Улар зайтун дарахтлари кўп бўлган хушманзара жойга келишганида, Исо саккизта ҳаворийсини қолдириб, яна йўлини давом эттиради. Эҳтимол, улар боғнинг кираверишида тўхташади. Чунки Исо уларга: «Мен нарироққа бориб ибодат қилгунимча, шу ерда ўтириб туринглар»,— дейди. Исо ўзи билан учта ҳаворийни — Бутрус, Ёқуб ва Юҳаннони олиб, боғнинг ичкарисига киради. Уни кучли хавотир босади. Исо уларга: «Ўлар ҳолатда қийналяпман. Шу ерда қолиб, мен билан бирга ҳушёр туринглар»,— деб айтади. (Матто 26:36–38)

Исо осмонда бўлганида, римликлар одамларни қатл қилишганда улар қандай даҳшатли азоб чекишганини кўрган. Энди у инсон сифатида қўрқув ва оғриқ нима эканини тушуняпти ҳамда олдинда кутаётган воқеалар ҳақида ўйлаяпти. Энг муҳими, у разил жиноятчи сифатида ўлиши борасида жуда ҳам қаттиқ изтироб чекяпти. Бу эса Отасининг исмига доғ тушириши мумкин. Бир неча соатдан кейин у Худони ҳақоратлаган киши каби устунга михланади.