Мәтта
17 Алтә күндин кейин Әйса Петрус, Яқуп вә униң қериндиши Йоһанни елип, егиз бир таққа чиқти. 2 Шу йәрдә у уларниң көзичә өзгирип кәтти: униң үзи қуяштәк йенип парлиди, униң кийими болса, нурдәк чақниди. 3 Бирдәмдила уларниң алдида Әйса билән сөһбәтлишиватқан Муса һәм Илияс пәйғәмбәрләр пәйда болди. 4 Шу чағда Петрус Әйсаға: «Һакимдарим, бизгә бу җайда болуш қандақ яхши! Әгәр халисаң, мән бу йәргә үч кәпә ясай: бири саңа, бири Мусаға, йәнә бири Илиясқа»,— деди. 5 У техи сөзләватқанда, уларни йоруқ булут қаплиди һәм шу булуттин бир аваз: «Бу Мениң сөйүмлүк Оғлум, уни Мән мақуллаймән. Уни тиңшаңлар»,— деди. 6 Буни аңлап, шагиртлар тизлинип, дүм чүшти. Улар интайин қорқуп кәтти. 7 Шу пәйттә Әйса уларниң йениға келип, қолини тәккүзүп: «Туруңлар, қорқмаңлар»,— деди. 8 Улар бешини көтирип, Әйсадин башқа һечкимни көрмиди. 9 Тағдин чүшүп келиватқанда Әйса уларға: «Инсан Оғли өлүмдин тирилмигичә, бу көрүнүш тоғрилиқ һечкимгә ейтмаңлар»,— дәп буйриди.
10 Шагиртлири униңдин: «Немишкә Тәврат устазлири Илияс пәйғәмбәр авал келиши керәк дәйду?»— дәп сорашти. 11 У җававән: «Һәқиқәтәнму Илияс авал келиду вә һәммини әксигә кәлтүриду. 12 Лекин силәргә ейтимәнки, Илияс келип болди, бирақ уни тонумиди һәм униң билән халиғинини қилди. Шундақла инсан Оғлиму уларниң қоллиридин азап чекиду»,— деди. 13 Шу чағда шагиртлири униң уларға Йәһия Чөмдүргүчи һәққидә ейтиватқинини чүшәнди.
14 Улар хәлиқниң йениға кәлгәндә, Әйсаға бир адәм йеқинлишип тизланди һәм мундақ деди: 15 «Тәхсир, мениң оғлумға рәһимлик көрситиңа, чүнки униң тутқақлиқ кесили бар һәм униң әһвали еғир. У пат-пат отқиму һәм суғиму жиқилмақта. 16 Мән уни сизниң шагиртлириңизға әкәлсәм, улар сақайталмиди». 17 Шу чағда Әйса: «Еһ, ишәнмәйдиған вә бузулған әвлат, мән силәр билән йәнә қанчилик болумән, һә? Уни маңа елип келиңлар»,— деди. 18 Әйса җинни җиддий әйипливеди, у балидин чиқип кәтти. Шу ан бала сақайди. 19 Андин шагиртлар Әйсаға йеқинлишип: «Немишкә биз уни қоғлап чиқиралмидуқ?»— дәп сорашти. 20 У җававән: «Етиқатиңларниң камлиғидин. Силәргә һәқни ейтиватимән: әгәр силәрдә қича уруғичилик етиқат болса, мону таққа: “Бу җайдин әву җайға йөткәл”, десәңлар, у йөткилиду һәм силәр үчүн мүмкин әмәс һечнәрсә болмайду»,— деди. 21 *——
22 Улар Җәлилийәдә болғинида, Әйса уларға: «Инсан Оғлиға сатқунлуқ қилинип, у адәмләрниң қолиға берилиши лазим, 23 улар уни өлтүрүветиду, амма үчинчи күни у тирилиду»,— деди. Шу чағда шагиртлар наһайити қайғуруп кәтти.
24 Андин улар Кәпәрнаһум шәһиригә кәлди. Петрусқа икки драхма көләмидә селиқ жиғиватқанлар келип: «Силәрниң устазиңлар һәрәм үчүн селиқ төләмду?»— дәп сориди. 25 У: «Төләйду»,— деди. Лекин у өйгә киргәндә, Әйса униңдин мундақ дәп сориди: «Симун, сән қандақ ойлайсән: падишалар кимдин селиқ вә баҗларни алиду — өз оғуллиридинму яки ят кишиләрдинму?» 26 Петрус җававән: «Ят кишиләрдин»,— деди. Әйса униңға: «Демәк, оғуллири селиқлардин бошитилиду. 27 Бирақ биз уларға путликашаң теши болуп қалмаслиғимиз үчүн, сән деңизға берип, қармақни ташла һәм дәсләп тутқан белиқниң ағзини ачсаң, бир күмүч* тәңгини таписән. Уни елип, мән һәм өзәң үчүн беривәт»,— деди.