Самуилниң 1-язмиси
20 Шу арилиқта Давут Рамадики Найоттин қечип кәтти. У келип, Йонатанға: «Мән немә қилип қойдум? Мәндә қандақ әйип бар атаңниң алдида? У немишкә мениң җенимни издимәктә?»— дәп налиди. 2 У җававән: «Яқ, сән өлмәйсән! Мана, атам йә чоң, йә кичик нәрсини маңа ачмай қилмайду: немә үчүн атамға мениңдин буни йошуруш керәк? Бу ялған сөз»,— деди. 3 Шу чағда Давут қәсәм ичип: «Атаң сениң көзиңдә мениң илтипат тапқанлиғимни билиду, шуңлашқа у өзидә: “Буни Йонатан хапа болмиши үчүн билмисун”,— дәйдиған болуши керәк. Амма-лекин Йәһва тириктур вә сениң җениң тирик! Мән билән өлүмниң арисида пәқәт бир қәдәм!»— деди.
4 Йонатан Давутқа: «Сән немә қил десәң, шуни сениң үчүн қилай!»— дәп вәдә қилди. 5 Давут Йонатанға мундақ сөзләрни ейтти: «Мана, әтә ай башлиниши, мән адәттә падишаниң чүшлүк ғизасида болушум керәк. Лекин сән мени қоюп бәргин һәм мән далада үч күн мөкүнивалай. 6 Әгәр атаң мән тоғрилиқ сориса, сән, Давут мәндин шәһири Бәйтләһәмгә соринип қәтти, дегин. Чүнки униң туққанлири жилдики қурбанликни әкелиш мәрасимини өткүзидикән. 7 Әгәр атаң: “Яхши, бопту”,— десә, қулуңға течлиқ берилди. Әгәр у аччиқлаңса, унда шуни билгинки, у маңа яманлиқни ойлиди. 8 Шу әһвалда өз қулуңға рәһим билдүргин, чүнки сән қулуңни Йәһва билән болған келишимгә киргүздиң. Әгәр мениңда бир әйип болса, өзәң мени өлтүривәт! Немигә мени атаңға апирисән?»
9 Йонатан җававән: «Яқ, ундақ болмас! Мән атамниң саңа явузлуқ қилишини ениқ билсәм, мән чоқум сени агаһландуримән»,— деди. 10 Давут Йонатандин: «Әгәр сениң атаң бир яманлиқни ойлиса, ким маңа шуни әскәртиду?»— дәп сориди. 11 Йонатан җававән: «Далаға чиқайли»,— дәп тәклип бәрди. Улар иккилиси далаға барди. 12 Йонатан Давутқа мундақ деди: «Исраилниң Худаси Йәһва! Әгәр мән әтә яки өгүлүккә мениң атамниң Давутқа қарита яхши муамилиси тоғрисида билсәм һәм шу вақиттила униңға адәм әвәтип, буни йәткүзмисәм, 13 Йәһва Йонатанға уни яки буни қилсун һәм йәнә қошсун! Шуниңдәкла, әгәр атамниң саңа яманлиқ қилиш нийити болса, буниму мән саңа ечип, сени қоюп беримән. Течлиқ билән кәткин вә Йәһва сениң билән, мениң атам билән болғандәк, болсун! 14 Амма сән, мән тирик болсам, мени өлтүрмәй Йәһваниң шәпқитини көрсәткин. 15 Өзәңниң рәһимини шундақла өйүмдин тартивалмиғин. Буни һәтта Йәһва Давутниң барлиқ дүшмәнлирини йәр йүзидин қиривәткәндиму қилмиғин». 16 Шундақ қилип, Йонатан Давут өйи билән иттипақ қурди. У: «Йәһва Давутниң дүшмәнлирини җазалисун!»— дәп тилиди. 17 Йәнә Йонатан Давутни өз меһирлиги асасида кәсәм билән бағлиди, чүнки у уни өз җенини яхши көргәндәк сөйәтти.
18 Йонатан униңға: «Әтә ай башлиниш мәйрими, шуңа сениң тоғрилиқ орнуңниң бош болғанлиғидин сорайду. 19 Шуниң үчүн үчинчи күндә әтигәнирәк мөкүнидиған җайиңға берип, Азел тешиниң йенида олтарғин. 20 Мән униң қешида нишанға үч пай я-оқини атимән. 21 Андин мән хизмәтчимни әвәтип, униңға: «Бар, я-оқларни тапқин»,— дәймән. Әгәр мән униңға: «Мана, оқлар сениң йениңда, уларни алғин»,— десәм, у чағда маңа кәлгин, чүнки сән бехәтәрликтә. Йәһва тириктур, саңа һечнәрсә болмайду! 22 Әгәр хизмәтчимгә: «Мана, оқлар сәндин жирақта»,— десәм, у чағда кәткин, чүнки Йәһва сени қоюп бериватиду. 23 Иккимиз, сән һәм мән, сөзләшкән нәрсиләрдә аримизда Йәһва мәңгү Гувачи болмақта!»— деди.
24 Шундақ қилип, Давут далада йошурунди. Ай башлиниши кәлди вә падиша чүшлүк ғизалинишқа олтарди. 25 Падиша адәттикидәк өз орнида, там тәрәптә олтарди. Йонатан униңға қарши тәрәптә, Абнер Саулниң қешида олтарди, Давутниң орни болса бош қалди. 26 Ушбу күни Саул һечнемә демиди, чүнки у, бәлким, бир нәрсә болуп қалғанду яки, тайлиқ, у пак әмәстур, дәп ойлиди. 27 Амма әтиси, айниң иккинчи күни, Давутниң орни йәнә бош турғанда, Саул оғли Йонатандин: «Немишкә Йишайниң оғли түнүгүнму һәм бүгүнму чүш ғизасиға кәлмиди?»— дәп сориди. 28 Йонатан Саулға җавап берип: «Давут мениңдин Бәйтләһәмгә соринип кәтти. 29 У:“Мени қоюп бәргинә, чүнки шәһиримдә туққанлар қурбанлиқ әкелиду. Ақам маңа келишни бүйриди. Демәкчи, әгәр мән көзүңдә илтипат тапқан болсам, унда берип, акилирим билән көрүшүп келәй,”— деди. Мана, немишкә у падишаниң үстилигә кәлмиди»,— дәп чүшәндүрди. 30 Шу вақитта Саулниң ғәзиви Йонатанға қайнап, у униңға: «Беқинмайдиған хотунниң оғли! Мән билмәймәнму сениң Йишай оғлини өзәңниң шәрмәндичилигиңгә вә анаңниң мәсхирә болушиға таллиғиниңни? 31 Сәвәви, Йишайниң оғли йәрдә яшайдиған барлиқ күнлиридә йә сән, йә сениң падишалиғиң бәкитилмәйду. Демәк, адәм әвәтип, уни маңа әкәлгин, чүнки у өлүмгә лайиқ!»— деди.
32 Йонатан атиси Саулға җававән: «Немә үчүн уни өлтүрүш керәк? Унемә қилди?»— дәп сориди. 33 Шу чағда Саул уни җазалаш үчүн нәйзини ташлиди. Шуниң билән Йонатан атисиниң Давутни өлтүрүшкә тәйяр екәнлигинини чүшәнди. 34 Йонатан үстәлдин җан аччиғида туруп чиқип кәтти. Әтисиму у нан йемиди, чүнки у атисиниң Давутни өч көргинигә қайғурди.
35 Әтиси Йонатан Давутқа бәлгүләнгән вақитта етизлиққа чиқти һәм униң билән өсмүр чакари. 36 У униңға: «Жүгрә, мән етиватқан я-оқларни тапқин»,— деди. У жираққа оқни атти. 37 Хизмәтчи Йонатан оқни атқан җайға кәлди. Йонатан кәйнидин: «Қара, оқ сениң алдиңда жирақта!»— дәп вақириди. 38 Йонатан хизмәтчигә: «Чапсанирақ жүгригин, кечикмә!»— деди. Шуниң билән Йонатанниң өсмүр хизмәтчиси униң я-оқлирини жиғип, ғоҗайиниға елип кәлди. 39 Бу өсмүр һечнәрсини билмәтти, пәқәт Йонатан билән Давут ишни чүшинәтти. 40 Йонатан өз қуралини хизмәтчисигә тапшуруп, униңға: «Буни шәһәргә апиривәт»,— дәп буйриди.
41 Өсмүр тапшурма билән кәтти, Давут болса җәнуп тәрәптин туруп, үзи билән йәргә жиқилип, үч қетим тазим қилди. Улар бир-бирсини сөйүп, жиғлашти. Улар бир-бирси һәққидә жиғлиди, болупму Давут. 42 Йонатан Давутқа: «Теч-аман маңғин, чүнки биз иккимиз Йәһваниң исми билән: “Йәһва аримизда, сениң һәм мениң әвладим арисида әбәттин-әбәт Гувачи болсун!”— дедиққу»,— деди.
Андин кейин Давут туруп кәтти, Йонатан болса шәһәргә қайтип кәлди.