Йәһва көйүмчан Атимиз болғачқа, азап-оқубәт чекишимизни халимайду (Йәшая 63:9). Шундақтиму, У бизни һәммә қийинчилиқлардин қутулдурмайду (Йәшая 43:2). Амма У синақлардин өтүшимизгә ярдәм беридиғанлиғини вәдә қилиду. Йәһва Худа биз учриған синақларниң бизгә мәңгү зиян йәткүзүшигә йол қоймайду. У бизгә давамлиқ бәрдашлиқ беришимиз үчүн күчлүк муқәддәс роһини бериду (Луқа 11:13; Флп. 4:13). Синақларға бәрдашлиқ берип, Худаға садиқ болуп қелишимиз үчүн, У дәл вақтида вә муһтаҗ болған нәрсини беридиғанлиғиға ишәнч қилалаймиз. Йәһва бизниң Униңға ишинишимизни күтиду (Ибр. 11:6). Бәзидә қийинчилиқлар бизни чирмавалғандәк һис қилишимиз, һәтта Йәһваниң бизгә ярдәм беридиғанлиғиға гуман қилишимиз мүмкин. Амма Муқәддәс китапта йезилғандәк, Худаниң күчи билән биз «сепиллардин сәкрәп» өтәләймиз (Зәб. 18:29). Шуңа, гуман қилишниң орниға, Йәһва дуайимизға җавап беридиғанлиғиға толуқ ишинишимиз керәк (Яқуп 1:6, 7). w23.11 22-б., 8, 9-абз.

Бу һәқиқий муһәббәтниң нәқәдәр гөзәл тәсвири-һә! Мошу сөзләр әр-аялларни хатирҗәм қилидиған һәқиқәтни өз ичигә алиду: силәр бир-бириңларға өчмәс сөйгү-муһәббәт көрситәләйсиләр. Бир җүп әр-аял һаятла болидикән, улар бир-биригә болған сөйгүсини давамлаштуруш үчүн тиришчанлиқ көрситишкә тоғра келиду. Мәсилән, гүлханниң өчүп қалмай давамлиқ көйүши үчүн, униңға отун селишни тохтитип қоймаслиғи керәк. Әгәр бири униңға көңүл бөлмисә, от аста-аста өчүп қалиду. Худди шуниңдәк, әр-аял оттурисидики муһәббәтниң ялқунлуқ отиму күчлүк сақлиниши үчүн, улар сөйгү риштисини мустәһкәмлиши керәк. Бәзи чағларда бир җүпләр бир-бириниң арисидики муһәббәтниң совуп қалғанлиғини һис қилиду. Буниңға улар дуч кәлгән ихтисадий қийинчилиқ, тән сағламлиқ мәсилиси яки балиларни чоң қилиш ғәм-әндишилири сәвәп болуши мүмкин. «Йәһниң ялқунлуқ отини» давамлиқ өчүрмәй сақлаш үчүн, әр-аял һәр иккиси Йәһва Худа билән болған мунасивитини күчлүк сақлашқа тиришиши керәк. w23.05 20-б., 1—3 абз.

Җасарәтни йетилдүрүш үчүн немә қилишимиз керәк? Ата-анимиз бизни җасарәтлик болушқа үндиши мүмкин, бирақ улар бу пәзиләтни бизгә мирас қалдуралмайду. Җасарәтлик болуш худди йеңи бир һүнәрни үгәнгәнгә охшайду. Һүнәрни егиләшниң бир усули — устиниң һәрикәтлирини йеқиндин күзитип, униң һәрикәтлирини дораш. Худди шуниңға охшаш, бизму башқиларниң бу пәзиләтни қандақ көрситидиғанлиғини диққәт билән күзитип, андин уларниң үлгисини дорап, җасарәтлик болушни үгинимиз. Бизму Даниялға охшаш Худаниң Сөзини пишшиқ билишимиз керәк. Йәһва билән дайим әркин-азадә параңлишиш арқилиқ Униң билән йеқин мунасивәт орнитишимиз керәк. Униңдин башқа, Йәһваниң һәрдайим биз билән биллә болуп, бизгә ярдәм беридиғанлиғиға ишинишимиз лазим. Шундақ қилсақ, иман-етиқадимиз синалғанда җасарәтлик болимиз. Җасарәтлик кишиләр дайим башқиларниң һөрмитигә еришиду. Улар йәнә сәмимий кишиләрни Йәһваға җәлип қилиши мүмкин. Дәрвәқә, җасарәтни йетилдүрүшимизниң көп яхши сәвәплири бар. w23.08 2-б., 2-абз.; 4-б., 8, 9-абз.