Ўқувчиларнинг саволлари

Гуноҳкор деб танилган аёлга Исо қандай қилиб: «Гуноҳларинг кечирилди», дея олган? (Луқо 7:37, 48).

Симун исмли фарзий бир кишиникида Исо овқат тановул қилиб ёнбошлаганида, унинг оёқлари томон бир аёл йиғлаб ўтирганди. У кўз ёшлари билан унинг оёқларини ҳўллади-да, сочлари билан артиб, аста-аста уларни ўпиб хушбўй мой суртди. Инжилдан билиб олаётганимиздек, бу аёл шаҳарда гуноҳкор деб танилган эди. Тўғри номукаммал эканмиз, ҳар биримиз гуноҳкормиз. Лекин, Муқаддас Ёзувларда одатда бу ибора, гуноҳлари бошқаларга маълум бўлган ёки гуноҳларга ботиб кетган инсон назарда тутилади. Бу аёлни оладиган бўлсак, у фоҳиша эди. Айнан шундай одамга Исо: «Гуноҳларинг кечирилди»,— деб айтган (Луқо 7:36–38, 48). Хўш, Исо бу билан нима демоқчи эди? Тўлов қурбонлиги келтирилмаган пайтда, қанақасига гуноҳлари кечирилиши мумкин бўлган?

Ўша аёл Исонинг оёқларини ювиб, хушбўй мой билан суртганидан фойдаланиб ва уни кечириб, Ҳазратимиз мезбон бўлган Симунга муҳим бир нарсани тушунтирмоқчи эди. Гуноҳни қарз билан солиштириб, Исо Симунга шундай деган: «Бир қарз берувчининг икки қарздори бор экан, бири беш юз, иккинчиси эллик кумуш танга қарз бўлган экан. Бироқ қарздорларнинг тўлаш учун ҳеч нарсаси бўлмаганидан, у икковини ҳам кечирибди. Айтиб бер-чи, улардан қайси бири уни кўпроқ севар экан? Симун жавоб бериб: “Менинг фикримча, кўпроқ қарзи кечирилган киши бўлса керак”,— деди. “Тўғри мулоҳаза қилдинг”,— деди унга Исо» (Луқо 7:41–43). Ҳар биримиз Худога итоатли бўлиш бурчимиз бор. Шу тариқа, Унга бўйсунмай гуноҳ қилиб қўйсак, Худога қарздор бўлиб қолиб, қарзимизни узолмай турамиз. Шундай қилиб, қарзларимиз ортиб бораверади. Яҳова эса, қарзимизни тайёрлик ила кечиб юборадиган сахий кишига ўхшайди. Мана нега Исо издошларини Аллоҳга қуйидагича ибодат қилишга ундаган: «Бизга гуноҳ қилганларни биз кечиргандек, Сен ҳам бизнинг гуноҳларимизни кечиргин» (Мат. 6:12). Луқо 11:4 га биноан, гуноҳлар қарзлар билан таққосланяпти.

Қизиқ, қадимда Худо нима туфайли гуноҳларни кечирарди? Унинг адолатли қонунлари бўйича гуноҳ эвазига ўлим талаб этиларди. Масалан, Одам Ато ҳам қилган гуноҳи учун ҳаёти билан тўлаган. Аммо Худо, Исроил халқига берган қонун-қоидаларга биноан гуноҳ қилган киши, ўз ҳаёти ўрнига Яҳовага қурбонлик келтириши шарт эди. Ҳаворий Павлус шуларни айтган: «Таврот Қонуни бўйича қарийб ҳамма нарса қон билан покланади, қон тўкилмасдан умуман кечирим бўлмайди» (Иброн. 9:22). Яҳудийлар, Худонинг олдида фақат шу орқали гуноҳларини ювиши мумкинлигини билишарди. Шунинг учун, ўшанда Исо аёлга айтган гапи Симунникида бўлганларни ҳайратда қолдирган. У билан бирга дастурхон атрофида ўтирганлар кўнгилларида: «Ким бўлди бу гуноҳни ҳам кечираётган?» — деб фикр қилишарди (Луқо 7:49). Бу гуноҳкор аёл нима асосида кечирилган?

Илк жуфтлик қилган гуноҳидан сўнг, Шайтон пайдо бўладиган «зот»нинг товонини чақиши ҳақида Яҳова башорат қилган (Ибт. 3:15). Бу, Исо Масиҳ Худонинг душманлари томонидан ўлдирилганда содир бўлди (Галат. 3:13, 16). Масиҳнинг тўккан қони эвазига эса инсоният гуноҳ ва ўлимдан фориғ бўлиши мумкин.Чиндан ҳам, Аллоҳ Яҳованинг ниятига ҳеч нарса тўсқинлик қила олмас экан, Ибтидо 3:15 даги башорат айтилганидан бери, Яҳова бу тўлов қурбонлигини худди берилгандай қабул қилган. Шундай экан, Худонинг ваъдаларига ишонган ҳар бир кишининг гуноҳлари кечирилиши мумкин эди.

Милоддан аввалги йилларда яшаган кўп хизматчиларини Яҳова одил деб билган. Уларнинг орасида Ханўх, Нуҳ, Иброҳим, Раҳоба ва Аюб пайғамбар ҳам бўлган. Буларнинг ҳаммаси, Аллоҳнинг ваъдалари бажарилишига ишониб яшашарди. Ҳаворий Ёқуб шундай ёзган: «Иброҳим Худога ишонди ва шу тариқа оқланди». Шунингдек, Ёқуб Раҳобани мисол қилиб: «Хайрли иш қилган ва шу тариқа оқланган»,— деб айтган (Ёқб. 2:21–25).

Шоҳ Довуд ҳам бир нечта жиддий гуноҳларга йўл қўйган, лекин Ҳақ Тангри Таолога кучли имонини кўрсатиб, ҳар доим чин дилдан тавба қилганди. Бундан ташқари Инжилда шундай ёзилган: «Масиҳ биз учун қонини тўкканига ишонган кишининг гуноҳлари ювилсин, деб Худо Масиҳни қурбонликка бағишлади ва шу йўсинда Ўзининг адолатли ҳукмини очиқ намоён қилди. Худо сабр қилиб, илгари қилинган гуноҳларни жазосиз қолдирган бўлса-да, ҳозирга келиб, Ўзининг адолатли ҳукмини амалга оширди. Шундай қилиб, бир ёқдан Худо Ўз адолатига содиқ қолмоқда ва иккинчи ёқдан Исога ишонган гуноҳкор оқланмоқда» (Рим. 3:25, 26). Хуллас, Исонинг келажакда берган тўлов қурбонлиги асосида Яҳова Довуднинг гуноҳларини кечириб, шу билан биргаликда адолатни ҳам бузмади.

Исонинг оёқларини ювган аёлнинг мисолида ҳам худди шундай. Тўғри, у ахлоқсиз ҳаёт кечирарди, аммо қилмишларида тавба қилган. Аёл, гуноҳлари кечириши учун нима қилиш кераклигини биларди ва Яҳова тайин этган «зот» учун миннатдорлигини изҳор қилмоқчи бўлиб, шундай йўл тутган. Ҳа, тўлов ҳали берилмаган бўлса ҳам, аёл бу тузумдан фойда олиш учун нима қилиш кераклигини биларди. Шунга ҳам Исо унга: «Гуноҳларинг кечирилди»,— деб айта олган.

Кўриб чиққанимиздек, Исо гуноҳкорлардан юзини бурмас эди. Аксинча, улар учун яхшилик қиларди. Боз устига, Яҳова ҳам гуноҳкорларни тайёрлик ила кечиради. Биз — гуноҳкор бандалар учун, бу нақадар тасалли ва ором бахш этадиган хабар!

[7- саҳифадаги расм]

Худо одил деб билган кишилар