เยเรมีย์
8 พระยะโฮวาบอกว่า “ตอนนั้นกระดูกของกษัตริย์ยูดาห์ กระดูกพวกเจ้านาย กระดูกพวกปุโรหิต กระดูกพวกผู้พยากรณ์ และกระดูกชาวเยรูซาเล็มจะถูกขุดขึ้นมาจากหลุมศพ 2 กระดูกพวกนั้นจะกระจัดกระจายอยู่ใต้ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดวงดาวบนฟ้าที่พวกเขารัก รับใช้ นมัสการ ขอการชี้นำ และกราบไหว้+ กระดูกพวกนั้นจะไม่มีใครเก็บไม่มีใครฝัง แต่จะเป็นเหมือนปุ๋ยบนดิน”+
3 พระยะโฮวาผู้เป็นจอมทัพประกาศว่า “ชนชาติชั่วร้ายนี้ที่ยังเหลือรอดอยู่ตามที่ต่าง ๆ ซึ่งเราได้ไล่พวกเขาไปอยู่นั้นจะอยากตายมากกว่ามีชีวิตอยู่”
4 “และเจ้าต้องบอกพวกเขาว่า ‘พระยะโฮวาพูดว่า
“พวกเขาจะล้มลงแล้วไม่ลุกขึ้นอีกหรือ?
ถ้าคนหนึ่งกลับมา อีกคนหนึ่งจะไม่กลับมาด้วยหรือ?
5 ทำไมชาวเยรูซาเล็มพวกนี้ไม่ซื่อสัตย์ต่อเราอยู่เรื่อย?
พวกเขาหลอกลวงเสมอ
และไม่ยอมกลับมา+
6 เราตั้งใจฟังอยู่ แต่พวกเขาก็ไม่พูดสิ่งที่ควรพูด
ไม่มีสักคนสำนึกผิดที่ได้ทำชั่ว หรือพูดว่า ‘ฉันทำอะไรลงไป?’+
ทุกคนกลับไปทำตามคนส่วนใหญ่ เหมือนม้าที่วิ่งเข้าสู่สนามรบ
7 แม้แต่นกกระสาในท้องฟ้าก็รู้เวลา*ของมัน
แต่ประชาชนของเราไม่เข้าใจคำพิพากษาของพระยะโฮวา”’+
8 ‘พวกเจ้าพูดได้อย่างไรว่า “พวกเราฉลาด พวกเรามีกฎหมาย*ของพระยะโฮวา”?
ทั้งที่ความจริงแล้วพวกผู้คัดลอก*ใช้ปากกา*+เขียนแต่เรื่องโกหก
9 คนฉลาดถูกทำให้อับอายแล้ว+
พวกเขากลัวและจะต้องติดกับดัก
พวกเขาไม่ยอมทำตามคำของพระยะโฮวา
แล้วพวกเขาเป็นคนฉลาดแบบไหนกัน?
10 ดังนั้น เราจะยกภรรยาของพวกเขาให้คนอื่น
และยกไร่นาของพวกเขาให้คนอื่นด้วย+
เพราะพวกเขาทุกคนหาประโยชน์ด้วยวิธีทุจริต+ ตั้งแต่คนต่ำต้อยที่สุดจนถึงคนสำคัญที่สุด
ตั้งแต่ผู้พยากรณ์จนถึงปุโรหิต พวกเขาฉ้อโกงกันหมด+
11 พวกเขารักษาแผล*ให้ประชาชนของเราอย่างลวก ๆ และบอกว่า
“มีสันติสุข! มีสันติสุข!”
ทั้ง ๆ ที่ไม่มีสันติสุขเลย+
12 พวกเขาอายไหมที่ได้ทำสิ่งที่น่าเกลียดอย่างนั้น?
พวกเขาไม่อายเลย!
พวกเขาไม่รู้จักด้วยซ้ำว่าความอายเป็นอย่างไร+
ดังนั้น พวกเขาจะล้มไปกับคนที่ล้มไปแล้ว
เมื่อเราลงโทษพวกเขา พวกเขาจะสะดุดล้ม’+ พระยะโฮวาบอกไว้อย่างนี้
13 พระยะโฮวาบอกว่า ‘เมื่อเรารวบรวมพวกเขามา เราจะทำลายพวกเขา
ต้นองุ่นจะไม่มีลูก ต้นมะเดื่อจะไม่มีผล และใบไม้จะเหี่ยวแห้ง
พวกเขาจะสูญเสียสิ่งที่เราเคยให้กับพวกเขา’”
14 “พวกเราจะนั่งกันอยู่ที่นี่ทำไม?
ให้พวกเราเข้าไปในเมืองที่มีป้อมปราการ+ด้วยกันแล้วตายที่นั่นเถอะ
เพราะพระยะโฮวาพระเจ้าของพวกเราจะทำลายพวกเราแล้ว
พระยะโฮวาเอาน้ำที่มีพิษให้พวกเราดื่ม+
เพราะพวกเราทำบาปต่อพระองค์
15 พวกเราหวังว่าจะมีความสงบสุข แต่ไม่มีอะไรดี ๆ เกิดขึ้นเลย
หวังว่าจะมีเวลารักษา แต่กลับมีความกลัว+
16 เสียงม้าหายใจดังมาจากเมืองดาน
ทั้งแผ่นดินสั่นสะเทือน
เพราะเสียงร้องของม้าตัวผู้ของเขา
ศัตรูเข้ามาทำลายแผ่นดินนี้และทุกสิ่งในแผ่นดิน
ทั้งเมืองนี้และชาวเมือง”
17 พระยะโฮวาบอกว่า “เราจะส่งงูมาหาพวกเจ้า
เป็นงูพิษที่จะใช้มนตร์สะกดไม่ได้
พวกมันจะกัดพวกเจ้าแน่”
18 ผมเศร้าใจไม่หาย
ใจผมเป็นทุกข์เหลือเกิน
19 มีเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมชาติของผม
ดังมาจากแดนไกลว่า
“พระยะโฮวาไม่อยู่ในศิโยนหรือ?
กษัตริย์ของศิโยนไม่อยู่ในเมืองหรือ?”
“ทำไมพวกเขาถึงทำให้เราโกรธเพราะรูปเคารพแกะสลัก
และเทวรูปที่ไร้ค่าของคนต่างชาติ?”
20 “ฤดูเกี่ยวผ่านไปแล้ว ฤดูร้อนก็สิ้นสุดแล้ว
แต่พวกเรายังไม่ได้รับการช่วยให้รอดเลย!”
21 ผมเจ็บปวดเพราะบาดแผลของเพื่อนร่วมชาติ+
ผมเศร้าใจและหวาดกลัว
22 ไม่มีน้ำมันยา*ในกิเลอาดหรือ?+
ที่นั่นไม่มีหมอหรือ?+
ทำไมเพื่อนร่วมชาติของผมไม่หายป่วย?+