მათე
11 თიშ უკულ, მუთ იესოქ მუშ ვითოჟირ მოწაფეს უწუ, მუ ოკო აკეთესკო, შხვა ქალაქეფშა მიდართჷ, ნამდა ხალხის ქუდაგურუკო დო უქადაგუკო.
2 იოანექ ციხეს ქიგეგ ქრისტეშ საქმეეფიშ გურშენ დო მოწაფეეფ ქიმუშქვჷ, 3 ნამდა თიშა ქუკითხირუდესკო: „სი რექო თინა, მიდგაქ ოკო მორთუკო, დოვარ შხვა მითინს ოკო ველუდათ?“ 4 იესოქ თინეფს უპასუხ: „მეუთ დო ქოუწით იოანეს, მუდგას ირჩქილეთ დო ორწყეთ: 5 თოლს ვარწყენან თინეფს თოლსინთე მაკათუნა, ქულეფ თავისფალო გილულა, კეთროვანეფ სქიდუნა, ჸუჯის ვერჩქილენან თინეფს რჩქილა მაკათუნა, ღურელეფ ითელებუნა დო უღონოეფ სახიოლო ამბეს ირჩქილუაფუნა. 6 ბედნერ რე თინა, მით რწმენას ვადინუანს ჩქიმ გურშენ*“.
7 თინეფქ მიდართესინ, იესოქ ხალხის რაგად ქუდუჭყჷ იოანეშ გურშენ: «მუშ ოძირაფშა იდით უდაბნოშა — მინდორიშ სვეტერია ტყაშიო, ნამდგას ბორია იშო-აშო უქანცუანს?! 8 აბა, მუშ ოძირაფშა იდით — ძვირიან ბარგით მიკოქუნელ კოჩიშიო?! ძვირიან ბარგ ხომ მეფეეფიშ ჸუდეეფს რენან თინეფს მიკაქუნა?! 9 იმწკუმა მუშა იდით — წინასწარმეტყველიშ ოძირაფშაო?! გირაგადუთ: თინა ხვალე წინასწარმეტყველ ვარინ, ბრელით უმოს რე. 10 თიშ გურშენ ჭარილ რე: „სქან წოხოლე უტენქ ამბეშ გინმაჩამალს, თინა მოინწყუნს შარას“. 11 დამჯერით: დედამიწას ერჩქინელეფშე მითინ ვა ჸოფე მანათალ იოანეშე უმოს დიდ, მარა ზეციერ სამეფოს არძაშ უჭიჭაშ თიშე უმოს დიდ რე. 12 მანათალ იოანეშ დროშე მოჸუნაფილ ამდღარშახ ზეციერ სამეფოშა შურ დო გურით ინჭუაფუნა, დო მით შურ დო გურით ინჭუაფ, ღებულენს თის, 13 მუშენდა არძა წიგნ, ქოთ წინასწარმეტყველებეფ დო ქოთ კანონ, იოანეშახ წინასწარმეტყველენდჷ. 14 თქვან ნება რე, დეჯერენთ დო ვარ, მარა თინა რე ელია, ნამდგაქ ოკო მორთუკო. 15 მიდგას მორჩქილაფა ოკო, ჯგირო ქიმირჩქილუას!
16 მის უგურუა თე თაობა? თინა მოგენს ბაღანეფს, მით მოედანეფს გილახენა დო ამხანაგეფს ურაგადუნა: 17 „სალამურს მეიგანდით, მარა თქვა ვა სხაპუნდით, ფთვალუნდით, მარა თქვა კიდირშა ხეს ვენჭანდით“. 18 ქუმორთჷ იოანექ, ვართ ჭკუმუნს, ვართ შუნსჷ დო ხალხ იჩიებ, დემონ ჸუნსია. 19 ქუმორთჷ კოჩიშ სქუაქ, ჭკუმუნს, შუნსჷ, მარა ხალხ იშენით იჩიებ: „ქუჯინით, შუმა-ჭკუმუას გინოჸუნელ კოჩ, მებაჟეეფიშ დო ცოდამეფიშ ამხანაგ“. მარა სიბრძნეს საქმეეფ ოძირანს».
20 უკულ თიქ გაუდღან თი ქალაქეფს, სოდეთ არძაშე უმოს მეტ სასწაულ აფუდ ნაკეთებ, მუშენდა თექიანეფქ ვენარღეს დაშებულ*: 21 „თქვან ცოდა, ქორაზინ დო ბეთსაიდა! მუშენდა თქვანწკუმა მოხვადუნ თი სასწაულეფ ტვიროს დო სიდონს ქუმოხვალამედუკონ, ბრელ ხანიშ წოხოლე ინარღენდეს დაშებულს ძანძაშ ბარგ მიკოქუნელო დო ტუტას აშახუნელო*, 22 ათეშენ გირაგადუთ: ტვიროს დო სიდონშე უმოს ძნელ გინაღალარ იჸუაფ თქვანო სასამართლოშ დღა! 23 ვარდა სი, კაპერნაუმ, ცას ელანჭუქო?! სამარეშა* გენურქ, მუშენდა თი სასწაულეფ, მუდგაქ სქანწკუმა მოხვად, სოდომს ქუმოხვალამედუკონ, თე ქალაქ ამდღარშახ იჸუაფუდ. 24 ათეშენ გირაგადუთ: სოდომშე უმოს ძნელ გინაღალარ იჸუაფ თქვანო სასამართლოშ დღა!“
25 თიმწკუმა იესოქ თქუ: „მუმა, ცა დო დიხაშ უფალ, არძაშ წოხოლე გადიდენქ, მუშენდა თე ირფელ ბრძენეფს დო ჭკვერეფს დუფულ დო ბაღანეფს გაუცხად. 26 მუმა, თენა რდჷ სქან ნება. 27 ირფელ მუმაქ გინოფჩჷ. ბოლოშახ მითინ ვეჩინენს სქუას მუმაშ მეტ დო ვართ მუმას იჩინენს მითინ ბოლოშახ სქუაშ მეტ დო თიშ მეტ, მიდგაშა სქუას ოკო გაცხადება მუმაშ გურშენ. 28 ქუმორთით ჩქიმდა, თქვა, მით გინოშულადირეფ რეთჷ დო მიდგას მონკა ოღალ მეიღუნა, დო მა ჭყანაშა ქუმოიჸუნანთ. 29 ქიგიდგით ჩქიმ უღუ დო ქიდიგურეთ ჩქიმდე, მუშენდა ლიბ ხასიათიშ დო თანდაბალ ვორექ, დო ჭყანა ქუმგაკათუნა. 30 ჩქიმ უღუ ეფ ოღალარ რე, დო ჩქიმ ოღალ — ქექე!“