Gökteki Babamız tövbe edersek bizi bağışlayacağına söz veriyor (Mezm. 86:5). Geçmişte yaptığımız hatalardan gerçekten pişmansak, O’nun bizi bağışladığından kesinlikle emin olabiliriz. Yehova’nın makul olduğunu kendimize hatırlatabiliriz. O asla bizden yapabileceklerimizden fazlasını beklemez. O’nun için elimizden geleni yaptığımızda mutlu olur. Ayrıca Yehova’ya var güçle hizmet etmiş kişileri de düşünebiliriz. Bu kişilerden biri elçi Pavlus’tu. O yıllarca gayretle hizmet etti. Binlerce kilometre yolculuk etti ve birçok cemaat kurdu. Fakat koşulları değiştiğinde duyuru işine eskisi kadar katılamaz oldu. Böyle olunca Yehova’nın onayını kaybetti mi? Hayır. Elinden geleni yapmaya devam etti ve Yehova da onu destekledi (Elçi. 28:30, 31). Benzer şekilde bizim de Yehova için yapabildiklerimiz zaman içinde değişebilir. Fakat unutmayalım ki, Yehova’nın asıl önem verdiği şey bizim niyetimizdir. w24.03 27 p. 7, 9

İsa dualarıyla öğrencilerine örnek oldu. Hizmeti boyunca sık sık dua etti. Dua etmeye özel olarak zaman ayırması gerekiyordu. Çünkü çok meşguldü ve etrafı sürekli kalabalıktı (Mar. 6:31, 45, 46). Bir keresinde yalnız başına dua edebilmek için sabah erkenden kalktı. Başka bir sefer önemli bir karar vermeden önce bütün gece dua etti (Luka 6:12, 13). Ayrıca İsa ölmeden önceki gece tekrar tekrar dua etti, çünkü yeryüzündeki yaşamının en kritik zamanıydı (Mat. 26:39, 42, 44). İsa’dan ne kadar meşgul olursak olalım dua etmek için zaman bulmamız gerektiğini öğreniyoruz. Bunu nasıl yapabiliriz? Mesela sabah daha erken kalkabiliriz ya da akşam biraz daha geç yatabiliriz. Böyle çaba gösterdiğimizde Yehova’nın bu özel hediyesine değer verdiğimizi gösteririz. w23.05 3 p. 4-5

Bir kaynağa göre, bu ayetteki “dökülmek” ifadesi şu anlama geliyor: Yehova’nın meshedilmişlere duyduğu sevgi o kadar güçlüdür ki, gürül gürül akan bir akarsuya benzer. Ne harika bir tarif! Meshedilmişler ‘Tanrı tarafından sevildiklerini’ bilirler (Yahd. 1). Elçi Yuhanna şunları yazarak meshedilmişlerin duygularına tercüman oldu: “Babamızdan ne büyük bir sevgi gördüğümüzü düşünün. O bize Tanrı’nın çocukları denilmesini sağladı ve gerçekten de böyleyiz!” (1. Yuhn. 3:1). Peki Yehova sadece meshedilmişleri mi seviyor? Hayır, O sevgisini hepimize gösteriyor. Yehova’nın sevgisinin en büyük kanıtı nedir? Fidye. Bu, gelmiş geçmiş en büyük sevgi ifadesidir! (Yuhn. 3:16; Rom. 5:8). w24.01 28 p. 9-10