ლუკა
13 თიმ დროს ნამთინექ, მით თექ რდჷ, იესოს ქეჩუ, მუჭო უკათუ პილატექ გალილეელეფიშ ზისხირ თინეფიშ შეწირულ მსხვერპლიშ ზისხირს. 2 თიქ უპასუხ: „თქვა ფიქრენთო, ნამდა თე გალილეელეფ შხვა გალილეელეფშე უმოს ცოდამეფ რდესჷ დო ათეშენ აღოლეს თექ? 3 გირაგადუთ, თენა თაშ ვა ჸოფე! მარა, დაშებულს ვენარღენთ-და*, თინეფცალო თქვა ხოლო არძა გენადგურებუთ. 4 ვარდა ხომ ვა ფიქრენთ, ნამდა თი 18 კოჩის, ნამდგას სილოამს კოშკიქ გიანთხჷ დო ღურეს, უმოსო აფუდეს დაშებულ, ვინემ იერუსალიმიშ მახორუეფს? 5 გირაგადუთ, თენა თაშ ვა ჸოფე! მარა, დაშებულს ვენარღენთ-და, თინეფცალო თქვა ხოლო არძა გენადგურებუთ“.
6 უკულ თეცალ მაგალით ქუმუჸუნ: «ართ კოჩის ობინეხეს ლუღიშ ჯა გეუჩანდჷ. ქიმერთჷ, ნამდა ქოძირუკო, ქაფუდ დო ვარ თის მუკოღალირ, მარა მუთუნ ვემკახვილუ. 7 თიმ დროს მებინეხეს უწუ: „სუმ წანა ქორე, თე ლუღიშ მუკოღალას ველუქ, მარა მუთუნ ვემკუღ. მოკვათ თინა; ტყურათ ადგილ მეუღ“. 8 თიქ უპასუხ: „ბატონ, თე წანას ხოლო ქაცალ, დიხას ქუგუმბარანქ დო ნაკელს ქელურღვანქ. 9 გემკიღ-და, გვალო ჯგირ დო, ვემკიღ-და, მოპჭკირათ“».
10 ართ საბატონს იესო სინაგოგას ხალხის ოგურუანდჷ. 11 თექ რდჷ ართ ოსურკოჩ, ნამუთ 18 წანას ლეხ რდჷ, მუშენდა დემონ მიშუხედ; წელს რდჷ მოდირაკილ დო გოთინუა ვეშულებუდ. 12 იესოქ თინა ქოძირუნ, უწუ: „სქილადირ რექჷ სქან ლახალაშე“. 13 ხელეფ ქიგედვჷ ოსურკოჩის, თიქ ხოლო ხეთეშე გითინ დო ღორონთის ადიდენდჷ. 14 სინაგოგაშ წინამძღოლს ვემეწონ, ნამდა იესოქ საბატონ დღას ოსქილიდუ ლეხ დო ხალხის უწუ: „საქმეშ ოკეთებელო ამშვ დღა რე. მიდგას სქილიდაფა გოკონა, თე დღალეფს ქუმორთით დო ვართ ხოლო საბატონს“. 15 მარა უფალქ თის უპასუხ: „დუდ წმინდეფო მოიღუნან, საბატონს ნამ ვა უტენთ ხოჯის ვარდა ვირს დო ვემერჸუნა წყარიშ ოჩამშა? 16 ვეშილებედუო საბატონ დღას თე ოსურკოჩიშ, აბრაამიშ ოსურსქუაშ, სქილიდაფა, ნამდგას სატანა 18 წანას ატანჯენდჷ?“ 17 თენა ქოთქუნ, თიშ მოწინააღმდეგეეფს ონჯღორექ დაგურეს, მარა ხალხ მანგარ გახარებულ რდჷ თიშ სარკო საქმეეფით.
18 უკულ თიქ თქუ: „მუს მოგენს ღორონთიშ სამეფო, მუს უგურუა? 19 თინა მოგენს დონგიშ თასის*, ნამუთ გეჭოფ კოჩიქ დო მუშ ორტვინს დოთას. თიქ მირდჷ, დიდ ჯათ გინირთჷ დო თიშ ნოჸელეფს ჩიტეფქ ბუდეეფ გეკეთეს“.
20 უკულ გეუძინ: „ხოლო მუს უგურუა ღორონთიშ სამეფო? 21 თინა მოგენს ცომიშ ეიოჸუნაფალს, ნამუთ ოსურკოჩიქ სუმ სეა* ქვირს ქიმშაზუ დო ზელქ ხოლო გერთჷ“.
22 უკულ მიდართჷ იერუსალიმჸურე. შარას სოფელეფს დო ქალაქეფს მიკიშ დო ხალხის ოგურუანდჷ. 23 ართ კოჩიქ კითხჷ: „უფალ, მართალ რენო, ნამდა ბრელ ვეგნოსქიდუ?“ თიქ ხალხის უწუ: 24 «ირფელ გაკეთით, ნამდა ჭიფე კარშა გემნორთათ, მუშენდა გეჩიებუთ, ბრელ მინდომენს მინულას, მარა ვემნართენა. 25 მუჟამსით ჸუდეშ მინჯე გედირთუ დო კარს ქენაკილანს, თქვა გალე გიჸუაფუთ, ხაკაფის ქიდიჭყანთ დო თხინთჷ: „ბატონ, გენმაშქვით!“ მარა თინა გიწინა: „ვაიჩინენთ!“ 26 თიმ დროს უწინთ: „ჩქი სქანწკუმა ართო პჭკუმუნდით დო ფშუნდით. სი ჩქინ მთავარ ქუჩეფს ოგურუანდჷ“. 27 მარა თინა გიწინა: „ვაიჩინენთ. ჩემეთხით, უბადოშ მაკეთებელეფ!“ 28 მუჟამსით ქოძირუნთ, ნამდა აბრაამ, ისაკ, იაკობ დო არძა წინასწარმეტყველ ღორონთიშ სამეფოს იჸუაფუნა, მარა თქვა გალე იჸუაფუთ გიმოჸოთამილ, ქიდიჭყანთ ნგარას დო კიბირიშ ჭკირჭკინს. 29 ქუმურს ხალხ აღმოსავლეთშე, დასავლეთშე, ჩრდილოეთშე დო სამხრეთშე დო სუფრას ქუმკუზოჯუ ღორონთიშ სამეფოს. 30 პირველეფ ბოლოეფ იჸუაფუნა დო ბოლოეფ — პირველეფ».
31 თიმწკუმა თიშა მუსხირენ ფარისეველქ ქიმერთჷ დო უწუ: „ქიდიტე თაქიანობა, მუშენდა ჰეროდეს სქან ჸვილუა ოკო“. 32 მარა თიქ უწუ: „მეუთ დო ქოუწით თი მელას: ამდღა დო ჭუმან დემონეფს გიშაბრაჸუნქ დო ლეხეფს ვოსქილიდუანქ, გეღან გუვათენქ ჩქიმ საქმეს. 33 ამდღა, ჭუმან დო გეღან შარას იპჸუაფუქ, მუშენდა მუთუნით ვეშილებე, წინასწარმეტყველ იერუსალიმიშ გალე დოჸვილან. 34 იერუსალიმ, იერუსალიმ, წინასწარმეტყველეფიშ მაჸვილარ, სქანდა მოშქუმალირეფიშ ქუალეფით მაჸვილარ! მუზმაშა მიმნდომ სქან სქუალეფიშ აკოშაყარუა, მუჭოთ მოჭვა ათიშაყარანს წიწილეფს ფსუალეფიშ თუდო, მარა ვეკორინეთ! 35 ასე ღორონთ ქაგოტენა თქვან ტაძარს*. გირაგადუთ, ანწ ვა ბძირუნთ, სოიშახ ვა თქუანთ, ხვამელ რენია იეჰოვაშ სახელით მუმაულარ!“