เฉลยธรรมบัญญัติ
32 “ฟ้าสวรรค์ ขอให้เงี่ยหูฟัง ผมจะพูด
แผ่นดินโลก ขอให้ฟังถ้อยคำจากปากของผม
2 คำสั่งสอนของผมจะโปรยปรายลงมาดั่งสายฝน
ถ้อยคำของผมจะหยาดลงมาเหมือนน้ำค้าง
เหมือนละอองฝนที่พรมลงบนต้นหญ้า
ดั่งสายฝนที่หลั่งรดบนต้นผัก
3 เพราะผมจะประกาศชื่อของพระยะโฮวา+
จะเล่าถึงความยิ่งใหญ่ของพระเจ้าของเรา+
4 พระเจ้าผู้เป็นเหมือนหินที่แข็งแกร่ง สิ่งที่พระองค์ทำดีเยี่ยมไม่มีที่ติ+
เพราะแนวทางทั้งหมดของพระองค์ยุติธรรม+
5 พวกเขาทำบาปร้ายแรง+
พวกเขาไม่ใช่ลูกของพระองค์ ความผิดพลาดทั้งหมดก็มาจากตัวเขา+
พวกเขาเป็นคนรุ่นที่คดโกงและไม่มีศีลธรรม+
พระองค์ไม่ใช่พ่อผู้ให้กำเนิดคุณหรือ?+
พระองค์ไม่ได้สร้างคุณและทำให้คุณมั่นคงหรือ?
7 ขอให้นึกถึงอดีต
คิดถึงปีเดือนที่ผ่านมาของคนรุ่นก่อน ๆ
ลองถามพ่อของคุณดู เขาจะบอกได้+
ถามพวกคนเฒ่าคนแก่ดู เขาจะเล่าให้ฟัง
8 เมื่อพระเจ้าองค์สูงสุดมอบมรดกให้ชนชาติต่าง ๆ+
10 พระองค์พบเขาในที่กันดาร+
ในที่แห้งแล้งและเวิ้งว้าง ซึ่งมีแต่เสียงเห่าหอนของสัตว์ป่า+
11 และเหมือนกับนกอินทรีที่สอนลูกให้บิน
มันบินร่อนอยู่เหนือลูก ๆ
และกางปีกรองรับลูกไว้
แล้วพยุงลูกน้อยบนปีกของมัน+
12 พระยะโฮวาก็นำเขา*มาตลอดแต่ผู้เดียว+
ไม่มีพระของคนต่างชาติอยู่กับเขา+
13 พระองค์ทำให้เขามีชัยเหนือที่สูงทั้งหลายในโลก+
เพื่อให้เขาได้กินผลิตผลจากไร่นาในแผ่นดินนั้น+
พระองค์เลี้ยงเขาด้วยน้ำผึ้งจากซอกผา
และน้ำมันที่ออกมาจากหินแข็ง*
14 เนยจากฝูงวัวและน้ำนมจากฝูงแกะฝูงแพะ
และแกะตัวที่ดีที่สุด
แกะตัวผู้จากบาชานกับแพะตัวผู้
รวมทั้งข้าวสาลีที่ดีที่สุด+
และคุณได้ดื่มเหล้าองุ่นที่ทำจากน้ำองุ่น
15 เมื่อเยชูรูน*อ้วนพีขึ้นก็พยศแข็งข้อ
เมื่ออ้วนพี กำยำ และบึกบึนขึ้น+
เขาก็ทิ้งพระเจ้าผู้สร้างเขา+
และดูหมิ่นผู้เป็นหินแห่งความรอดของเขา
16 พวกเขาเอาพระของคนต่างชาติมายั่วให้พระองค์โกรธ+
พวกเขาเอาสิ่งน่าเกลียดต่าง ๆ มาทำให้พระองค์โกรธเคือง+
17 พวกเขาเอาเครื่องบูชามาเซ่นไหว้พวกปีศาจ ไม่ใช่ถวายพระเจ้า+
พระพวกนี้เป็นพระที่พวกเขาไม่เคยรู้จัก
เป็นพระที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่นาน
เป็นพระที่บรรพบุรุษของพวกคุณไม่รู้จัก
18 คุณลืมผู้เป็นหินที่แข็งแกร่ง+ซึ่งให้กำเนิดคุณ
คุณไม่ได้นึกถึงพระเจ้าผู้ที่ให้คุณเกิดมา+
19 เมื่อพระยะโฮวาเห็นอย่างนี้ พระองค์ก็ทิ้งพวกเขา+
เพราะลูกชายลูกสาวของเขาทำให้พระองค์โกรธเคือง
20 พระองค์พูดว่า ‘เราจะซ่อนตัวจากพวกเขา+
เราจะคอยดูว่าพวกเขาจะเป็นอย่างไร
21 พวกเขาเอาผู้ที่ไม่ได้เป็นพระเจ้ามายั่วให้เราโกรธ+
พวกเขาทำให้เราขุ่นเคืองด้วยรูปเคารพต่าง ๆ ที่ไร้ค่า+
ดังนั้น เราจะยั่วพวกเขาให้อิจฉาด้วยคนพวกหนึ่งที่ยังไม่เป็นชาติ+
เราจะทำให้พวกเขาโกรธเคืองด้วยชาติที่โง่เขลาชาติหนึ่ง+
22 เพราะความโกรธของเราได้ปะทุขึ้นเหมือนเปลวไฟ+
ซึ่งจะลุกไหม้ลงไปถึงหลุมศพ*ที่ลึกสุด+
และจะเผาผลาญโลกกับผลผลิตในโลก
และจะทำให้ฐานรากของภูเขาลุกโชน
23 เราจะเพิ่มความหายนะให้พวกเขา
เราจะยิงลูกธนูใส่พวกเขาจนหมด
24 พวกเขาจะเหนื่อยอ่อนเพราะความหิว+
และจะหมดเรี่ยวแรงเพราะไข้สูงกับการทำลายล้างที่รุนแรง+
เราจะส่งสัตว์ป่ามากัดกินพวกเขา+
และจะส่งงูพิษที่เลื้อยตามพื้นดินมาด้วย
25 ข้างนอกจะมีคมดาบมาปลิดชีวิตพวกเขา+
ส่วนข้างในก็จะมีแต่ความหวาดกลัว+
ทั้งคนหนุ่มและสาวบริสุทธิ์
ทารกและคนผมหงอก+
26 เราพูดไว้ว่า “เราจะทำให้พวกเขากระจัดกระจายไป
เราจะทำให้พวกเขาหายไปจากความทรงจำของผู้คน”
พวกเขาอาจพูดว่า “ที่พวกเราชนะเป็นเพราะฝีมือของพวกเราเอง+
ไม่ใช่เพราะพระยะโฮวา”
29 ถ้าพวกเขาฉลาด+ พวกเขาจะไตร่ตรองเรื่องนี้+
แล้วคิดถึงผลที่เขาจะได้รับ+
30 คนเดียวจะไล่คนพันคนได้หรือ?
และคนสองคนจะทำให้คนหมื่นคนหนีไปได้อย่างไร?+
นอกจากว่าผู้เป็นหินที่แข็งแกร่งของพวกเขาได้ขายเขา+
และพระยะโฮวามอบพวกเขาไว้ในมือศัตรูแล้ว
31 เพราะพระเจ้า*ของเขาไม่เหมือนพระเจ้าของเราผู้เป็นหินที่แข็งแกร่ง+
แม้แต่ศัตรูของพวกเราก็ยอมรับเรื่องนี้+
32 พวกเขาเป็นเหมือนต้นองุ่นจากเมืองโสโดม
และเป็นเหมือนสวนองุ่นของเมืองโกโมราห์+
ผลองุ่นของพวกเขาเป็นผลองุ่นพิษ
พวงองุ่นของพวกเขาเป็นพวงองุ่นขม+
33 เหล้าองุ่นของพวกเขาเหมือนพิษของงูร้าย
เหมือนพิษอันร้ายแรงของงูเห่า
34 การกระทำทั้งหมดของพวกเขาถูกประทับตราไว้
และเก็บไว้ในคลังของเราไม่ใช่หรือ?+
35 การแก้แค้นและการลงโทษเป็นหน้าที่ของเรา+
พวกเขาจะสะดุดล้มลงตามเวลากำหนด+
เพราะวันแห่งความหายนะของพวกเขามาใกล้แล้ว
และสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับพวกเขาจะมาถึงอย่างรวดเร็ว’
36 เพราะพระยะโฮวาจะพิพากษาประชาชนของพระองค์+
แต่จะสงสารผู้รับใช้ของพระองค์+
เมื่อพระองค์เห็นว่าพวกเขาอ่อนกำลังลง
และมีแต่คนไร้ที่พึ่งและคนอ่อนแอเท่านั้นที่เหลืออยู่
37 แล้วพระองค์จะถามว่า ‘พระของพวกเขาอยู่ที่ไหน?+
คือพระที่เป็นหินซึ่งพวกเขาเข้าไปหาที่หลบภัย
38 พระที่เคยกินเครื่องบูชาที่ดีที่สุดของพวกเขา
และเคยดื่มเหล้าองุ่นจากเครื่องบูชาดื่มของพวกเขา+
ให้พระพวกนั้นลุกขึ้นมาช่วยพวกเจ้าสิ
ให้พระพวกนั้นเป็นที่หลบภัยให้เจ้าสิ
เราทำให้ตาย และทำให้มีชีวิต+
40 เราจะยกมือของเราขึ้น
แล้วพูดว่า “เราสาบานโดยเอาตัวเราเป็นประกัน”+
41 เมื่อเราลับดาบอันวาววับของเรา
และเมื่อเราเตรียมจะลงมือพิพากษาตัดสิน+
เราจะแก้แค้นพวกศัตรูของเรา+
และลงโทษคนที่เกลียดชังเราอย่างแน่นอน
42 เราจะทำให้ลูกธนูของเราเมาเลือด
และให้ดาบของเรากินเนื้อ
คือเมาเลือดของคนที่ถูกฆ่าและเลือดของเชลย
และกินเนื้อจากหัวของพวกหัวหน้าศัตรู’
43 ให้ชนชาติทั้งหลายยินดีร่วมกับประชาชนของพระองค์+
เพราะพระองค์จะแก้แค้นแทนผู้รับใช้ของพระองค์ที่ถูกฆ่า+
พระองค์จะลงโทษพวกศัตรูของพระองค์+
และพระองค์จะชำระ*แผ่นดินของประชาชนของพระองค์”
44 แล้วโมเสสกับโฮเชยา*+ลูกชายของนูนก็มาถ่ายทอดบทเพลงนี้ให้ประชาชนฟัง 45 เมื่อโมเสสถ่ายทอดบทเพลงนี้ให้ชาวอิสราเอลทุกคนแล้ว 46 โมเสสก็พูดกับพวกเขาว่า “ขอให้เอาใจใส่ถ้อยคำทั้งหมดที่ผมเตือนพวกคุณในวันนี้+ เพื่อพวกคุณจะสั่งลูกหลานให้ทำตามถ้อยคำทั้งหมดในข้อบัญญัตินี้ได้+ 47 เพราะข้อบัญญัตินี้ไม่ใช่ถ้อยคำที่ไร้ความหมาย แต่ถ้อยคำนี้หมายถึงชีวิตสำหรับพวกคุณ+ การทำตามถ้อยคำนี้จะทำให้พวกคุณมีชีวิตยืนยาวในแผ่นดินที่พวกคุณกำลังจะข้ามแม่น้ำจอร์แดนไปครอบครอง”
48 พระยะโฮวาพูดกับโมเสสในวันเดียวกันนี้ว่า 49 “ขึ้นไปที่ภูเขาเนโบ+ในเขตอาบาริม+ซึ่งอยู่ในแผ่นดินโมอับตรงข้ามกับเมืองเยรีโค และมองดูแผ่นดินคานาอันที่เราจะยกให้ชาวอิสราเอลครอบครอง+ 50 แล้วเจ้าจะตายบนภูเขาที่เจ้ากำลังจะขึ้นไปนั้น เจ้าจะต้องไปอยู่กับบรรพบุรุษของเจ้า* เหมือนอาโรนพี่ชายของเจ้าที่ตายบนภูเขาโฮร์+และไปอยู่กับบรรพบุรุษของเขา 51 เพราะเมื่ออยู่กับชาวอิสราเอล เจ้าสองคนไม่ซื่อสัตย์ต่อเราในเรื่องน้ำเมรีบาห์+ที่คาเดชในที่กันดารซิน และเพราะเจ้าไม่ให้เกียรติเราต่อหน้าชาวอิสราเอล+ 52 เจ้าจะเห็นแผ่นดินนั้นอยู่ตรงหน้า แต่จะไม่ได้เข้าไปในแผ่นดินที่เราจะยกให้ชาวอิสราเอล”+