เอเสเคียล
19 “เจ้าต้องร้องเพลงไว้อาลัยเกี่ยวกับพวกหัวหน้าของอิสราเอล 2 และพูดว่า
‘แม่ของเจ้าเป็นเหมือนสิงโตตัวเมียในหมู่สิงโต
ที่นอนอยู่ท่ามกลางสิงโตหนุ่มที่แข็งแรงและเลี้ยงลูก ๆ ของมัน
3 แม่สิงโตเลี้ยงลูกตัวหนึ่งจนเติบโตเป็นสิงโตหนุ่มที่แข็งแรง+
สิงโตหนุ่มเรียนรู้วิธีฉีกเหยื่อ
และมันกินคนด้วย
4 ชนชาติต่าง ๆ ได้ยินเรื่องของมันแล้วก็ขุดหลุมดักจับมัน
พวกเขาใช้ตะขอเกี่ยวมันและเอาไปที่แผ่นดินอียิปต์+
5 แม่สิงโตรออยู่ แต่พอเห็นว่าไม่มีหวังที่ลูกจะกลับมา
มันก็เลี้ยงลูกอีกตัวหนึ่งให้เป็นสิงโตหนุ่มที่แข็งแรง
6 ลูกสิงโตก็อยู่ในหมู่สิงโตและเติบโตเป็นสิงโตหนุ่มที่แข็งแรง
มันเรียนรู้วิธีฉีกเหยื่อ และมันกินคนด้วย+
7 มันเดินหาเหยื่ออยู่ตามป้อมปราการและทำให้เมืองต่าง ๆ พินาศ
เสียงคำรามของมันดังไปทั่วดินแดนที่ร้างเปล่านั้น+
8 ชาติต่าง ๆ ที่อยู่แถวนั้นจึงมาเหวี่ยงตาข่ายจับมัน
พวกเขาขุดหลุมดักและจับมันได้
9 พวกเขาเอาตะขอลากมันใส่กรงและเอามันไปให้กษัตริย์บาบิโลน
พวกเขาขังมันไว้ที่นั่น เพื่อมันจะได้ไม่ส่งเสียงคำรามตามภูเขาในอิสราเอลอีก
10 แม่ของเจ้าเป็นเหมือนต้นองุ่น*+ที่ปลูกไว้ริมน้ำ
มันเกิดผลและแตกกิ่งก้านสาขาเพราะมีน้ำมากมาย
11 มันมีกิ่งที่แข็งแรงเหมาะจะทำเป็นคทาของผู้ปกครอง
มันเติบโตจนสูงกว่าต้นไม้อื่น ๆ
มันโดดเด่นเพราะมันสูงและมีใบดก
12 แต่แล้วมันก็ถูกถอนด้วยความโกรธ+และถูกเหวี่ยงลงกับพื้น
ลมตะวันออกทำให้ผลของมันแห้ง
กิ่งก้านที่แข็งแรงของมันถูกหักและแห้งไป+ แล้วก็มีไฟมาเผา+
13 แล้วมันก็ถูกปลูกไว้ในที่กันดาร
ในแผ่นดินที่ขาดน้ำและแห้งแล้ง+
14 ไฟไหม้ลามจากกิ่งเหล่านั้นไปถึงกิ่งอื่น ๆ รวมทั้งผลของมัน
จนไม่มีกิ่งที่แข็งแรงและไม่มีคทาของผู้ปกครองเหลืออยู่เลย+
“‘นี่เป็นเพลงไว้อาลัยและจะเป็นเพลงไว้อาลัยที่ใคร ๆ ก็ร้องกัน’”