იოანე
6 თეშ უკულ იესოქ გეგნონჩურ გალილეაშ ზღვა, ნამდგას ტიბერიადას ხოლო უძახუდეს. 2 თის ანაყუ ხალხ ეკოჸუნდჷ, მუშენდა ორწყედეს, მუნერ სარკოთ ოსქილიდუანდჷ თინა ლეხეფს. 3 იესოქ გვალაშა გეკორთჷ დო თექ მუშ მოწაფეეფწკუმა ართო ქუდოზოჯ. 4 მონჭაფილ რდჷ პასექ, იუდეველეფიშ დღახუ. 5 მუჟამსით იესოქ ქოძირ, ნამდა ანაყუ ხალხ მიშჷ მუშა, ფილიპეს კითხჷ: „სო იპჸიდათ ქობალ თე ხალხიშ ოჩამალო?“ 6 თის ქოუჩქუდ, მუს გაკეთენდ, მარა ოინტერესუდ, მუს ფიქრენდჷ ფილიპე. 7 ფილიპექ უპასუხ: „არძაქ ჭიჭე-ჭიჭე ვარა ქიმლეჭკუმუასინ, 200 დინარიშ* ქობალ ხოლო ვა უბაღუნა“. 8 ართ მოწაფექ, ანდრიაქ, სიმონ-პეტრეშ ჯიმაქ, თის უწუ: 9 „თაქ ართ ჭიჭე ბოშ რე, ნამდგას ხუთ ქერიშ ქობალ დო ჟირ ჭიჭე ჩხომ უღჷ, მარა ეზმა კოჩის თენა მუს უბაღ?!“
10 იესოქ თქუ: „ქუდახუნეთ ხალხ!“ თი ადგილს მინდორია რდჷ დო ხალხიქ ქაშაზოჯ, სოდგარენ 5 000 კოჩიქ. 11 იესოქ გეჭოფ ქობალ, ღორონთის მადლობა გინუგ დო ხედესინ თინეფს დურიგ. თიქ ჩხომ ხოლო დურიგ თინეფს დო არძაქ მუსხით ოკოდუნ, თისხი ოჭკუმ. 12 ჯგირო ოჭკუმესინ, იესოქ მოწაფეეფს უწუ: „გაკოშაყარეთ დოსქილადირ ნოტეხეფ, ნამდა მუთუნქ ვეჸუას გინორღვაფილქ“. 13 თინეფქ გაკოშაყარუეს დო 12 კალათ გეიოფშეს ხუთ ქერიშ ქობალიშ ნოტეხეფით, ნამდგაქ ჭკუმუაშ უკულ დასქიდეს.
14 თიშ კეთებულ სასწაულეფს ორწყედესინ, ხალხ იჩიებუდ: „თენა მართალო თი წინასწარმეტყველ რე, ნამდგაქ ოკო მორთუკო“. 15 იესოს უჩქუდ, ნამდა თინეფს მოულა დო თიშ ჭოფუა ულამუდეს, მუშენდა გამეფესკო, ათეშენ გვალაშა ეკილ, ნამდა ხვალე ქუდოსქიდუკო.
16 ონჯუა ბორჯის თიშ მოწაფეეფქ ზღვაშა გიმილეს, 17 ნავშა გენორთეს დო ზღვაშ მელე, კაპერნაუმჸურე, მიდანჩურეს. გაკისერ, მარა იესო დიო ხოლო ვა რდჷ თინეფშა მეულირ. 18 მანგარ ბორია ირქენდჷ დო ზღვა პოპორანდჷ. 19 სოდგარენ 5-6 კილომეტრ* გემკორთესინ, ქოძირეს იესო, ნამუთ წყარს ჟი კუჩხით ნავჸურე მიშჷ დო მანგარო აშქურინეს. 20 მარა იესოქ უწუ თინეფს: „მა ვორექ, ვა გაშქურინან!“ 21 თინეფქ ხიოლით გენიჸუნეს იესო ნავშა დო ჭიჭე ხანშა ქადირთეს თი დიხას, ნამდგაშა მიშეს.
22 მაჟია დღას ზღვაშ მოლე დოსქილადირ ხალხიქ ქოძირ, ნამდა ზღვაპიჯის გედგუდუნ თი ჭიჭე ნავ უკვე ვა რდჷ თექ, დო ქიმეხვადეს, ნამდა მოწაფეეფქ ხვალე იდეს დო იესოს ვენურთუმ ნავშა თინეფწკუმა ართო. 23 ნავეფქ, ნამუთ ტიბერიადაშე მიშეს, თი ადგილიშ გოხოლუაშა ქიმერთეს, სოდეთ ხალხიქ ქობალ ჭკუმჷ თიშ უკულ, მუთ უფალქ ღორონთის მადლობა გინუგ. 24 მუჟამსით ხალხიქ ქოძირ, ნამდა თექ იესო დო თიშ მოწაფეეფ ვა რდესჷ, მუნეფიშ ნავეფშა ენილეს დო იესოშ ოგორშა კაპერნაუმშა მიდართეს.
25 თინეფქ იესო ზღვაშ მელე ქოძირესინ, კითხეს: „რაბი, მუჟამ მორთჷ თაქ?“ 26 იესოქ უპასუხ: „მართალს, მართალს გირაგადუთ: სარკო საქმეეფ ძირითინ თიშენ ვა ბგორუნთინ, თიშენ ბგორუნთ, ნამდა ქობალ ჭკუმით დო ირძღით. 27 თიცალ ოჭკუმალშო ვეხანდათ, ნამუთ გილმელებ, თიცალშო იხანდით, ნამუთ ულიებ სიცოცხლეს მოიღანა. თის კოჩიშ სქუა მერჩანა, ნამდგას მუმაქ, ღორონთიქ, მეჩჷ თეშ უფლება*“.
28 თინეფქ კითხეს: „მუ ოკო ვაკეთათ, ნამდა ღორონთიშ მოწონა მიბღათ?“ 29 იესოქ უპასუხ: „ღორონთიშ მოწონა მიღათინ, ოკო ირწმუნათ თინა, მით თიქ მაშქვჷ“. 30 თიმწკუმა თინეფქ კითხეს: «მუ ნიშანს მოძირანთ, ნამდა გირწმუნათ? მუს გაკეთენქ? 31 ჩქინ ჯვეშეფ უდაბნოს მანანას ჭკუმუნდეს, მუჭოთ ჭარილ რე: „ცაშე ქობალ მეჩჷ თინეფს ოჭკუმალო“». 32 იესოქ თინეფს უწუ: „მართალს, მართალს გირაგადუთ: თქვანდა მოსეს ვემუჩამ ცაშე ქობალ, მარა ჩქიმ მუმა გარზენა ცაშე ქობალს. 33 ღორონთიშ ქობალ რე თინა, ნამუთ ზეცაშე გიმურს დო სიცოცხლეს არზენს თე ქიანას“. 34 თიმწკუმა თინეფქ უწუეს: „უფალ, ირო ქომუჩით თე ქობალ“.
35 იესოქ თინეფს უწუ: „მა ვორექ სიცოცხლეშ ქობალ. მით ჩქიმდა მოურს, მეტო ვა მაშქირენე, დო მიდგას მა პწანქჷ, მეტო ვა მაჸუმენე. 36 მუჭოთ გიწით: ქოთ ქობძირით, მარა ვერწმუნით. 37 არძა, მიდგას მუმა მარზენს, ჩქიმდა მოურს, დო ჩქიმდა მოულირს დღას ვეჩეფთხინუანქ, 38 მუშენდა ზეცაშე ჩქიმ ნებაშ ვარინ, ჩქიმ მუმაშქუმალარიშ ნებაშ შეიოსრულებშა გიმობრთჷ. 39 ჩქიმ მუმაშქუმალარიშ ნება რე, ნამდა მუჩუნ თინეფშე ნამთინ ვა ვოდინუე დო არძა გუვათელე ბოლო დღას. 40 ჩქიმ მუმაშ ნება რე, ნამდა არძას, მით სქუას მიღენს დო ირწმუნენს, ულიებ სიცოცხლე უღუდას, დო მა გუვათელენქ თის ბოლო დღას“.
41 მუჟამსით იუდეველეფქ ქიგეგონეს იესოშ ნარაგად, ზეცაშე მოულირ ქობალ ვორექია, ძღირძღინ ქიდიჭყეს; 42 იჩიებუდეს: „თენა იესო ვა რენო, იოსებიშ სქუა, მიდგაშ დიდა დო მუმას იფჩინენთ?! მუჭო იჩიებ, ზეცაშე ვორექია მოულირ?!“ 43 იესოქ თინეფს უწუ: «მიოტეთ ძღირძღინ! 44 ჩქიმდა მითინს ვა მართე, მუმაქ, ჩქიმ მუმაშქუმალარქ, ვემიჸუნ-და, დო მა გუვათელენქ თის ბოლო დღას. 45 წინასწარმეტყველეფიშ წიგნეფს ჭარჷ: „არძა იეჰოვაშე ქიდიგურუანს“. არძა, მიდგაქ მუმას ურჩქილ დო დიგურუ, ჩქიმდა მოურს. 46 თენა თის ვა ნიშნენს, ნამდა მუმა მითინქ ძირჷ; მუმა ხვალე თიქ ძირჷ, მით ღორონთშე რე. 47 მართალს, მართალს გირაგადუთ: მიდგას წანსჷ, თის ულიებ სიცოცხლე უღჷ.
48 მა ვორექ სიცოცხლეშ ქობალ. 49 თქვან ჯვეშეფ უდაბნოს მანანას ჭკუმუნდეს, მარა იშენით დოღურეს. 50 თე ქობალ ზეცაშე გიმურს, ნამდა თიქ, მით თის ჭკუმუნს, დღას ვა ღურას. 51 მა ვორექ სიცოცხლეშ ქობალ, ნამუთ ზეცაშე გიმურს. მით თე ქობალს ოჭკუმუნს, ირიათო იცოცხლენს. თე ქობალ ჩქიმ ხორც რე, ნამდგას ხალხიშ* სიცოცხლეშო დაფთმენქ».
52 თიმწკუმა იუდეველეფქ ართიან შქას ნირზ ქიდიჭყეს: „მუჭო შეულებ თე კოჩის მუშ ხორც მუჩან ოჭკუმალო?“ 53 იესოქ თინეფს უწუ: „მართალს, მართალს გირაგადუთ: კოჩიშ სქუაშ ხორც ვა ჭკუმით დო თიშ ზისხირ ვა შვით-და, ვა გაღვენუნა სიცოცხლე. 54 მით ჩქიმ ხორცის ჭკუმუნს დო ჩქიმ ზისხირს შუნს, ულიებ სიცოცხლე უღჷ, დო მა გუვათელენქ თის ბოლო დღას, 55 მუშენდა ჩქიმ ხორც ნამდვილ ოჭკუმალ რე დო ჩქიმ ზისხირ — ნამდვილ ოშუმალ. 56 მით ჩქიმ ხორცის ჭკუმუნს დო ჩქიმ ზისხირს შუნსჷ, ართობას სქიდუ ჩქიმწკუმა, დო მა თიწკუმა ფსქიდუქ ართობას. 57 მუჭოთ მა მუმაშქვჷ ცოცხალ მუმაქ დო თიშით ფცოცხლენქ, თეშ თინა, მით ჩქიმ ხორცის ჭკუმუნს, ჩქიმით იცოცხლენს. 58 თენა რე ზეცაშე გიმულირ ქობალ, მარა თიცალ ვარ, ნამუთ თქვან ჯვეშეფქ ჭკუმეს დო იშენით დოღურეს. მით თე ქობალს ჭკუმუნს, ირიათო იცოცხლენს“. 59 თე ირფელ თიმწკუმა თქუ, მუჟამსით კაპერნაუმს სინაგოგას ოგურუანდჷ ხალხის.
60 თენა ქიმირჩქილუნ, თიშ ბრელ მოწაფექ თქუ: „მუს რე იჩიებუნ! მუნერო შილებე თეშ რჩქილა?!“ 61 იესოს უჩქუდ, ნამდა მოწაფეეფ თეშ გურშენ ძღირძღინუნდეს დო თინეფს უწუ: „თენა გიდინუანანო რწმენას?! 62 თიმწკუმა მუს ქიმინუნთ, მუჟამსით ქოძირუნთ, მუჭო ეშურს კოჩიშ სქუა თექ, სოდეთ თეიშახ რდჷ?! 63 სიცოცხლეს წმინდა შურ ირზენს, ხორც ურგებელ რე. მუდგას მა გეჩიებუთ, წმინდა შურშე* მოურს დო სიცოცხლეს ირზენს. 64 მარა თქვან შქას თიცალეფ ხოლო რენა, მიდგას ვა წანსჷ“. იესოს დუდშე მოჸუნაფილ უჩქუდ, მის ვა წანდჷ თინა დო მი გინოჩანდჷ თის ნტერეფიშ ხეს. 65 უკულ თქუ: „ათეშენ გიწით, მუმაქ უფლება ვემეჩ-და, ჩქიმდა მითინს ვა მართე-მაქ“.
66 თეშ გურშენ ბრელ თიშ მოწაფექ ჯვეშ ცხოვრებას დართჷ დო მეტო ვეკოჸუნდჷ თის. 67 თიმწკუმა იესოქ ვითოჟირ მოწაფეს კითხჷ: „თქვა ხოლო ხომ ვა გოკონა ულა?“ 68 სიმონ-პეტრექ უპასუხ: „უფალ, მიშა იბდათ?! სი გიღჷ ულიებ სიცოცხლეშ სიტყვეფ! 69 ჩქი ქიბრწმუნით დო მიჩქუნა, ნამდა სი რექჷ ღორონთიშ წმინდა!“ 70 იესოქ თინეფს უწუ: „ვითოჟირხოლო ჩქიმ გიშნაგორა რეთჷ, მარა თქვანდე ართ ტყურაშ ეკმაწამებელ რე!“ 71 სინამდვილეს, თეს იუდაშ, სიმონ ისკარიოტელიშ სქუაშ, გურშენ იჩიებუდ, ნამდგას ნტერეფშა იესოშ გინოჩამა ულამუდ, ვარინ თინა ვითოჟირშე ართ-ართ რდჷ.