⁹ Нозир бўлиш учун талабларга жавоб берадиган эркакнинг ҳаётида у доно экани кўриниб туриши лозим. Агар у уйланган бўлса, никоҳ учун Муқаддас Китоб меъёрларига риоя қиладиган, яъни бир хотинли ва уйдагиларини яхши бошқара оладиган бўлиши зарур. Нозирнинг болалари имонли бўлса, улар бўйсунувчан ва яхши тарбия кўрган, ахлоқсизлик ва итоатсизлик гуноҳидан холи бўлиши даркор. Шунда жамоат оилавий масалалар бўйича ёки масиҳий ҳаёт тарзига оид маслаҳат учун бемалол унга мурожаат қила олади. Нозир беайб ёхуд бирон-бир нарсада айбдор эмас, у ҳатто атрофдаги одамлар олдида яхши номга эга бўлиши керак. У ўз хулқ-атвори билан жамоатнинг номига доғ туширмаслиги лозим. Шунингдек, у жиддий қилмишга қўл ургани учун яқинда танбеҳ олмаган бўлиши даркор. Шунда жамоат аъзоларида унинг яхши хулқ-атворига тақлид қилиш ва маънавий ҳаётларини унга ишониб топшириш истаги уйғонади. (1 Кор. 11:1; 16:15, 16)

¹⁰ Бундай талабларга жавоб берган эркаклар Аллоҳнинг халқига хизмат кўрсатган «доно, фаҳм-фаросатли ва тажрибали» Исроил оқсоқолларига ўхшайдилар. (Қонун. 1:13) Масиҳий оқсоқоллар гуноҳдан холи эмас, бироқ имондошлари ва атрофдаги инсонлар уларни ҳалол, худотарс, бир мунча вақтдан бери илоҳий принциплар бўйича яшайдиган инсон деб билишади. Бенуқсон хатти-ҳаракатлари туфайли улар жамоатда сўз эркинлигига эга. (Рим. 3:23)

¹¹ Нозир бўлиш учун талабларга жавоб берадиган эркаклар ҳар нарсада меъёрини билишади ва бошқалардан кўп нарсани талаб қилишмайди. Улар мутаассиб эмас. Аксинча, мувозанатли ва ўзини тута биладиган экани уларнинг турмуш тарзида намоён бўлади. Еб-ичиш, ҳордиқ чиқариш, севимли машғулот ва ўйин-кулги каби масалаларда улар меъёрини билишади. Спиртли ичимликларни истеъмол қилишда ҳам меъёрини билишгани учун ҳеч ким уларни ичкиликбозликда айблай олмайди. Ичкиликбозлик сабабли зеҳни ўтмаслашиб қолган киши ўзини назорат қилолмай қолади ва оқибатда жамоатнинг маънавий эҳтиёжларига ҳам ғамхўрлик қилиш қўлидан келмайди.

¹² Жамоатга нозирлик қиладиган киши тартибли бўлиши зарур. Бу унинг ташқи кўринишида, уйининг аҳволида ва кундалик ишларида акс этади. Бундай киши ишларини кейинга сурмасликка ҳаракат қилади ва режа билан иш тутади. У илоҳий принципларга риоя қилади.

¹⁴ Жамоатда нозир бўлиб хизмат қилиш учун талабларга жавоб берадиган киши ақли расо бўлиши лозим. Бу дегани, у мулоҳаза билан иш тутади ва шошилиб хулоса чиқармайди. У Яҳованинг принципларини яхши тушунади ва уларни қандай қўллаш кераклигини билади. Ақли расо киши маслаҳат ва йўл-йўриқни қабул қилади. У иккиюзламачилик қилмайди.

¹⁵ Павлус Тимўтийга нозир яхшиликни севадиган бўлиши кераклигини эслатиб ўтган. У одил ва садоқатли бўлиши даркор. Мазкур фазилатлар бошқалар билан қилган муомаласидан ҳамда тўғрилик ва яхшилик томонини эгаллаганидан кўринади. У Яҳовага ниҳоятда содиқ бўлиб, адолатли принципларга изчиллик билан риоя қилади. Бундай киши сир сақлай олади. Қолаверса, у ўз кучи, вақти ва мол-мулкини бошқалардан аямайдиган, меҳмондўст кишидир. (Ҳавор. 20:33–35)

¹⁶ Яхши нозир сифатида хизмат қилиш учун одам таълим беришга қобилиятли бўлиши даркор. Павлуснинг Титусга ёзган сўзларига кўра, нозир «бошқаларга таълим берганда ҳақиқат каломига қаттиқ риоя қиладиган киши бўлиши лозим. Токи соғлом таълимот билан далда бериб, бу таълимотга қарши гапирганларга танбеҳ бера олсин». (Титус. 1:9) У бошқалар билан музокара қилишни, далиллар келтиришни ва эътирозни енгишни билади. Шунингдек, у оятларни қўллаб, тингловчиларни ишонтира олади ва имонларини мустаҳкамлайди. Нозир қулай пайтда ҳам, ноқулай пайтда ҳам таълим беришга қобилиятли бўлади. (2 Тим. 4:2) У хато йўлга қадам босган кишига сабр ва мулойимлик билан танбеҳ беришни, иккиланаётган инсонни ишонтиришни ва эътиқодига асосланиб яхши ишлар қилишга рағбатлантиришни билади. Агар нозир саҳнадан туриб ёки яккама-якка таълим бера олса, демак, бу муҳим талабларга жавоб беради.