Ծննդոց

31 Որոշ ժամանակ անց Հակոբը լսեց, որ Լաբանի որդիներն ասում են. «Հակոբը վերցրել է ամեն ինչ, որ մեր հորն էր պատկանում, և մեր հոր ունեցվածքի հաշվին է կուտակել իր ողջ հարստությունը»:+ 2 Լաբանի դեմքին նայելիս էլ Հակոբը տեսնում էր, որ իր հանդեպ նրա վերաբերմունքը առաջվանը չէ:+ 3 Ի վերջո Եհովան ասաց Հակոբին. «Վերադարձիր քո հայրերի երկիր, քո ազգականների մոտ,+ և ես քեզ հետ կլինեմ»: 4 Ուստի Հակոբը լուր ուղարկեց Ռաքելին ու Լիային և նրանց կանչեց դաշտ, որտեղ իր հոտն էր: 5 Նա ասաց նրանց.

«Ես տեսնում եմ, որ ձեր հոր վերաբերմունքն իմ հանդեպ փոխվել է,+ բայց իմ հոր Աստվածն ինձ հետ է:+ 6 Դուք լավ գիտեք, որ ես իմ ամբողջ ուժով ծառայել եմ ձեր հորը:+ 7 Մինչդեռ ձեր հայրը անընդհատ փորձել է խաբել ինձ ու իմ վարձը տասը անգամ փոխել է: Բայց Աստված թույլ չի տվել, որ նա ինձ վնաս տա: 8 Երբ նա ասում էր՝ «Քո վարձը պուտավորները կլինեն», ամբողջ հոտը պուտավորներ էր ծնում, իսկ երբ ասում էր՝ «Քո վարձը գծավորները կլինեն», ամբողջ հոտը գծավորներ էր ծնում:+ 9 Այդպես Աստված ձեր հոր հոտը վերցնում ու ինձ էր տալիս: 10 Մի անգամ, երբ հոտի զուգավորվելու ժամանակն էր, ես երազում տեսա, որ էգերի հետ զուգավորվող արու այծերը գծավոր, պուտավոր ու խայտաբղետ էին:+ 11 Այդ ժամանակ ճշմարիտ Աստծու հրեշտակը երազում ասաց ինձ. «Հակո՛բ»: Ես պատասխանեցի. «Այո՛, լսում եմ»: 12 Նա շարունակեց. «Նայիր, խնդրեմ, ու տես, որ էգերի հետ զուգավորվող բոլոր արու այծերը գծավոր, պուտավոր ու խայտաբղետ են, որովհետև ես տեսնում եմ այն բոլոր վատ բաները, որ Լաբանն անում է քեզ:+ 13 Ես ճշմարիտ Աստվածն եմ, ով հայտնվեց քեզ Բեթելում՝+ այն վայրում, որտեղ դու օծեցիր հուշասյունը և որտեղ երդում տվեցիր ինձ: Հիմա վեր կաց, դուրս եկ այս երկրից ու վերադարձիր քո ծննդավայր»»:+

14 Ռաքելն ու Լիան պատասխանեցին Հակոբին. «Մի՞թե հույս կա, որ մեր հոր ունեցվածքից մեզ որևէ ժառանգություն կհասնի: 15 Չէ՞ որ նա մեզ օտար է համարում. նա վաճառել է մեզ և ապրում է մեզ համար տրված վճարի հաշվին:+ 16 Այն ողջ հարստությունը, որ Աստված վերցրել է մեր հորից, մերն է ու մեր երեխաներինը:+ Ուրեմն, ինչ որ Աստված ասել է քեզ,+ արա»:

17 Ուստի Հակոբը պատրաստություն տեսավ, իր երեխաներին ու կանանց նստեցրեց ուղտերի վրա+ 18 և վերցրեց իր կուտակած ողջ ունեցվածքը, իր ամբողջ հոտը,+ Փադան-Արամում ձեռք բերած բոլոր անասունները, որ վերադառնա Քանանի երկիր՝ իր հոր՝ Իսահակի մոտ:+

19 Այդ ժամանակ Լաբանը գնացել էր իր ոչխարները խուզելու: Եվ Ռաքելը, քանի դեռ հայրը չէր եկել, գողացավ նրան պատկանող+ թերափները:*+ 20 Հակոբը խորամանկեց և առանց արամեացի Լաբանին որևէ բան ասելու՝ հեռացավ: 21 Նա իր ողջ ընտանիքով և ունեցվածքով փախավ ու անցավ Եփրատ գետը:*+ Այնուհետև ուղևորվեց դեպի Գաղաադի+ լեռնային շրջանը: 22 Երրորդ օրը Լաբանին ասացին, որ Հակոբը փախել է: 23 Դա լսելուն պես նա վերցրեց իր մարդկանց* և ընկավ Հակոբի հետևից: Յոթ օր ճանապարհ գնալով՝ Գաղաադի լեռնային շրջանում հասավ նրան: 24 Գիշերը Աստված երազում+ հայտնվեց արամեացի+ Լաբանին ու ասաց. «Զգույշ եղիր քո բոլոր խոսքերի մեջ, որ պատրաստվում ես ասել Հակոբին»:*+

25 Հակոբը իր վրանը կանգնեցրել էր Գաղաադի լեռնային շրջանում: Լաբանն իր մարդկանց հետ նույնպես ճամբար դրեց այդ շրջանում, ապա գնաց Հակոբի մոտ: 26 Լաբանն ասաց Հակոբին. «Այս ի՞նչ արեցիր: Ինչո՞ւ ինձ խաբեցիր և աղջիկներիս տարար, ինչպես սրով վերցված գերիների: 27 Ինչո՞ւ գաղտնաբար փախար, ինչո՞ւ խաբեցիր ինձ ու գնացիր առանց ինձ ասելու: Եթե ասեիր, ես ուրախությամբ, երգերով, դափով ու քնարով կուղարկեի քեզ: 28 Բայց դու հնարավորություն չտվեցիր, որ թոռներիս* ու աղջիկներիս համբուրեմ և հրաժեշտ տամ: Դու անմտորեն վարվեցիր: 29 Ես իշխանություն ունեմ ձեզ վնաս հասցնելու, բայց անցած գիշեր քո հոր Աստվածը խոսեց ինձ հետ՝ ասելով. «Զգույշ եղիր քո բոլոր խոսքերի մեջ, որ պատրաստվում ես ասել Հակոբին»:*+ 30 Լա՛վ, ասենք՝ շատ ես ցանկանում վերադառնալ քո հոր տուն, դրա համար էլ հիմա ճանապարհ ես ընկել, բայց իմ աստվածների՞ն ինչու ես գողացել»:+

31 Հակոբը պատասխանեց Լաբանին. «Ես գաղտնի հեռացա, քանի որ վախեցա, թե միգուցե քո աղջիկներին խլես ինձանից: 32 Իսկ ինչ վերաբերում է քո աստվածներին, դրանք ում մոտ որ գտնես, նա ողջ չի մնա: Մեր մարդկանց առաջ ստուգիր իմ ունեցածը և վերցրու, ինչը որ քոնն է»: Հակոբը չգիտեր, որ Ռաքելը գողացել էր Լաբանի աստվածները: 33 Ուստի Լաբանը մտավ Հակոբի, Լիայի և երկու աղախինների+ վրանները, բայց չգտավ դրանք: Լիայի վրանից դուրս գալով՝ նա մտավ Ռաքելի վրանը: 34 Ռաքելը վերցրել էր թերափները, դրել էր ուղտի թամբի* մեջ ու նստել էր դրանց վրա: Լաբանը փնտրեց ամբողջ վրանում, բայց ոչինչ չգտավ: 35 Ռաքելն ասաց իր հորը. «Տե՛ր իմ, չբարկանաս, որ չեմ կարողանում վեր կենալ քո առաջ, որովհետև այնպիսի վիճակում եմ, որում կանայք լինում են որոշ օրերի»:+ Լաբանը շարունակեց մանրակրկիտ փնտրել, բայց այդպես էլ չգտավ թերափները:+

36 Այդ ժամանակ Հակոբը բարկացավ ու սկսեց կշտամբել Լաբանին՝ ասելով. «Ո՞րն է իմ հանցանքը, ի՞նչ մեղք եմ գործել, որ դու այդպես համառորեն հետապնդում ես ինձ: 37 Ահա իմ ողջ ունեցվածքը խուզարկեցիր, և ի՞նչ... գտա՞ր մի բան, որ քեզ ու քո տնեցիներին է պատկանում: Գտածդ դիր իմ ու քո մարդկանց առաջ, և թող նրանք դատեն մեզ: 38 Այս 20 տարվա մեջ, որ ես քեզ հետ եմ եղել, քո ոչխարներն ու այծերը չեն վիժել:+ Քո հոտից մի գառ անգամ չեմ կերել: 39 Հոշոտված կենդանի քեզ չեմ բերել.+ ես եմ հատուցել դրա կորուստը: Երբ կենդանին գողանում էին, անկախ նրանից՝ դա ցերեկն էր լինում, թե գիշերը, դու ինձանից հատուցում էիր պահանջում: 40 Ցերեկը շոգից էի տանջվում, գիշերը՝ ցրտից, և քունս փախչում էր աչքերիցս:+ 41 Ես 20 տարի ապրել եմ քո տանը. 14 տարի ծառայել եմ քո երկու աղջիկների համար ու 6 տարի՝ այս հոտի դիմաց, որ տվել ես ինձ: Եվ դու տասը անգամ փոխել ես իմ վարձը:+ 42 Եթե ինձ հետ չլիներ Աբրահամի Աստվածը՝ իմ հայր Իսահակի Աստվածը՝+ Նա, ում հանդեպ Իսահակը հարգալից վախ ունի,*+ դու հիմա ինձ դատարկաձեռն ճամփու կդնեիր: Աստված տեսել է իմ տառապանքն ու ծանր աշխատանքը, դրա համար էլ անցած գիշեր նախատել է քեզ»:+

43 Այդ ժամանակ Լաբանը պատասխանեց Հակոբին. «Այս աղջիկները իմ աղջիկներն են, երեխաները իմ երեխաներն են, հոտն էլ իմ հոտն է. ամեն բան, ինչ տեսնում ես, իմն է ու իմ աղջիկներինը: Ինչպե՞ս կարող եմ աղջիկներիս ու նրանց երեխաների դեմ որևէ բան անել: 44 Եկ հիմա ես ու դու ուխտ կապենք, որը պետք է միշտ հիշենք»:* 45 Հակոբը մի քար վերցրեց և այն կանգնեցրեց որպես հուշասյուն:+ 46 Ապա տղամարդկանց* ասաց. «Քարե՛ր հավաքեք»: Քարերը հավաքեցին ու մի քարակույտ սարքեցին: Ապա դրա վրա հաց կերան: 47 Լաբանը այն կոչեց Եգար-Սահադութա,* իսկ Հակոբը կոչեց Գաղաադ:*

48 Լաբանն ասաց. «Այս քարակույտը վկա է այսօր իմ ու քո միջև»: Ահա թե ինչու Հակոբը այն կոչեց Գաղաադ:+ 49 Նա այն կոչեց նաև Դիտարան, քանի որ Լաբանն ասաց. «Թող Եհովան դիտի ինձ ու քեզ, երբ հեռու լինենք իրարից ու չտեսնենք իրար: 50 Եթե դու վատ վերաբերվես իմ աղջիկներին ու նրանցից բացի ուրիշ կանայք առնես, ապա հիշիր, որ եթե անգամ մարդ չտեսնի, Աստված վկա կլինի իմ ու քո միջև»: 51 Լաբանը շարունակեց. «Ահա այն քարակույտը և ահա այն հուշասյունը, որ մենք* կանգնեցրել ենք ի նշան մեր միջև կապված ուխտի: 52 Վկա է այս քարակույտը, և վկա է այս հուշասյունը,+ որ ես այս քարակույտից չեմ անցնի քեզ որևէ վնաս պատճառելու համար, և որ դու էլ դրանցից չես անցնի ինձ վնասելու համար: 53 Թող Աբրահամի Աստվածը+ և Նաքորի Աստվածը՝ նրանց հոր Աստվածը, դատավոր լինի մեր միջև»: Եվ Հակոբը երդվեց Նրանով, ում հանդեպ իր հայր Իսահակը հարգալից վախ ունի:*+

54 Դրանից հետո Հակոբը լեռան վրա զոհ մատուցեց ու տղամարդկանց* հրավիրեց հաց ուտելու: Նրանք կերան ու գիշերը լեռան վրա անցկացրին: 55 Վաղ առավոտյան Լաբանը վեր կացավ, համբուրեց իր թոռներին*+ ու աղջիկներին և օրհնեց նրանց:+ Այնուհետև ճանապարհ ընկավ ու վերադարձավ իր տուն:+