იოანე
16 „თე ირფელ თიშენ გიწით, ნამდა რწმენაქ ვაიდინან. 2 სინაგოგეფშე გეგშგოჸოთანა; მოურს დრო, მუჟამსით თქვან არძა მაჸვილარ იფიქრენს, ნამდა თეთ ღორონთის უსრულენს წმინდა მსახურებას. 3 მარა თეს თიშენ გაკეთენა, ნამდა ვართ მუმას იჩინენა დო ვართ მა. 4 თეს გირაგადუთ თიშენ, ნამდა თე ირფელიშ დრო ქუდოდირთუნ, ჩქიმ ნარაგადიქ ქუგგაშინან.
თე ირფელ დუდშე ვაიწით, მუშენდა თქვანწკუმა ვორდჷ. 5 ასე თიშა მეურქ, მიდგაქ მუმაშქვჷ დო ნამთინ ვა მოკითხუთ, სო მეურქია. 6 მარა თე ირფელ ქოიწითინ, გურქ დეგემონკეს. 7 მართალს გირაგადუთ: თქვან საჯგირობუოთ მეურქ. ვებდ-და, მოხვარეს* ვა მართე თქვანდა, მარა მიდურქ-და, ქუმოიშქვანთ თის. 8 მუჟამსით თინა ქუმურს, თე ქიანას არგამათ ქაძირანს, მუ რე ცოდა, სამართალ დო ღორონთიშ განაჩენ: 9 პირველ რიგის, ქაძირანს, მუ რე ცოდა, მუშენდა თინეფს ვა პწანქჷ; 10 უკულ სამართალ მუ რენ თის ქაძირანს, მუშენდა მუმაშა მეურქ; 11 ბოლოს ქაძირანს, მუ რე ღორონთიშ განაჩენ, მუშენდა თე ქიანაშ მმართველ გასამართლებურ რე.
12 ხოლო ბრელ მუდგარენ მაფჷ თქვანდა ორაგადე, მარა ასე ვენანჭუთ. 13 მუჟამსით ქუმურს წმინდა შურ*, ნამუთ სიმართლეს აცხადენს, ქოიხელმძღვანელენა დო ქიმგეხვარებუნა, სრულას ქინანჭათ სიმართლეს, მუშენდა მუშით ვეჩიებუდას იჸი, თის თქუანს, მუდგას ირჩქილე დო თის გაიცხადენა, მუდგაქ ოკო მოხვადას. 14 თინა დიდებას ქუმომღანს, მუშენდა თის გაიცხადენა, მუდგას ჩქიმდე ირჩქილე. 15 ირფელ, მუთ მუმას უღჷ, ჩქიმ რე. ათეშენ გიწით, თინა თის გაიცხადენა, მუდგას ჩქიმდე ირჩქილე-მაქ. 16 ჭიჭე ხანშა მეტო ვა ბძირუნთ, მარა ხოლო ჭიჭე ხან დო ქობძირუნთ“.
17 ნამთინე მოწაფექ ართიანს ქელარაგადუ: „მუშ რაგად ოკო, მუჟამსით იჩიებ, ჭიჭე ხანშა მეტო ვა ბძირუნთ, მარა ხოლო ჭიჭე ხან დო ქობძირუნთ, დო მუმაშა მეურქია?“ 18 რაგადანდეს: „მუშ რაგად ოკო, ჭიჭე ხანშავა, იჩიებუნ? ვეგებგით, მუშ გურშენ იჩიებ!“ 19 იესოს უჩქუდ, ნამდა თინეფს თიშა შეკითხირ ოკოდეს, ათეშენ კითხჷ: „თიშე ოკითხუთო ართიანს, ნამდა ფთქვი, ჭიჭე ხანშა მეტო ვა ბძირუნთ, მარა ხოლო ჭიჭე ხან დო ქობძირუნთ-მაქ? 20 მართალს, მართალს გირაგადუთ: თქვა ინგარდათ დო თვალუნდათ იჸი, მარა თე ქიანას ხიოლ აღვენუ. წუხებათ ეგაფშაფუნა გურ, მარა წუხება ხიოლით დუგათირუნა. 21 მშობიარობაშ დროს ოსურს ჭუეფ უღჷ, მარა ბაღანას გეიორჩქინანსინ, ხიოლ ჭუას ოჭყოლიდუანს, მუშენდა ახალ სიცოცხლექ გორჩქინდჷ თე ქიანას. 22 ასე თქვა ხოლო გურ წუხებათ გაფუნა ეფშა, მარა კინ ქორძირუნთინ, გურ ხიოლით ეგაფშაფუნა დო მითინს ვემდაღინე თქვანდა თე ხიოლ. 23 თიმ დღას მუთუნს ვა პკითხენთ. მართალს, მართალს გირაგადუთ: მუმას ჩქიმ სახელით მუთუნს ქოთხინთ-და, თინა ქიმერჩანა. 24 ასეშახ მუთუნ ვაითხუნა ჩქიმ სახელით. ქითხით დო მიღენთ, დო ხიოლით გეიფშაფუთ!
25 თე ირფელ მაგალითეფით გიწით. მოურს დრო, მუჟამსით მაგალითეფით ვა დოირაგადუანთ, ირფელს პირდაპირ ქოიწინთ მუმაშ გურშენ. 26 თიმ დღას ჩქიმ სახელით ქოთხინთ მუმას; თეთ თის ვეფჩიებუქ, ნამდა მა ქოფთხინქ მუმას თქვანო. 27 მუმას უჸორთ, მუშენდა მა მიჸოროფეთ დო ირწმუნით, ნამდა ღორონთშე ვორექ მოშქუმალირ. 28 მა მუმაშე ვორექ მოშქუმალირ დო ქუმობრთჷ თე ქიანაშა. მარა ასე იპტენქ თე ქიანას დო მუმაშა მეურქ“.
29 მოწაფეეფქ უწუეს: „ასე პირდაპირ იჩიებუქ, მაგალითეფიშ უმშო. 30 ასე მიჩქუნა, ნამდა ირფელ გიჩქჷ დო უკვე შეკითხირ ვა მოსაჭირუნა. ათეშენ იბრწმუნით, ნამდა ღორონთშე რექჷ!“ 31 იესოქ კითხჷ თინეფს: „ასე რწანანო? 32 მოურს დრო დო ქოთ ქუმორთჷ, მუჟამსით არძა გაკოცენთ, თქვან-თქვან ჸუდეშა დირთუთ დო ხვალე ქუდომტენთ. მარა მა ხვალე ვა ვორექ, მუშენდა მუმა ჩქიმწკუმა რე. 33 თე ირფელ ქოიწით, მუშენდა ჩქიმ საშვალებათ გიღუდან მშვიდობა. თე ქიანას გაჭირება გაღვენუნა, მარა გემანგარით, მა გივორჯგინ თე ქიანას!“