მათე
17 ამშვ დღაშ უკულ იესოქ მიდეჸუნ პეტრე, იაკობ დო თიშ ჯიმა იოანე დო გეკორთეს მაღალ გვალაშა. 2 იესოქ თინეფიშ წოხოლე დითირ: სახე ჩხანაცალო უსინთანდჷ დო მიკაქუნალ სინთეცალო ურწკინუნდჷ. 3 თე დროს მოწაფეეფქ მოსე დო ელია ქოძირეს; თინეფ იესოს ეჩიებუდეს. 4 პეტრექ იესოს უწუ: „უფალ, მუ ჯგირ რე, თაქ ვორეთინ, ქოისხუნ-და, სუმ კარავს ქუდობდგუნთ: ართის სქანო, ართის მოსეშო დო ართის ელიაშო“. 5 თინა დიო ხოლო იჩიებუდ, მუჟამსით ჩე მუნაფაქ დოფორ თინეფ. მუნაფაშე ხონარქ გისიმ: „თენა რე ჩქიმ საჸოროფო სქუა, ნამუთ მიპწონე. თის ურჩქილით!“ 6 თენა ქიგეგონესინ, მოწაფეეფს მანგარო აშქურინეს დო თუდო ქაშანთხეს. 7 იესოქ ქიმერთჷ თინეფშა, ხე ქიმეთხჷ დო უწუ: „გედირთით, ვა გაშქურინან!“ 8 გეიჯინესინ, იესოშ მეტ მითინ ვა ძირეს. 9 გვალაშე გიმულაშ დროს იესოქ გაფრთხილ თინეფ: „მითინს ვა უწუათ თე ხილუაშ გურშენ, ონდო კოჩიშ სქუა ვეგეთელებ“.
10 მოწაფეეფქ კითხეს: „მუშენ იჩიებუნა მწიგნობარეფ, დიო ელიაქ ოკო მორთასია?“ 11 თიქ უპასუხ: „ელია მართალო მოურს დო ირფელს კინ მუშ ადგილშა დართინუანს. 12 გირაგადუთ, ელიაქ უკვე ქუმორთჷ, მარა ვეჩინეს თინა დო მუჭოთ ოკოდესინ თეშ მექცუეს. კოჩიშ სქუა ხოლო თინეფიშ ხეშე დეტანჯებ“. 13 თიმწკუმა მოწაფეეფქ ქიმეხვადეს, ნამდა თინა მანათალ იოანეშ გურშენ იჩიებუდ.
14 ხალხშა დირთესინ, ართ კოჩიქ ქიმერთჷ იესოშა, ბირგულ ქუდაშქვჷ თიშ წოხოლე დო უწუ: 15 „უფალ, ქიჭყოლოფე ჩქიმ ბოშ, მუშენდა გლახათ რე, ზნე მაკათუ; მინშა დაჩხირს მიშალუ დო მინშა წყარს ინანთხუ. 16 სქან მოწაფეეფს ქიმუჸუნ, მარა ვეშიალებუეს თიშ სქილიდაფაქ“. 17 თიმწკუმა იესოქ თქუ: „ოხ, ურწმუნო დო კვარჩხ თაობა, მუზმა ხანს ოკო ვორდე თქვანწკუმა? მუზმა ხანს ოკო გითვინათ? ქუმომიჸუნით აშო!“ 18 უკულ იესოქ განჭყორ დემონს დო თიქ ხოლო გიშელ თიშე. ბაღანაქ ხეთეშე დოსქიდ. 19 მოწაფეეფქ ქიმერთეს თიშა დო ცალკე კითხეს: „ჩქი მუშენ ვეგშმარაჸეს?“ 20 იესოქ უპასუხ: „მუშენდა რწმენაქ ვაიბაღეს. დამჯერით: დონგიშ* თასიშმაჭიჭა რწმენა ვარა ქოიღუდან დო თე გვალას უწუათ, თავრეშე თევრე გინილია, გინილენს, დო ვა გაკეთებენან ფერ მუთუნ ვეჸუაფ“. 21 *——
22 გალილეას ეკიშაყარესინ, იესოქ უწუ თინეფს: „კოჩიშ სქუას უღალატენა დო ნტერეფს ქაშუჸოთანა ხეშა, 23 თის დოჸვილუნა, მარა მასმა დღას გეთელებ“. თენა მირჩქილუესინ, მოწაფეეფქ მანგარო შეწუხეს.
24 კაპერნაუმშა ენულაშ უკულ პეტრეშა ჟირ-ჟირ დრაქმაშ* ემაშაყარალეფქ ქიმერთეს დო კითხეს: „თქვან მოძღვარ ვეგანსო ჟირ დრაქმას?“ 25 „მუჭო ვარ“ — უპასუხ თიქ. მარა ჸუდეშა მინილუნ, იესოქ ქუწორუ დო კითხჷ: „მუჭო ფიქრენქ სიმონ, მიშე ღებულენა მეფეეფ შხვადოშხვა ოგაფურს, მუნეფიშ სქუალეფშე დოვარ ხალხშე?“ 26 მუჟამსით პეტრექ უპასუხ, ხალხშევა, იესოქ უწუ: „მართალ რე. იმწკუმა სქუალეფ თავისფალ ჸოფენა ოგაფურშე, 27 მარა თინეფს ორაგადე ვემეფჩათინ, მეუ ზღვაშა, ქენაჸათ ანკეს დო პირველ ჩხომს გეშეჸუნანქინ, პიჯ გოუნჯ, თექ ქოძირუნქ ვარჩხილიშ მონეტას*. მოლეღ თინა დო ქიმეჩ თინეფს ქოთ სქანო დო ქოთ ჩქიმო!“