მათე
15 თიმ დროს იესოშა ფარისეველეფ დო მწიგნობარეფქ ქიმერთეს იერუსალიმშე, დო უწუეს: 2 „მუშენ ვემეჸუნა სქან მოწაფეეფ ჯვეშეფიშ ადათ-წესეფს? მუშენ ვებონუნა ხეს* ოჭკუმალიშ ჭკუმუაშახ?“
3 თიქ უპასუხ: «თქვა მუშენ გინურთანთ ღორონთიშ კანონეფს თქვან ადათ-წესეფით? 4 ღორონთიქ თქუ: „პატი ცი სქან მუმას დო დიდას; მუმაშ ვარდა დიდაშ მალანძღარქ დოღურას“. 5 მარა თქვა იჩიებუთ: „მით მუშ მუმას ვარდა დიდას უწინს, ირფელ, მუდგათ თქვა ოკო ეიჯუმეთკო, ღორონთშა მაფუნია მეძღვინელ, 6 ვალდებულ ვა რე, პატი ცასჷ მუშ მუმას“. თეშნერო თქვა ღორონთიშ სიტყვას ფას მეუდინეთ თქვან ადათ-წესეფით. 7 დუდ წმინდეფო მოიღუნან, მუ ზუსტას იწინასწარმეტყველ ესაიაქ თქვანიშ გურშენ, მუჟამსით თქუ: 8 „თე ხალხ ნინათ ფცენსჷ თაყვანს, მარა გურით შორს რე ჩქიმდე. 9 ტყურათ ფცენა თაყვანს, მუშენდა ადამიანეფიშ წესეფს თეშ ოგურუანა, ითამ ღორონთიშ რდასჷ“». 10 ხალხის ქუდუძახ დო უწუ: „ქიმირჩქილეთ დო აზრ გეგშეღით: 11 კოჩის უწმინდურო მუდგას ჭკუმუნსინ თინა ვარინ, მუდგას პიჯშე ეკიშქვანსინ, თინა გინართინუანს“.
12 თიმწკუმა იესოშა ქიმერთეს მოწაფეეფქ დო უწუეს: „ქოიჩქუნო, სქან ნარაგადიქ ფარისეველეფს გურს ქიმკაბინ?“ 13 იესოქ უპასუხ: „არძა ნერგ, ნამუთ ჩქიმ ზეციერ მუმას ვა დურგუაფ, ჯინჯამო გეშალუ. 14 დეთხით თინეფს, ჸვერე აწმაჸუნალეფ რენა. ჸვერეს ჸვერე ქაწოჸუნს-და, ჟირხოლო ნთხორილს ქინოლუ“. 15 პეტრექ კითხჷ: „მუს ნიშნენს თე მაგალით?“ 16 იესოქ უპასუხ: „თქვა ხოლო ვემეხვადითო თეზმა ხანს თეს?! 17 ვაიჩქუნანო, ნამდა მუდგას კოჩ ჭკუმუნს, ქვარას მიკურს დო გალე გიმურს?! 18 მარა პიჯშე ეკოშქუმალირ, გურშე მოურს დო თენა გინართინუანს კოჩის უწმინდურო. 19 მაგალთო, გურშე მოურს გლახა აზრეფ, ჸვილუა, მრუშობა, სექსუალურ უზნეობა*, ხირუა, ტყურა მოწმეთ გერინა დო გლახაშ რაგად*; 20 თენეფ გინართინუანს კოჩის უწმინდურო დო ვართ ხოლო უბონ ხეთ ჭკუმუა“.
21 თევრეშე იესოქ ტვიროს დო სიდონიშ მხარეეფშა მიდართჷ. 22 თექ ცხოვრენდჷ ართ ფინიკიელ ოსურკოჩ. თიქ იესოშა ქიმერთჷ დო ოხვეწუდ: „ქომჭყოლოფე, უფალ, დავითიშ სქუა! დემონს ჩქიმ ძღაბ უჩა დღაშა გეურე“. 23 იესოს ხონარ ვეკუღალ, ათეშენ მოწაფეეფქ ქიმერთეს თიშა დო თხუეს: „გოუტე თე ოსურკოჩ, ვარა ეკოფთხოზუნა დო განწარებულო მოხვეწუნა“. 24 თიქ უპასუხ: „მა ხვალე ისრაელიშ დინაფილ შხურშა ვორექ გოტებულ“. 25 მარა ოსურკოჩიქ ქიმერთჷ, ბირგულ ქუდაშქვჷ თიშ წოხოლე დო უწუ: „უფალ, ქიმმეხვარ!“ 26 იესოქ უპასუხ: „ვა რე სწორ, სქუალეფს მიდუღე ქობალ დო ფინიეფს ქაწუჸოთე“. 27 „ქო, უფალ, მარა ფინიეფ ხოლო ხომ ქოჭკუმუნა მინჯეეფიშ სუფრაშე გითოცუმილ ფუჩხეფს“ — უწუ ოსურკოჩიქ. 28 იესოქ უპასუხ: „დიდ რწმენა ნორღვე, შისრულას, მუთ გოკონ!“, დო თიშ ძღაბიქ ხეთეშე დოსქიდ.
29 თევრეშე მოლართუნ, გალილეაშ ზღვას ქადირთჷ, გვალაშა გეკორთჷ დო თექ ქუდოზოჯ. 30 თიშა ქიანაშ ხალხიქ ქიმერთჷ. ქიმუჸუნეს ქულეფ, დახუნკებულეფ, თოლს ვარწყედესინ ფერეფ, მუნჯეფ დო ხოლო ბრელ დალახებურ; თინეფს იესოშ კუჩხეფწკუმა ონჯირუანდეს დო თინა ხოლო არძას ოსქილიდუანდჷ. 31 ხალხ გაკვირებულ რდჷ დო ადიდენდეს ისრაელიშ ღორონთის, მუშენდა ორწყედეს, ნამდა მუნჯეფ რაგადანდეს, დახუნკებულეფ სქიდუდეს, ქულეფ თავისფალო გილეშეს დო თოლს ვარწყედესინ თინეფს თოლსინთე მაკათუდეს.
32 იესოქ მოწაფეეფს ქუდუძახ დო უწუ: „მოცოდ თე ხალხ, სუმ დღა რე, ჩქიმწკუმა რენან დო ოჭკუმალქ ვა დასქიდეს. ვა მოკო, შქირენულო გოუტუე, მუშენდა შარას ძალაქ ვეგშელუან“. 33 მოწაფეეფქ უპასუხეს: „თე მიკოლაფირ ადგილს სო იფშუათ თესხი კოჩიშ დასაბაღ ქობალ?“ 34 იესოქ კითხჷ: „მუსხი ქობალ გიღუნა?“ თინეფქ უპასუხეს: „შქვით, დო მუსხირენ ჭიჭე ჩხომ“. 35 თიმწკუმა იესოქ ხალხის უწუ, დიხას ქეშაზოჯესკო. 36 გეჭოფ თი შქვით ქობალ დო ჩხომეფ, ღორონთის მადლობა გინუგ, გოტახ ქობალეფ, მოწაფეეფს ქიმეჩ დო მოწაფეეფქ ხალხის დურიგეს. 37 არძაქ ჯგირო ოჭკუმ. დოსქილადირ ნოტეხეფით შქვით დიდ კალათ გეიოფშეს. 38 ოსურეფ დო ბაღანეფს ვემვოკოროცხანთ-და, 4 000 კოჩიქ ჭკუმ. 39 ბოლოს, ხალხ გოუტუნ, იესოქ ნავშა გენორთჷ დო მაგდალიშ მხარეშა მიდართჷ.