«Осмон Шоҳлиги,— деб бошлайди у,— тонг саҳарда узумзорига мардикорларни ёллагани чиққан боғ эгасига ўхшайди. Кунига бир динордан келишгандан сўнг, у мардикорларни узумзорига жўнатибди. Эрталаб соат тўққизларда узумзор эгаси яна чиқиб, бозор майдонида ишсиз турган кишиларни кўрибди-да, уларга: “Сизлар ҳам узумзоримга боринглар, ҳақларингизни тўлайман”,— деб айтибди. Шунда улар ҳам кетишибди. Узумзор эгаси кундузи соат ўн икки ва тағин учларда чиқиб, яна шундай йўл тутибди. Ниҳоят у соат бешларда чиқибди-да, ўша жойда турган бошқаларни кўриб: “Нега кун бўйи бу ерда ишсиз турибсизлар?” — деб сўрабди. Жавобан улар: “Бизни ҳеч ким ишга ёлламади”,— дейишибди. Шунда у: “Сизлар ҳам узумзоримга боринглар”,— деб айтибди». (Матто 20:1–7)

«Осмон Шоҳлиги,— деб бошлайди у,— тонг саҳарда узумзорига мардикорларни ёллагани чиққан боғ эгасига ўхшайди. Кунига бир динордан келишгандан сўнг, у мардикорларни узумзорига жўнатибди. Эрталаб соат тўққизларда узумзор эгаси яна чиқиб, бозор майдонида ишсиз турган кишиларни кўрибди-да, уларга: “Сизлар ҳам узумзоримга боринглар, ҳақларингизни тўлайман”,— деб айтибди. Шунда улар ҳам кетишибди. Узумзор эгаси кундузи соат ўн икки ва тағин учларда чиқиб, яна шундай йўл тутибди. Ниҳоят у соат бешларда чиқибди-да, ўша жойда турган бошқаларни кўриб: “Нега кун бўйи бу ерда ишсиз турибсизлар?” — деб сўрабди. Жавобан улар: “Бизни ҳеч ким ишга ёлламади”,— дейишибди. Шунда у: “Сизлар ҳам узумзоримга боринглар”,— деб айтибди». (Матто 20:1–7)

Дин раҳбарлари, яъни яқинда Исони синаш ниятида ажралиш мавзусини кўтарган фарзийлар анча йиллардан бери Худога хизмат қилиб келишяпти. Уларни масалдаги кун бўйи ишлайдиган ва бу учун бир динор оладиган мардикорлар билан солиштирса бўлади.