Мәтта
20 Асман Падишалиғи үзүмзарлиғиға ишчиларни яллаш үчүн, таң сәһәрдә чиққан ғоҗайинға охшайду. 2 Улар билән күнигә бир динарға ишләшкә келишип, үзүмзарлиғиға әвәтипту. 3 Әтигәнлигини саат тоққузда у йәнә чиқип, базар мәйданида ишсиз жүргәнләрни көрүпту. 4 Уларғиму: “Мениң үзүмзарлиғимға силәрму бериңлар, тегишлик һәққиңларни мән беримән”,— дәпту. 5 Улар берипту. Чүшлиги вә күндүзи саат үчтә ғоҗайин қайта чиқип, шундақла иш қилипту. 6 Ахири, кәчқурунлиғи саат бәштә чиқип, йәнә турғанларни көрүп, улардин мундақ дәп сорапту: “Немигә силәр бу йәрдә күн бойи ишсиз турисиләр?” 7 Улар җававән: “Бизни һечким яллимиди”,— дәпту. У чағда у уларға: “Силәрму мениң үзүмзарлиғимға бериңлар”,— дәпту.
8 Кәч киргәндә, үзүмзарлиқниң ғоҗайини иш башқурғучисиға: “Ишчиларни чақирғин вә уларға ахирқисидин башлап, дәсләп кәлгәнгичә һәққини төлигин”,— дәп буйрупту. 9 Кәчкурунлуқниң бәшинчи саатидин башлап ишлигәнләр кәлгәндә, уларниң һәрбири бир динардин мааш апту. 10 Шуңлашқа дәсләпкиләр келип, көпирәк алимиз дәп ойлишиду, лекин уларму бир динардин мааш апту. 11 Улар уни алғанда ғоҗайинидин рәнҗип, 12 мундақ дәпту: “Бу ахирқилар бари-йоқи бир саат ишлиди, сиз болсиңиз уларни бизгә тәң қилдиңиз, биз мошундақ аптапта күн бойи еғир әмгәк қилдуққу!” 13 Бирақ ғоҗайин уларниң бирсигә: “Һәй, дост, мән саңа адилсизлиқ қилғиним йоқ. Сән бир динар үчүн мениң билән келишим түзмигәнму? 14 Өзәңниңкини алдә, маң. Бу ахирқиларға болса, саңа қанчә бәрсәм, шунчиликла бәргүм келиду. 15 Өз пулумни халиғинимчә ишлитишкә һәққим йоқму? Яки мениң мәртлигимни көрәлмәйватамсән?”— дәпту. 16 Шундақ қилип, ахирқилар дәсләпкиләрдин һәм дәсләпкиләр ахирқилардин болиду».
17 Йерусалимға көтүрүлүватқан йолда Әйса 12 шагиртини бир чәткә тартип, уларға: 18 «Биз Йерусалимға кетип баримиз һәм инсан Оғли чоң роһанийлар вә Тәврат устазлириниң қолиға берилиду. Улар уни өлүмгә һөкүм қилиду, 19 башқа хәлиқләрниң адәмлиригә уни мәсхирә қилишқа, қамчилашқа вә түврүктә өлтүрүветишкә бериветиду. Амма үчинчи күни у тирилиду»,— деди.
20 Шу чағда униң алдиға Зәбәдий оғуллириниң аниси икки оғли билән келип, тазим қилғач бир нәрсиләрни илтимас қилди. 21 Әйса униңдин: «Немә халайсән?»— дәп сориди. У җававән: «Падишалиғиңда мениң оғуллиримниң бирси оң тәрипиңдә, йәнә бирси сол тәрипиңдә олтиридиғанлиғини маңа вәдә қил»,— деди. 22 Әйса: «Немә сораватқиниңларни билмәйсиләр. Мән ичидиған қәдәһни ичәләмсиләр?»— дәп соал қойди. Улар болса: «Ичәләймиз»,— дейишти. 23 У уларға: «Дәрһәқиқәт, мениң қәдиһимни ичисиләр, лекин ким мениң оң тәрипимдә вә ким сол тәрипимдә олтиришини мән йәшмәймән. Бу орунлар Атам ким үчүн тәйярлап қойғанларғила мәнсүптур»,— деди.
24 Башқа он шагирт буни аңлап, ака-укиға ғәзәплинип кәтти. 25 Бирақ Әйса уларни йениға чақиривелип, мундақ деди: «Силәр шуни билисиләрки, хәлиқләрниң һакимлири улар үстидин һөкүмранлиқ қилиду вә улуқлири һакимийитидин таза пайдилиниду, һә, 26 силәрниң араңларда ундақ болмаслиғи керәк. Лекин ким араңларда улуқ болғуси кәлсә, әксичә, силәргә хизмәткар болуши лазим 27 һәм силәрниң араңларда ким биринчи болғуси кәлсә, у силәргә қул болуши лазим. 28 Чүнки инсан Оғлиму униңға хизмәт қилсун дәп кәлмиди, лекин өзи хизмәт қилип, көплири үчүн җенини төләмгә пида қилғили кәлди».
29 Улар Ериха шәһиридин чиққанда, кәйнидин нурғунлиған кишиләр әгәшти. 30 Йол бойида икки қарғу олтарған еди. Қешидин Әйсаниң өтүп кетиватқинини аңлиған улар вақиришип: «Һакимдаримиз, Давут Оғли, бизгә рәһим қилғайсән!»— деди. 31 Адәмләр уларниң вақиримаслиғини тәләп қилсиму, улар техиму қаттиқ: «Һакимдаримиз, Давут Оғли, бизгә рәһим қилғайсән!»— дәп вақирашти. 32 Әйса тохтап, уларни чақиривелип: «Мән силәр үчүн немә қилип беришимни халайсиләр?»— дәп сориди. 33 Улар җававән: «Һакимдаримиз, көзлиримиз ечилсиди»,— деди. 34 Ичи ағриған Әйса уларниң көзлиригә қолини тәккүзүведи, корлар шу мәзгилдила көрүдиған болуп, униң кәйнигә чүшүп маңди.