurmaz ya da bizi o suçtan ötürü tekrar cezalandırmaz (İşa. 43:25). ‘Gündoğusu günbatısından ne kadar uzaksa, suçlarımızı bizden o kadar uzaklaştırır’ (Mezm. 103:12). Bunları düşündüğümüzde yüreğimiz Yehova’ya karşı minnettarlıkla ve hayranlıkla dolup taşıyor (Mezm. 130:4). Yehova birini bağışlarken Yaratıcımız, kanun koyucumuz ve hâkimimiz olarak sahip olduğu bilgiyi kullanır. O’nun vereceği karar günahımızın büyük ya da küçük olmasına bağlı değildir. w22.06 5 p. 12-14

Yehova, Kendisini seven herkese şahane bir ümit veriyor. O çok yakında hastalıkları, acıları ve ölümü sona erdirecek (Vah. 21:3, 4). Kendisine ümit bağlayan yumuşak başlı kişilerin yeryüzünü cennet haline dönüştürmesine yardım edecek (Mezm. 37:9-11). Ayrıca gelecekte Yehova’yla şimdikinden çok daha yakın ve sıcak bir ilişkiye sahip olacağız. Gerçekten de harika bir ümide sahibiz. Peki Yehova’nın bu vaatlerinin gerçekleşeceğine neden güvenebiliriz? Çünkü Yehova asla verdiği sözden dönmez. Bu nedenle, hiç tereddüt etmeden ‘Yehova’ya ümit bağlayabiliriz’ (Mezm. 27:14). Yehova’nın vaatlerini yerine getirmesini sabırla ve sevinçle bekleyerek O’na güvendiğimizi gösteririz (İşa. 55:10, 11). Öyleyse biz de Tanrı’nın ‘Kendisini ciddiyetle arayanları ödüllendireceğine’ güvenelim ve sona kadar sadakatimizi koruyalım. w22.06 20 p. 1; 25 p. 18

Yehova bizim aile reisimizdir. Dolayısıyla O’nun 1. Timoteos 5:8’de kaydettirdiği sözleri Kendisinin de yerine getireceğine güvenebiliriz. Yehova’nın bizi ve ailemizi sevdiğinden eminsek O’nun ihtiyaçlarımızı karşılayacağına yürekten güveniriz (Mat. 6:31-33). Evet, Yehova ihtiyaçlarımızı karşılamak istiyor ve O, bunu çok cömert ve sevgi dolu şekilde yapıyor. Dünyamızı yaratırken bize sadece ihtiyacımız olan şeyleri vermekle kalmadı, tüm yeryüzünü bize büyük zevk veren şeylerle doldurdu (Başl. 2:9). Ancak bazen kıt kanaat geçinebiliriz; ama olumlu tarafından bakarsak Yehova’nın temel ihtiyaçlarımızı karşıladığını fark ederiz (Mat. 6:11). Şunu unutmayalım ki, Yehova’nın bize şimdi ve gelecekte vereceği şeyler, bizim yaptığımız fedakârlıklardan kat kat fazladır (İşa. 65:21, 22). w22.06 15 p. 7-8

Elbette katı ruhi gıdaya ihtiyacı olanlar sadece hakikate ilgi gösteren kişiler değil. Hepimizin buna ihtiyacı var. Elçi Pavlus bu şekilde beslenmenin ‘doğruyu yanlışı ayırmamıza’ yardım edeceğini vurguladı. Ahlak standartlarının dibe vurduğu bu günlerde Yehova’nın standartlarını karşılamak zor olabilir. Bu nedenle İsa Yehova’ya yakın kalmamız için ihtiyacımız olan ruhi gıdayı bol bol sağlıyor. Ruhi gıdanın kaynağı, Tanrı’nın Sözü olan Kutsal Kitaptır. İsa gibi biz de Tanrı’nın ismine çok değer veriyoruz (Yuhn. 17:6, 26). Örneğin 1931’den beri Yehova’nın Şahitleri ismini taşıyoruz. Böylece Tanrı’nın isminin bizim için ne kadar önemli olduğunu ve O’nun ismiyle tanınmak istediğimizi gösteriyoruz (İşa. 43:10-12). Dahası Tanrı’nın ismi Kutsal Kitap – Yeni Dünya Çevirisi’nde olması gereken yerlerde kullanıldı. w22.07 11 p. 11-12

Kutsal Kitaptaki hakikatlere Tanrı’nın Krallığıyla ilgili iyi haber de dahildir. İsa, Krallıkla ilgili hakikati saklı bir hazineye benzetti. Matta 13:44’te şunları okuyoruz: “Göklerin krallığı tarlada saklı bir hazineye benzer. Bir adam onu buldu ve sakladı; sonra büyük bir sevinçle gidip varını yoğunu sattı ve o tarlayı satın aldı.” Dikkat ettiysek bu adam bir hazine aramıyordu. Fakat bu hazineyi bulduğunda onu elde etmek için büyük fedakârlıklarda bulundu. Hatta varını yoğunu sattı. Neden? Çünkü bu hazinenin ne kadar değerli olduğunun farkındaydı. Biliyoruz ki, bu dünyanın sunabileceği hiçbir şey Yehova’ya hizmet etmenin verdiği sevinçle kıyaslanamaz. Krallığın yönetimi altında sonsuza dek yaşama ümidimiz bizim için çok değerli. Yehova’yla yakın bir ilişkiye sahip olmak her özveriye değer! Bizim en büyük mutluluğumuz ‘O’nu tam anlamıyla hoşnut etmektir’ (Kol. 1:10). w22.08 15 p. 8-9; 17 p. 12

Yusuf zinanın Tanrı’nın gözünde “büyük bir kötülük” olduğunu nereden biliyordu? Zinayı açıkça yasaklayan Musa Kanunu yaklaşık 200 yıl sonra verilecekti (Çık. 20:14). Fakat Yusuf, Yehova’yı çok iyi tanıyordu ve O’nun böyle bir ahlaksızlığı asla onaylamayacağını biliyordu. Örneğin, Yehova’nın gözünde evliliğin sadece bir kadınla bir erkek arasında olması gerektiğinin farkındaydı. Ayrıca iki farklı olayda iki kral büyük büyükannesi Sara’yı kendilerine eş olarak almak istemişti. Ancak Yehova olaya müdahale etmişti (Başl. 2:24; 12:14-20; 20:2-7). Yusuf bunlar üzerinde derin düşündükçe Yehova’nın gözünde neyin doğru neyin yanlış olduğunu anladı. O, Tanrısı Yehova’yı çok seviyordu. Bu nedenle, O’nun doğruluk standartlarına sonuna kadar sadık kalmaya kararlıydı. w22.08 26 p. 1-2

Önceden, Daniel 12:2’deki sözlerin 1918’de neredeyse durma noktasına gelen faaliyetimizin yeniden canlanmasına atfettiğini düşünüyorduk. Ancak bu konudaki anlayışımız artık değişti. Şimdi bu sözlerle yeni dünyada gerçekleşecek dirilmenin kastedildiğini anlıyoruz. Peki bu sonuca nasıl vardık? Ayetteki “toprak” ifadesi Eyüp 17:16’da da geçer ve orada ‘ölüler diyarıyla’ eş anlamlı olarak kullanılır. Bu da bize Daniel 12:2’de gerçek bir dirilmenin kastedildiğini gösterir. Bu dirilme son günler sona erdikten ve Armagedon savaşı bittikten sonra gerçekleşecek. Daniel 12:2 ayetinde bazılarının “sonsuz yaşam” için diriltileceği söylenir. Peki bu sözlerle ne kastedilir? Diriltilen kişiler 1.000 yıllık dönem boyunca Yehova ve İsa hakkında bilgi edinmeli ya da bilgi edinmeye devam etmelidir. Ayrıca onlara itaat de etmeliler. Böylece, en sonunda sonsuz yaşam alacaklar (Yuhn. 17:3). w22.09 21 p. 6-7

Tabii, Yehova bizden kardeşlerimize körü körüne güvenmemizi beklemiyor. Onlara güveniyoruz, çünkü güvenilir olduklarını birçok yolla gösteriyorlar. Birine güven duymak zaman ister. Peki kardeşlerimize olan güvenimizi güçlendirmek için neler yapabiliriz? Onları yakından tanıyabiliriz. İbadetlerde onlarla sohbet edebilir ve birlikte hizmete çıkabiliriz. Güvenilir olduklarını göstermeleri için onlara karşı sabırlı olmalıyız. Yeni tanıştığımız birine hayatımızla ilgili kişisel konuları ilk başta açmak istemeyebiliriz. Ama dostluğumuz güçlendikçe duygu ve düşüncelerimizi onunla daha rahat paylaşabiliriz (Luka 16:10). Peki ya bir kardeşiniz güveninizi sarsan bir şey yaparsa ne yapabilirsiniz? Onu hemen defterden silmeyin. Bunun yerine meseleyi zamana bırakın. Birkaç kardeş sizi hayal kırıklığına uğrattı diye bütün kardeşlere olan güveninizi kaybetmeyin. w22.09 4 p. 7-8

Carlos isimli bir ihtiyar, sorumlu konumdaki bazı kardeşlerin kendisine büyük bir haksızlık yaptığını düşünmüştü. Yine de o aklı başında davrandı ve duygularını kontrol etmeye çalıştı. Yehova’ya sık sık dua etti. O’ndan kendisine kutsal ruhunu ve dayanmak için güç vermesini istedi. Ayrıca yararlı öneriler bulmak için yayınlarımızdan araştırma yaptı. Ondan ne öğreniyoruz? Bir kardeşimizin bize haksızlık yaptığını düşünüyorsak sakin kalalım ve olumsuz duygularımızı kontrol altında tutmaya çalışalım. Bu kişinin bize böyle davranmasına neyin sebep olduğunu bilmiyor olabiliriz. Bu nedenle Yehova’ya dua edelim ve o kardeşimizin neden öyle davrandığını anlayabilmek için yardım isteyelim. İman kardeşlerimizin niyetlerinden şüphelenmeyelim ve onların kabahatini görmezden gelmeye çalışalım (Özd. 19:11). Unutmayın, Yehova neler yaşadığınızı görüyor ve dayanabilmeniz için ihtiyacınız olan gücü verecek (Vaiz 5:8). w22.11 21 p. 5

Yehova’yı seven kişilerle arkadaşlık et. Arkadaşlarının Yehova’yla ilişkin üzerinde büyük bir etkisi olabilir (Özd. 13:20). İhtiyar olarak hizmet eden Cem şöyle diyor: “Gençken hizmete çıktığım birçok kardeşle çok iyi arkadaş oldum. Bu gayretli dostlarım sayesinde hizmetten zevk almayı öğrendim. . . . . Geçmişte sadece kendi yaşıtlarımla arkadaşlık ettiğimi fark ettim. Bu nedenle, bakış açımı genişletecek dostluklar geliştirme fırsatını kaçırıyordum.” Peki ya cemaatteki bazı kişilerle arkadaşlık etmenin Yehova’yla ilişkine zarar vereceğini fark edersen ne yapmalısın? Pavlus, birinci yüzyılda cemaatteki bazı kişilerin hakikate uygun şekilde davranmadığını biliyordu. Bu yüzden Timoteos’u böyle kişilerden uzak durması için uyardı (2. Tim. 2:20-22). Evet, Yehova’yla dostluğumuz bizim için çok değerli ve bu dostluğu geliştirmek için çok çaba harcadık. Bu nedenle hiçbir şeyin O’nunla aramızdaki bu yakın ilişkiyi zedelemesine izin vermemeliyiz. w22.08 5-6 p. 13-15

Bizler Tanrı’nın hikmetli öğütlerinden nefret eden kişiler gibi olmak istemiyoruz. Bunun yerine, Tanrı’nın ilkelerini ve ahlak standartlarını sevmeyi öğreniyoruz. Bu sevgimizi güçlendirmek için Tanrı’ya itaat etmenin ve etmemenin sonuçlarını karşılaştırabiliriz. Örneğin, Tanrı’nın hikmetli sözlerini reddeden kişilerin karşılaştıkları sorunları düşünün. Bir de bu sözlere uyduğunuz için ne kadar güzel bir yaşamınız olduğunu düşünün (Mezm. 32:8, 10). Bugün, Yehova’nın hikmetli sözlerine herkes erişebilir. Fakat Yehova bu sözleri kabul etmemiz için bizi zorlamıyor. Bunun yerine, sözüne kulak tıkayan kişilerin karşılaşacağı sonuçları anlatıyor (Özd. 1:29-32). Onlar “tuttukları yolun meyvesini yiyecekler”, yani izledikleri yaşam tarzı onlara acı ve sıkıntıdan başka bir şey getirmeyecek ve en sonunda yok olacaklar. Öte yandan, Yehova’nın hikmetli sözlerine kulak verenler ve öğrendiklerini uygulayanlar “güvenlik içinde yaşayacak; felaket korkusundan uzak, huzur içinde olacak” (Özd. 1:33). w22.10 21 p. 11-13

Yehova’dan korkan biri O’na çok saygı duyar ve O’nu üzecek bir şey yapmayı asla istemez (Özd. 16:6). Biz de Yehova’yı memnun etmek istiyoruz; bu nedenle O’nun standartlarına uygun bir yaşam sürmek için elimizden geleni yapıyoruz (2. Kor. 7:1). Eğer Yehova’nın sevdiği şeyleri yapar ve nefret ettiği şeylerden kaçınırsak mutlu bir hayatımız olur (Mezm. 37:27; 97:10; Rom. 12:9). Bir kişi Yehova’nın doğru ve yanlış konusunda standart koyma yetkisi olduğunu kabul edebilir. Fakat bu yeterli değildir; bu standartlara uyması da gerekir (Rom. 12:2). Biz de Yehova’nın standartlarına uymanın en iyi yaşam yolu olduğunu gerçekten kabul ediyorsak bunu davranışlarımızla gösteririz (Özd. 12:28). Davut da bunun en iyi yaşam yolu olduğunu biliyordu. Yehova’ya şöyle dedi: “Bana hayat yolunu öğretirsin. Yüzüme baktığında içimi sevinç kaplar; sağ elinden iyilik eksilmez sonsuza kadar” (Mezm. 16:11). w22.10 8 p. 9-10

İsa alçakgönüllüydü ve her zaman kendisiyle ilgili dengeli bir görüşe sahipti. Yeryüzüne gelmeden önce, Yehova’nın yanındayken harika şeyler yapmıştı. Kutsal Kitap ‘göklerde ve yeryüzünde var olan her şeyin onun aracılığıyla yaratıldığını’ söyler (Kol. 1:16). Anlaşılan İsa, yaptığı tüm bu şeyleri vaftizi sırasında hatırladı (Mat. 3:16; Yuhn. 17:5). Buna rağmen gurura kapılmadı. Asla kendini başkalarından üstün görmedi. Hatta öğrencilerine ‘başkalarından hizmet kabul etmeye değil, hizmet etmeye ve birçokları için canını fidye olarak vermeye geldiğini’ söyledi (Mat. 20:28). Ayrıca o alçakgönüllü bir tutumla, kendiliğinden hiçbir şey yapamayacağını söyledi. Gerçekten de, İsa alçakgönüllülük konusunda bizim için harika bir örnektir. w22.05 24 p. 13

Birini bağışlamak konusunda karar verirken Yehova’nın göz önünde bulundurduğu bir etken şudur: Kişi yaptığının yanlış olduğunu biliyor muydu? İsa’nın Luka 12:47, 48’deki sözleri bu noktanın önemini gösteriyor. Bir kişi Yehova’yı öfkelendireceğini bildiği halde kasten ve planlı şekilde yanlış bir şey yaparsa ciddi bir günah işlemiş olur. Yehova böyle birini bağışlamamaya karar verebilir (Mar. 3:29; Yuhn. 9:41). Peki bu kişi için hiçbir ümit yok mu? Hayır, var. Yehova kişinin içtenlikle tövbe edip etmediğini de hesaba katar. Tövbe etmek bir kişinin düşünce tarzını, tutumunu ve niyetlerini değiştirmesi demektir. Ayrıca tövbe eden biri yanlış bir şey yaptığı ya da doğru olan şeyi yapmadığı için büyük bir pişmanlık ve üzüntü duyar. Böyle biri Yehova’yla ilişkisinin zayıflamasına izin verdiği için günah işlediğini fark eder ve bu da ona acı verir. w22.06 5-6 p. 15-17

Bize muhalefet eden kişiler Yehova’nın teşkilatındaki sorumlu biraderler hakkında yalanlar veya yanlış bilgiler yayıyorlar (Mezm. 31:13). Hatta bazı kardeşlerimiz tutuklanıyor ve haksız yere suçlanıyor. Birinci yüzyılda Elçi Pavlus da benzer bir durum yaşamıştı. Pavlus Roma’da hapsedildiğinde bazıları ona sırt çevirdi (2. Tim. 1:8, 15; 2:8, 9). Pavlus’un neler hissetmiş olabileceğini hayal edebiliriz. O, kardeşleri için birçok zorluğa katlanmış hatta hayatını tehlikeye atmıştı (Elçi. 20:18-21; 2. Kor. 1:8). Ancak onlar, en ihtiyaç duyduğu anda Pavlus’u yarı yolda bıraktılar. Bizler asla onlar gibi olmak istemeyiz. Şeytan sorumlu konumdaki kardeşlere saldırdığında buna şaşırmamalıyız. Onun amacı bu kardeşlerimizin sadakatini bozmak ve bizi korkutmaktır (1. Pet. 5:8). Kardeşlerinizi desteklemeye ve onlara vefa göstermeye devam edin (2. Tim. 1:16-18). w22.11 16-17 p. 8-11

İsa’nın yanında direğe gerilen ve sonradan tutumunu değiştiren suçlu muhtemelen bir Yahudi’ydi. Yahudiler tek bir Tanrı’ya ibadet ederdi; oysa diğer milletlerden olan insanlar birçok tanrıya tapınıyordu (Çık. 20:2 3; 1. Kor. 8:5, 6). Eğer bu suçlu bir Yahudi olmasaydı bugünün ayetindeki sözleri herhalde şöyle olurdu: “Sen tanrılardan hiç korkmuyor musun?” Dahası, İsa diğer milletlerden olan insanlara değil, ‘İsrail evinin kaybolmuş koyunlarına’ gönderilmişti (Mat. 15:24). Ayrıca İsrailoğulları Tanrı’nın ölüleri dirilteceğini biliyordu. Bu suçlunun sözlerinden anladığımız gibi o da bu gerçeğin farkındaydı. Yehova’nın, İsa’yı Tanrı’nın Krallığında hüküm sürmesi için dirilteceği sonucuna vardı. Anlaşılan o, Tanrı’nın kendisini de diriltebileceğini ümit etti. Bu suçlu bir Yahudi olduğundan Âdem ile Havva hakkında bilgisi vardı. Bu nedenle İsa Luka 23:43’te cennetten söz ettiğinde adam muhtemelen bu cennetin yeryüzünde olacağını anlamıştı (Başl. 2:15). w22.12 8-9 p. 2-3

Tanrı’nın ruhunun yardımı olmadan duyuru işini yerine getiremeyiz. Çünkü Şeytan hizmetimizi durdurmak için bizimle savaşıyor (Vah. 12:17). Kendimizi onun karşısında çok güçsüz hissedebiliriz. Fakat yaptığımız şahitlikle onu yenilgiye uğratıyoruz (Vah. 12:9-11). Peki nasıl? Hizmete çıktığımız her seferinde Şeytan’ın tehditlerinden korkmadığımızı gösteriyoruz. Yehova ruhuyla bize güç veriyor ve O’nun onayına sahibiz (Mat. 5:10-12; 1. Pet. 4:14). Tanrı’nın ruhu, hizmetimizde karşılaştığımız her türlü zorluğun üstesinden gelebilmemiz için bize güç verebilir (2. Kor. 4:7-9). Peki Tanrı’nın ruhunun sürekli üzerimizde olması için ne yapmalıyız? Israrla Yehova’dan ruhunu istemeliyiz ve bunu yaparken O’nun dualarımızı dinleyeceğinden emin olmalıyız. w22.11 5 p. 10-11

Kardeşlerimize olan sevgimizi aramızdaki birliği ve barışı korumak için elimizden geleni yaparak da gösteririz. Bunun için bağışlayıcı olmalıyız. Bu konudaki en büyük örneğimiz Yehova’dır. O bizim günahlarımızın bağışlanabilmesi için biricik Oğlunun ölmesine izin verdi. O zaman bizim de kardeşlerimizin suçlarını bağışlamaya istekli olmamız gerekmez mi? İsa’nın bir örneğinde bahsettiği kötü köle gibi olmayı asla istemeyiz. Efendisi onun çok büyük miktardaki borcunu bağışlamıştı. Fakat o, kendisine borcu olan başka birinin daha ufak miktardaki borcunu bağışlamamıştı (Mat. 18:23-35). Eğer bir kardeşinizle aranızda anlaşmazlık varsa, Anma Toplantısına katılmadan önce ilk adımı atıp onunla barışabilir misiniz? (Mat. 5:23, 24). Bunu yaptığınızda Yehova ve İsa’yı ne kadar çok sevdiğinizi göstermiş olacaksınız. w23.01 29 p. 8-9

Kardeşlerinizin nelere ihtiyaç duyduğunu öğrenmek için onlara nazikçe bazı sorular sorabilirsiniz (Özd. 20:5). Örneğin, yeterince yiyecekleri var mı? Bir ilaca ya da başka bir şeye ihtiyaç duyuyorlar mı? Kiralarını ödeyebiliyorlar mı? İşlerini kaybetme tehlikeleri var mı? Devlet yardımına başvurmak için desteğe ihtiyaç duyuyorlar mı? Yehova hepimizden birbirimizi güçlendirmemizi ister (Gal. 6:10). Yapabileceğimiz şeyler ufak olsa bile hasta olan kardeşlerimiz üzerinde çok büyük bir etkisi olabilir. Örneğin bir çocuk, bir kart hazırlayabilir ya da resim çizebilir. Bir genç, yaşlı bir hemşirenin dışarıda yapılması gereken işlerini halledebilir. Hasta olan kardeşler için yemek pişirebilir misiniz? Bazı kardeşler, salgın sırasında her zamankinden daha yoğun şekilde çalışan ihtiyarları teşvik etmek için onlara bir teşekkür notu yazıyor ya da mesaj gönderiyor. Evet, birbirimizi ‘teselli etmeye ve güçlendirmeye devam etmek’ için yaptığımız her şey Yehova’yı memnun eder (1. Sel. 5:11). w22.12 22 p. 2; 23 p. 5-6

Sadukiler İbranice Kutsal Yazıların ilk beş kitabını çok iyi biliyordu. Fakat bu kitaplardaki çok önemli hakikatleri görmezden geliyorlardı. Örneğin, onlar dirilmeye inanmıyordu ve İsa’yı sınamak için ona bu konuda soru sormuşlardı. İsa da onlara şöyle cevap vermişti: “Musa’nın kitabında çalıyla ilgili kayıtta okumadınız mı, Tanrı nasıl ona ‘Ben İbrahim’in Tanrısı, İshak’ın Tanrısı ve Yakup’un Tanrısıyım’ diyor?” (Mar. 12:18, 26). Sadukiler şüphesiz bu kaydı birçok kez okumuştu. Fakat İsa’nın sorusu onların çok önemli bir hakikati, yani dirilme öğretisini görmezden geldiğini ortaya koydu (Luka 20:38). Hangi dersi alıyoruz? Kutsal Kitaptan bir ayet ya da bir kısım okurken sadece temel öğretilere odaklanmayalım. Derinde saklı bir hazine gibi olan hakikatleri ve ilkeleri de keşfetmek için elimizden geleni yapalım. Böylece okuduğumuz kısımdan tam olarak faydalanabileceğiz. w23.02 11 p. 9-10

Pavlus’un değindiği sadık erkek ve kadınlar hayatları boyunca birçok sıkıntı yaşadı ancak Yehova’ya vefalı kaldılar (İbr. 11:36-40). Onların tahammülü ve çabası kesinlikle boşuna değildi. Her ne kadar, hayattayken Yehova’nın tüm vaatlerinin yerine geldiğini göremeseler de, O’na ümit bağlamaya devam ettiler. Yehova’nın onayına sahip olduklarını biliyorlardı. Bu nedenle, O’nun vaatlerinin gerçekleştiğini göreceklerinden emindiler (İbr. 11:4, 5). Biz de onları örnek alarak Yehova’ya ümit bağlamaya devam edelim. Dünya gittikçe kötüye gidiyor (2. Tim. 3:13). Ayrıca Şeytan, Tanrı’ya hizmet eden kişileri sınamaya devam ediyor. Fakat biz, “yaşayan Tanrı’ya ümit bağladık” (1. Tim. 4:10). w22.06 25 p. 17-18

Sağlıklı kalmak istememizin bir nedeni, Yehova’ya en iyi şekilde hizmet edebilmektir (Mar. 12:30). Bunun için sağlığımıza zarar verecek şeylerden kaçınmalıyız (Rom. 12:1). Tabii ki hastalanmaktan tamamen kaçınamayız. Ancak sağlıklı kalmak için elimizden geleni yaptığımızda gökteki Babamızın bize verdiği bu hediyeye değer verdiğimizi göstermiş oluruz. Hastalık ve yaşlılık nedeniyle geçmişte yapabildiğimiz birçok şeyi artık yapamıyor olabiliriz. Bu nedenle hayal kırıklığı ve üzüntü duyabiliriz. Ancak asla kendimizi bırakmamalı ve sağlığımızı ihmal etmemeliyiz. Çünkü ne kadar yaşlı ya da hasta olursak olalım, yine de Davut gibi Yehova’yı yüceltmeye devam edebiliriz. Bizi kısıtlayan bu koşullar Yehova’nın gözündeki değerimizi değiştirmez; bunu bilmek çok rahatlatıcı (Mat. 10:29-31). Hayatımızı kaybetsek bile Yehova bizi diriltmeyi özlemle bekler (Eyüp 14:14, 15). Öyleyse, biz de hayatımıza değer verelim ve sağlığımızı korumak için elimizden geleni yapalım. w23.02 21 p. 3-5

Büyük kalabalıktakilerin isimleri Armagedon’dan sağ geçtikten sonra yazılı olmaya devam edecek mi? Evet (Vah. 7:9, 14). İsa başka koyunlardan oluşan bu kişilerin “sonsuz yaşama” kavuşacağını söyledi (Mat. 25:46; Yuhn. 10:16). Tabii onlar Armagedon’dan hemen sonra sonsuz yaşam kazanmayacaklar. İsa Bin Yıllık Hükümdarlığı boyunca “onları güdecek ve hayat suyunun pınarlarına götürecek.” Bu kişiler eğer Mesih’in rehberliğine olumlu karşılık verirlerse ve Yehova da 1.000 yılın sonunda onların sadık olduğuna karar verirse isimleri hayat kitabına kalıcı olarak yazılacak (Vah. 7:16, 17). Fakat keçiler Armagedon’da yok olacak. İsa onların “sonsuz ölüme” gideceğini söyledi (Mat. 25:46). Elçi Pavlus da Tanrı ilhamıyla bu kişilerin ‘sonsuz yok oluş hükmünü giyeceğini’ yazdı (2. Sel. 1:9; 2. Pet. 2:9). w22.09 16 p. 7-8

Yehova’nın yarattığı güzel şeyler aileleri hem rahatlatabilir hem de eğlendirebilir. Ayrıca aralarındaki bağı da güçlendirir. Yehova zaman geçirmekten zevk alacağımız harika yerler yarattı. Birçok aile tabiat parklarında, kırlarda, dağlarda ya da deniz kenarlarında vakit geçirmeyi çok seviyor. Yeni dünyada, anne babalar ve çocuklar Yehova’nın yarattığı eserlerden daha önce hiç olmadığı kadar zevk alacak. O zaman geldiğinde hiçbir hayvandan korkmamız gerekmeyecek. Hayvanlar da bizden korkmayacak (İşa. 11:6-9). Yehova’nın yarattığı eserlerin tadını çıkarmak için sonsuza dek zamanımız olacak (Mezm. 22:26). Fakat çocuklarınızın Yehova’nın yarattığı eserlerden zevk almasına yardım etmek için o zamana kadar beklemenize gerek yok. Şimdiden yaratılış eserlerini kullanarak onlara Yehova hakkında eğitim verin. Böylece Kral Davut’un şu duygularını paylaşacaklar: ‘Ey Yehova, Seninkine benzer işler görülmemiştir’ (Mezm. 86:8). w23.03 25 p. 16-17