Мәтта
22 Әйса тәмсилләрни кәлтүрүп, улар билән сөзлишишни давамлаштурди һәм мундақ деди: 2 «Асман Падишалиғи оғли үчүн той зияпитини уюштурған падишаға охшайду. 3 У қуллирини тойға тәклип қилинғанларни чақиришқа әвәтти, лекин улар келишни халимиди. 4 Шунда у башқа қуллирини әвәтип, уларға мундақ тапилиди: “Тәклип қилинғанларға дәңлар: “Мән зияпәтни тәйярлап, топақларни вә бодиған мални сойдум. Һәммә нәрсә тәйяр. Той зияпитигә келиңлар”. 5 Бирақ улар бепәрвалиқ көрситип, бири өз етизиға, йәнә бирси сода-сетиқ қилишқа кәтти, 6 қалғанлири болса, униң қуллирини тутувелип, уларни қийнап өлтүрүвәтти.
7 Шунда ғәзәпләнгән падиша әскәрлирини әвәтип, шу қатилларни уҗуқтурди вә уларниң шәһирини көйдүрүвәтти. 8 Андин қуллириға: “Той зияпити тәйяр, чақирғанлар болса, лайиқ болмиди. 9 Шуңлашқа шәһәрдин чиқидиған йолларға бериңлар вә кимнила учратсаңлар, барлиғини тойға чақириңлар”,— деди. 10 Қуллар йолларға чиқип, яхши-яманлиғидин қәтъий нәзәр, учратқан барлиғини жиғди, шуниң билән той өтүдиған сарай меһманларға тошти.
11 Падиша меһманлар билән көрүшкили киргәндә, уларниң арисида той кийимигә кийинмигән адәмни көрүп, 12 униңдин: “Қандақларчә сән бу йәргә той кийимисиз кирдиң?”— дәп сорапту. У җим турупту. 13 Андин падиша өз чакарлириға: “Пут-қолини бағлап, уни қараңғулуққа ташлаңлар. У йәрдә у жиғлайду һәм чишлирини ғучурлитиду”,— дәп буйрупту.
14 Чүнки тәклип қилинғанлар көп, лекин талланғанлар аз».
15 Пәрисийләр кетишип, Әйсани униң сөзлири арқилиқ жиқитишни келишти. 16 Улар Һирод падишаниң тәрәпдарлири билән өзлириниң шагиртлирини әвәтип, мундақ дегүзди: «Устаз, биз билимизки, сиз һәқлиқ һәм Худа йолини һәқиқәткә уйғун үгитисиз вә башқиларниң ой-пикри сизни тәшвишләндүрмәйду, чүнки адәмниң атақ-дәриҗиси сиз үчүн бирдәк. 17 Шуңлашқа бизгә ейтиңа, қандақ ойлайсиз, қәйсәргә* селиқ төләш Тәврат қануниға уйғунму, йә әмәсму?» 18 Лекин Әйса уларниң яман нийәтлирини билип: «Иккийүзлүкләр, силәр немишкә мени синаватисиләр? 19 Қени, маңа селиқ төлинидиған тәңгини көрситиңлар»,— деди. Улар униңға динарни әкәлди. 20 У улардин: «Мону кимниң сүрити һәм йезиғи?»— дәп сориди. 21 Улар җававән: «Қәйсәрниң»,— дейишти. Шунда у уларға: «Шуңлашқа қәйсәрниңкини қәйсәргә, Худаниңкини болса, Худаға тапшуруңлар»,— деди. 22 Бу сөзләрни аңлап, улар һәйран қелишти һәм униңдин нери кетишти.
23 Шу күни униң йениға тирилиш йоқ, дәйдиған садуқийлар кәлди вә униңдин: 24 «Устаз, Муса пәйғәмбәр: “Әгәр кимду-бирси пәрзәнт тапмай өлүп кәтсә, униң қериндиши тул аяли билән некалишип, өз қериндиши үчүн пәрзәнт тепиши керәк”,— дәп ейтқан еди. 25 Мошундақ биздә йәттә ака-ини болған еди. Биринчиси өйләнгәндин кейин нәсил көрмәй, өлүп қалди вә аялини қериндишиға қалдурди. 26 Мошундақ әһвал иккинчи, һәтта йәттинчи инисиғичә йүз бәрди. Шундақ қилип, йәттиси дуниядин өтти. 27 Һәммисидин кейин әшу аялму өлүп кәтти. 28 Тирилиш вақтида бу аял йәттә қериндашниң қайсисиниң аяли болиду? Чүнки барлиғи униңға өйләнгәнғу»,— дәп сориди.
29 Әйса җававән уларға: «Силәр йә Муқәддәс Язмиларни, йә Худаниң қудритини билмигәнликтин, хаталишиватисиләр. 30 Чүнки өлүмдин тирилидиған кишиләр хотун алмайду һәм әргә тәгмәйду, лекин улар асмандики пәриштиләргә охшаш болиду. 31 Өлгәнләрниң тирилиш мәсилисигә кәлсәк, Худаниң силәргә: 32 “Мән Ибраһимниң Худаси, Исһақниң Худаси вә Яқупниң Худаси”, дәп ейтқанлирини оқумидиңларму? У өлгәнләрниң әмәс, бәлки тирикләрниң Худасидур»,— деди. 33 Буни аңлиған хәлиқ униң тәлимигә һаң-таң қелишти.
34 Пәрисийләр Әйсаниң садуқийларни җим-җит қиливәткинини аңлап, бир йәргә жиғилди. 35 Уларниң арисидин Тәвратни яхши билидиған бири уни синап, мундақ соал қойди: 36 «Устаз, Қанундики әң муһим вәсийәт қайси?» 37 Әйса җававән: «“Йәһва Худайиңни пүтүн жүригиң, пүтүн җениң һәм пүтүн әқлиң билән сөйгин”. 38 Бу — биринчи вә әң муһим вәсийәт. 39 Һәм иккинчиси буниңға охшаш: “Йениңдики кишини өзәңдәк сөйгин”. 40 Мана мошу икки вәсийәттә пүткүл Тәврат қануни вә пәйғәмбәрләр китаплири асасланмақта»,— деди.
41 Пәрисийләр җәм турғанда, Әйса улардин: 42 «Мәсиһ һәққидә немә ойлайсиләр? У кимниң оғли?»— дәп сориди. Улар: «Давутниң»,— деди. 43 У уларға: «У вақитта, немишкә Давут муқәддәс роһниң илһами астида, уни Һакимдарим дәп атайду? 44 Йәнә: “Йәһва Һакимдаримға мундақ дәпту: “Сениң дүшмәнлириңни айиғиң астиға ташлап бәргичә, Мениң оң йеқимда олтарғин”. 45 Демәк, әгәр Давут уни Һакимдарим, дәп атиса, у қандақларчә униң оғли болиду?»— дәп сориди. 46 Лекин һечким униңға бир еғиз сөзму қайтуралмиди һәм шу күндин тартип, һечким униңға соал қоюшқа петиналмиди.