მარკოზ
14 ჟირ დღაშა პასექ დო ქობალიშ დღახუ* ოკო დოჭყაფედუკო. უნჩაშ მღვდელეფ დო მწიგნობარეფ მოხუჯურ დროს გორუნდეს თიშ ოჭოფალო დო ოჸვილარო*, 2 მარა იჩიებუდეს: „დღახუშ დროს ვა ვაკეთათ, მუშენდა შილებე ხალხ შქას ერია-მორიაქ გეტირხას“.
3 მუჟამსით იესო ბეთანიას, კეთროვან სიმონიშ ჸუდეს სუფრას მიკუხედ*, ქიმერთჷ თიშა ართ ოსურკოჩიქ დო ალაბასტრონით ქიმიღ სუფთა ნარდიშ ჯგირ შურ უღუდუნ ფერ მანგარ ძვირიან ზეთ, გოტახ ალაბასტრონ დო ზეთ თუმას ქიგიობ. 4 ნამთინეს თექ ვემეწონ დო ართიან შქას დირაგადუეს: „მუშენ იხარჯინ თე ზეთიქ თეცალ უგამაგეთ? 5 ხომ ქიშილებედ თიქ 300 დინარშე* უმოსშა გეგმიჩინუკო დო ფარაქ უღონოეფშა იჸუკო მეჩამილქ?!“ თინეფს მანგარო მოურთეს გურქ თე ოსურკოჩშე*. 6 მარა იესოქ უწუ: „მუ გოკონა თიშა? დუდ დანებით! თიქ ხომ ჯგირ მიკეთ. 7 უღონოეფ თაქ გაჸვენუნა დო ირო შეგალებენა თინეფშა ჯგირიშ კეთება, მარა მა ირო ვა გაჸვენუთ. 8 თიქ მუთ შეულებუდუნ თინა აკეთ. ჯგირ შურამ ზეთ ქიგმობ, ნამდა დასაფლებერო მუმამზადუკო. 9 მართალს გირაგადუთ: მთელ მსოფლიოს, სახიოლო ამბეს იქადაგენან, თის ხოლო ქიგიშინანა დო ქოთქუანა, მუთ თე ოსურკოჩიქ აკეთ“.
10 იუდა ისკარიოტელქ, ვითოჟირ მოციქულშე ართ-ართიქ, უნჩაშ მღვდელეფშა ქიმერთჷ, ნამდა თინეფს იესო გეგნოჩუკო. 11 თენა ქიგეგესინ, ახიოლეს დო უწუეს, ვარჩხილიშ ფარას ქიმერჩანთია. თეშ უკულ თინა მოხუჯურ დროს გორუნდჷ თეშ ოკეთებელო.
12 ქობალიშ დღახუშ პირველ დღას, მუჟამსით, მუჭოთ წესინ, პასექიშ მსხვერპლის წირენდეს, ქიმერთეს თიშა მოწაფეეფქ დო კითხეს: „სო მოიმზადათ პასექიშ ოსერშე?“ 13 მიდაშქვჷ თიქ ჟირ მოწაფე დო დავალ: „მიშელით ქალაქშა. თექ ქაიხვადუნა ართ კოჩ, ნამდგას ორკოლით წყარ მეუღდას იჸი დო თის ქეკაჸუნით. 14 სოდეთ მინურს, თი ჸუდეშ მინჯეს ქუწით, მოძღვარქ მოიჩინ-შო, ნამ ოთახის შემლებუნია ჩქიმ მოწაფეეფწკუმა ართო პასექიშ ჭკუმუა. 15 თინა ქუგოძირანა ჟინ დიდ ოთახის, ნამუთ მონწყილ იჸუაფ ჩქინო, დო თექ მამზადით პასექ“. 16 თაშ ნამდა, მოწაფეეფქ მიდართეს დო გემშართეს ქალაქშა; ირფელქ თეშ ქიჸუ, მუჭოთ იესოქ უწუ, დო ქიდიჭყეს პასექიშ მომზადება.
17 ონჯუაქ ქუდოდირთუნ, ვითოჟირ მოციქულწკუმა ართო ქიმერთჷ თექ. 18 სუფრას მიკუხედეს* დო ჭკუმუნდესინ, იესოქ თქუ: „მართალს გირაგადუთ: თქვანდე ართ-ართ, მით ჩქიმწკუმა ართო ჭკუმუნს, ნტერეფიშ ხეს ქეშმოჸოთანს“. 19 თინეფქ მანგარო შეწუხეს დო თითო-თითოთ ოკითხუდეს: „თენა მა ვა ვორექ, ხომ?“ 20 თიქ უპასუხ: „ვითოჟირშე ართ-ართ რე; თინა ჩქიმწკუმა ართო გეუწაწუანს სენს ქობალს. 21 კოჩიშ სქუა მეურს, მუჭოთ ჭარილ რე, მარა თი კოჩიშ ცოდა, მით თის ნტერეფს აშუჸოთანს ხეშა! თიშო უჯგუდ, შურო ვერჩქინედუკო“.
22 დიო ხოლო ჭკუმუნდეს, მუჟამსით თიქ გეჭოფ ქობალ, ქილოც*, გოტახ თინა, მოწაფეეფს გეგნაჭირინუ დო უწუ: „გეჭოფით; თენა ნიშნენს ჩქიმ სხეულს*“. 23 უკულ გეჭოფ ღვინ, ღორონთის მადლობა გინუგ, გეგნაჭირინუ თინეფს დო არძაქ გეშვჷ. 24 უწუ თინეფს: „თენა ნიშნენს ჩქიმ ზისხირს*, ნამდგაშ საშვალებათ შეთანხმება კანონიერო მიშურს ძალაშა. თიქ ბრელშო ოკო დოწუას. 25 მართალს გირაგადუთ: მეტო ვა ფშუნქჷ ღვინს თი დღაშახ, სოიშახ ახალს ვა ფშუნქჷ ღორონთიშ სამეფოს“. 26 ბოლოს ოდიდებელეფ ქუბირეს ღორონთის დო მიდართეს ზეთისხილიშ გვალაშა.
27 უკულ იესოქ უწუ: «არძა მიმოტენთ*, მუშენდა ჭარილ რე: „ქიგვაშქვანქ ჭყიშის დო აკოცენს შხურ“. 28 მარა გეფთელებუქინ, თქვან წოხოლე მიდურქ გალილეაშა». 29 პეტრექ უწუ: „არძაქ მიგოტუასინ ხოლო, მა ვემგოტენქ!“ 30 იესოქ უპასუხ: „მართალს გირაგადუქ: ამდღა, გვალო ამსერ, მუმულიშ ჟირშა ჸიონშახ, სუმშა გეგნივარანქ, ნამდა მიჩინენქ“. 31 მარა პეტრექ ეჩემ: „სქანწკუმა ართო დოპჸვილანინ ხოლო, მუთუნით ვა ფთქუანქ, ნამდა ვაიჩინენქ!“ შხვეფ ხოლო თაშ იჩიებუდეს.
32 მიდართეს თინეფქ ადგილშა, ნამდგას გეთსემანეს უძახუდეს. თიქ მოწაფეეფს უწუ: „მა იბლოცენქინ იზმა ხანს, თაქ ქოხედათ“. 33 მიდეჸუნ პეტრე, იაკობ დო იოანე. თის გურქ მანგარ წუხებათ ეიაფშჷ. 34 თინეფს უწუ: „თიშმანწარას ვორექ შეწუხებულ, დობღურენ ქიჸი, თაქ ქუდოსქიდით დო კურცხას რდათჷ“. 35 ჭიჭე აწიკინ, ბირგულეფს ქეშანთხჷ დო ლოცულენდჷ, ნამდა, შეიოლებერ ქორდ-და, ეიოჩირთუკო თე საათიქ. 36 იჩიებუდ: „აბბა*, მუმა, სი ვეშეილებუნ ფერ მუთუნ ვა რე. ემოჩილითე თეცალ ღურა*, მარა მა მოკონ თეშ ვარინ, სი გოკონ თეშ იჸუას“. 37 დირთჷ დო თინეფ ლურენჯეფ ქოძირუნ, სიმონ-პეტრეს უწუ: „სიმონ, რლურსო? ართ საათის ვარა ვეშგალებუო, კურცხას ქორდიკონ?! 38 კურცხას რდათჷ დო ირიათო ილოცით, ნამდა ვემეჩირთათ. გურ მონდომებულ რე, მარა სხეულს ძალა ვა უბაღ“. 39 უკულ დირთჷ, ლოცულენდჷ დო კინ თის ოხვეწუდ ღორონთის. 40 მოწაფეეფშა ქიმერთუნ, თინეფქ კინ ლურენჯეფქ ქუდოხვადეს, მუშენდა ვა გარზინეს. ათეშენ ვა უჩქუდეს, მუ უპასუხესკო. 41 მასმაშა დორთაშ დროს თინეფს უწუ: „ათეცალ დროს რლურა დო ისვანჯუთო?! გობაღუნა ლურ! ქუმორთჷ დროქ; კოჩიშ სქუას ცოდამეფს ქეშუჸოთანა ხეშა. 42 გედირთით, იბდათ! მოურს თინა, მიდგაქ ნტერეფს ოკო გინოფჩას“.
43 დიო რაგად ვა აფუდ თებულ, მუჟამსით იუდაქ, ვითოჟირ მოციქულშე ართ-ართიქ, ქუმორთჷ თიშა. თის მოჸუნდჷ უნჩაშ მღვდელეფიშ, მწიგნობარეფიშ დო უხუცესეფიშ მოშქუმალირ ხალხ ყამეფით დო კეტეფით. 44 მოღალატეს თინეფშა რაგადებულ აფუდ, ნამდა ნიშანს ქიმეჩანდ: „მიდგას ვაჯუნუქ, თინა იჸუაფ; ოჭოფით დო ჯარიშკოჩეფს მიდაჸუნაფეთ“. 45 იუდაქ ხეთეშე იესოშა ქიმერთჷ დო უწუ: „რაბი!“ დო ქაჯუნ თის. 46 თინეფქ ხე ქოქანჩეს იესოს დო ოჭოფეს. 47 მარა თექ გერდესინ თინეფშე ართ-ართიქ ყამა ქიხვამილუ, მღვდელმთავარიშ მონას მოურქუ დო ჸუჯ ქელათოლ. 48 იესოქ თინეფს უწუ: „ყაჩაღ ვორექო, ჩქიმ ოჭოფშა ყამეფით დო კეტეფით მორთითინ?! 49 ირდღას ტაძარს ვოგურუანდჷ, თქვანწკუმა ვორდჷ დო ვაიჭოფუთ. მარა წმინდა წერილეფს ჭარილქ ოკო შისრულას“.
50 მოწაფეეფქ მიოტუეს თინა დო ინტეს. 51 ართ ახალგაზრდა, ნამდგას ძვირფას სელიშ ბარგ მიკაქუნდჷ, ხოლოს ეკოჸუნდჷ თის. თინეფქ თიშ ჭოფუა ხოლო მინდომეს. 52 მარა თიქ ბარგ ქატუ დო ტარკალექ ინტჷ.
53 მიდეჸუნეს იესო მღვდელმთავარშა. თექ გაკიშაყარ არძა უნჩაშ მღვდელქ, უხუცესიქ დო მწიგნობარქ. 54 პეტრე გოხოლუას ეკოჸუნდჷ თის დო მღვდელმთავარიშ ოზეშა გემნაჸუნ; მოინალეეფს ქაშუზოჯ დო დაჩხირწკუმა იტიბუანდჷ. 55 უნჩაშ მღვდელეფ დო მთელ სინედრიონ მოწმეეფს გორუნდეს იესოშ ღურათ დასაჯებელო, მარა მითინქ ვაშუეს. 56 ბრელ ტყურა მოწმე გიშეშ, მარა თინეფიშ ნარაგად ართიანს ვემურდჷ. 57 ნამთინე ედირთუდ დო თიშ წინააღმდეგ თეცალ ტყურას იჩიებუდ: 58 „ჩქი გებგონით, მუჭო იჩიებუდ, თე ხეთნაშენებ ტაძარს აკვორღვანქ დო სუმ დღაშა შხვას, ხეთ ვა რე ნაშენებუნ ფერს, ქიგებდგუნქია“. 59 მარა თენა ხოლო შხვადოშხვანერო ქოთქუეს.
60 თიმწკუმა მღვდელმთავარქ გამწოდირთჷ დო იესოს კითხჷ: „მუ პასუხის მეჩანქ? ვერჩქილექო, მუს იჩიებუნა სქანიშ გურშენ?“ 61 მარა თის ხონარ ვეკუღუდ დო პასუხის ვარზენდჷ. მღვდელმთავარქ კინ კითხჷ: „სი რექო ქრისტე, წმინდა ღორონთიშ სქუა?“ 62 იესოქ უპასუხ: „მა ვორექ. თქვა ქოძირუნთ კოჩიშ სქუას, ნამუთ ძალიერიშ მარძგვანშე ხე დო ცაშ მუნაფეფით მოურს“. 63 თიმწკუმა მღვდელმთავარქ ბარგ ქიგისოფ დო თქუ: „მუშო მოკონა მეტ მოწმე?! 64 თქვან ჸუჯით ხომ ქიმირჩქილეთ, ღორონთიშ წინააღმდეგ იჩიებუნ?! მუს თქუანთ?“ თის არძაქ ღურა ქიმუსაჯ. 65 ნამთინექ თის გოფურტინუა ქუდუჭყჷ. სახეს უფორუნდეს, ლიკვეფს მიოგანდეს დო ურაგადუდეს: „წინასწარმეტყველ ქორექ-და, ქოთქვი, მიქ მიგოგ“. ჯარიშკოჩეფ სახეს ხეს მიოგანდეს დო თეშ მეჸუნდეს თინა.
66 თე დროს პეტრე თუდო, ოზეს, ხედჷ. თექ ქიმერთჷ მღვდელმთავარიშ მოინალე ძღაბიქ. 67 მუჟამსით ქოძირ პეტრე, ნამუთ იტიბუანდჷ, ქინაჯინ თის დო უწუ: „სი ხოლო თე იესო ნაზარეთელწკუმა ართო რდი!“ 68 მარა თიქ გინივარუ: „ვეფჩინენქ თის დო ვართ თინა მიჩქჷ, მუშ გურშენ იჩიებუქ“, დო კარმინოლჸურე მიდართჷ. 69 მოინალე ძღაბიქ კინ ქოძირ თინა დო თექ გერდესინ თინეფს უწუ: „თენა ხოლო თინეფს ოკათ“. 70 პეტრე კინ გინივარანდჷ. ჭიჭე ხანიშ უკულ თექ გერდესინ თინეფქ პეტრეს უწუეს: „სი გალილეელ რექჷ დო ნამდვილო თინეფიშიან იჸუაფუქ“. 71 მარა თიქ ქიდიჭყჷ ჭყალა დო ფუჩაფა: „ვეფჩინენქ თი კოჩის, მიდგაშ გურშენ იჩიებუთ“. 72 დო მუმულქ მაჟიაშა ქიმიოჸიონ. პეტრეს ქუგაშინ იესოშ ნარაგადიქ, მუმულიშ ჟირშა მეჸიონაფაშახ სუმშა გინივარანქ, ნამდა მიჩინენქია. მეტიქ ვამათვინებუ დო ნგარაქ გეუოლ.