2 Տարեգրություն

18 Հովսափատը շատ հարստություն ու մեծ փառք ուներ,+ սակայն խնամություն արեց Աքաաբի հետ:+ 2 Մի քանի տարի անց նա գնաց Աքաաբի մոտ՝ Սամարիա:+ Աքաաբը նրա և նրա հետ եկած մարդկանց համար մեծ թվով ոչխարներ ու խոշոր եղջերավոր անասուններ զոհաբերեց: Նա սկսեց համոզել Հովսափատին, որ իր հետ գնա Ռամոթ-Գաղաադի դեմ պատերազմելու:+ 3 Իսրայելի թագավոր Աքաաբը հարցրեց Հուդայի թագավոր Հովսափատին. «Կգա՞ս ինձ հետ Ռամոթ-Գաղաադ»: Հովսափատն էլ պատասխանեց. «Ինչպես դու, այնպես էլ ես: Իմ ժողովուրդը քո ժողովուրդն է: Մենք կգանք քեզ հետ՝ պատերազմելու»:

4 Սակայն Հովսափատն ասաց Իսրայելի թագավորին. «Խնդրում եմ, նախ Եհովայից առաջնորդություն խնդրիր»:+ 5 Ուստի Իսրայելի թագավորը հավաքեց մարգարեներին՝ 400 հոգու, և հարցրեց նրանց. «Գնա՞նք Ռամոթ-Գաղաադի դեմ պատերազմելու, թե՞ ոչ»: Նրանք էլ պատասխանեցին. «Գնացեք, ճշմարիտ Աստված այդ քաղաքը թագավորի ձեռքն է մատնելու»:

6 Բայց Հովսափատը հարցրեց. «Այստեղ Եհովայի մարգարե չկա՞:+ Եկեք նրա միջոցով էլ Աստծուց առաջնորդություն խնդրենք»:+ 7 Իսրայելի թագավորը պատասխանեց Հովսափատին. «Մի մարդ էլ կա,+ որի միջոցով կարող ենք առաջնորդություն խնդրել Եհովայից: Բայց ես ատում եմ նրան, որովհետև իմ մասին երբեք լավ բաներ չի մարգարեանում, այլ միշտ վատ բաներ է մարգարեանում:+ Նա Ելմայի որդի Միքիան է»: Սակայն Հովսափատն ասաց. «Թագավորը այդպիսի բան թող չասի»:

8 Ուստի Իսրայելի թագավորը կանչեց մի պալատականի ու պատվիրեց. «Իսկույն այստե՛ղ բեր Ելմայի որդի Միքիային»:+ 9 Իսրայելի թագավորն ու Հուդայի թագավոր Հովսափատը, արքայական հագուստ հագած, նստել էին իրենց գահերին՝ Սամարիայի դարպասների մուտքի մոտ՝ կալատեղում,* և բոլոր մարգարեները մարգարեանում էին:* 10 Քանանայի որդի Սեդեկիան երկաթե եղջյուրներ սարքեց ու ասաց. «Ահա թե ինչ է ասում Եհովան. «Դու սրանցով կխոցես ասորիներին այնքան, մինչև որ բնաջնջես նրանց»»: 11 Մյուս բոլոր մարգարեներն էլ էին նույնը մարգարեանում՝ ասելով. «Գնա Ռամոթ-Գաղաադ և հաջողություն կունենաս:+ Եհովան այդ քաղաքը թագավորի ձեռքը կմատնի»:

12 Պատգամաբերը, որը գնացել էր Միքիային կանչելու, նրան ասաց. «Բոլոր մարգարեները թագավորի համար միաբերան լավ բաներ են կանխատեսում: Թող քո խոսքն էլ նրանց խոսքի պես լինի,+ և դու էլ լավ բան ասա»:+ 13 Բայց Միքիան պատասխանեց. «Երդվում եմ Եհովայի գոյությամբ. ինչ որ իմ Աստվածն ասի, դա էլ ասելու եմ»:+ 14 Երբ նա թագավորի մոտ եկավ, թագավորը հարցրեց. «Մի՛քիա, գնա՞նք Ռամոթ-Գաղաադի դեմ պատերազմելու, թե՞ ոչ»: Նա էլ պատասխանեց. «Գնացեք և հաջողություն կունենաք: Այդ քաղաքը ձեր ձեռքն է մատնվելու»: 15 Այդ խոսքերը լսելով՝ թագավորն ասաց նրան. «Քանի՞ անգամ քեզ երդվել տամ, որ Եհովայի անունից միայն ճշմարտությունն ասես ինձ»: 16 Ուստի Միքիան ասաց. «Տեսնում եմ, որ բոլոր իսրայելացիները հովիվ չունեցող ոչխարների պես ցրված են լեռների վրա:+ Եհովան ասաց. «Նրանք տեր չունեն: Թող ամեն մեկը խաղաղությամբ իր տուն վերադառնա»»:

17 Իսրայելի թագավորն ասաց Հովսափատին. «Քեզ չասացի՞, որ նա իմ մասին լավ բաներ չի մարգարեանա, այլ միայն վատ բաներ կմարգարեանա»:+

18 Այդ ժամանակ Միքիան ասաց. «Ուրեմն լսիր Եհովայի խոսքը. ես տեսա Եհովային՝ իր գահի վրա նստած,+ և երկնքի ողջ զորքը՝+ նրա աջ ու ձախ կողմերում կանգնած:+ 19 Եհովան հարցրեց. «Ո՞վ կխաբի Իսրայելի թագավոր Աքաաբին, որ նա գնա Ռամոթ-Գաղաադ ու մեռնի այնտեղ»: Մեկը մի բան էր ասում, իսկ մյուսը՝ ուրիշ բան: 20 Ի վերջո մի հրեշտակ*+ եկավ կանգնեց Եհովայի առաջ ու ասաց. «Ե՛ս կխաբեմ նրան»: «Ինչպե՞ս»,– հարցրեց Եհովան: 21 Նա էլ պատասխանեց. «Կգնամ ու այնպես կանեմ, որ նրա բոլոր մարգարեները ստեն»:* Այդ ժամանակ Աստված ասաց. «Դու կխաբես նրան, և դա քեզ կհաջողվի: Գնա ու այդպես արա»: 22 Եվ հիմա Եհովան այնպես է արել, որ քո մարգարեները ստեն,+ բայց Եհովան որոշել է աղետ բերել քեզ վրա»:

23 Այդ պահին Քանանայի որդի Սեդեկիան+ մոտեցավ Միքիային,+ հարվածեց նրա այտին+ ու ասաց. «Ուզում ես ասել, որ Եհովայի ոգին ինձնից հեռացել է ու հիմա քո՞ միջոցով է խոսում»:+ 24 Միքիան պատասխանեց. «Դու դրանում կհամոզվես այն օրը, երբ թաքնվես տան ամենախորքի սենյակում»: 25 Այդ ժամանակ Իսրայելի թագավորը հրամայեց. «Միքիային տարե՛ք ու հանձնե՛ք քաղաքագլուխ Ամոնի ու թագավորի որդի Հովասի ձեռքը: 26 Նրանց ասե՛ք. «Թագավորն ասում է. «Այս մարդուն բանտ գցեք+ և օրաբաժնից քիչ հաց ու ջուր տվեք, մինչև որ ես վերադառնամ խաղաղությամբ»»»: 27 Բայց Միքիան ասաց. «Եթե դու վերադառնաս խաղաղությամբ, ուրեմն ինձ հետ Եհովան չի խոսել»:+ Ապա ավելացրեց. «Հիշե՛ք սա բոլորդ»:*

28 Դրանից հետո Իսրայելի թագավորն ու Հուդայի թագավոր Հովսափատը գնացին Ռամոթ-Գաղաադ:+ 29 Իսրայելի թագավորն ասաց Հովսափատին. «Ես այլ հագուստով կգնամ կռվելու, իսկ դու արքայական հագուստդ հագիր»: Իսրայելի թագավորը փոխեց իր հագուստը, և նրանք գնացին ռազմի դաշտ: 30 Ասորիքի թագավորը իր կառքերի ջոկատների հրամանատարներին կարգադրել էր. «Ո՛չ զինվորի, ո՛չ էլ զորքի հրամանատարի* դեմ չպատերազմե՛ք, այլ միայն Իսրայելի թագավորի դե՛մ կպատերազմեք»: 31 Տեսնելով Հովսափատին՝ կառքերի ջոկատների հրամանատարները մտածեցին, թե նա է Իսրայելի թագավորը: Ուստի շրջվեցին, որ նրա դեմ կռվեն: Հովսափատը սկսեց օգնություն կանչել,+ և Եհովան օգնեց նրան. Աստված թշնամիներին իսկույն հեռացրեց նրանից: 32 Երբ կառքերի ջոկատների հրամանատարները հասկացան, որ նա չէ Իսրայելի թագավորը, անմիջապես դադարեցին նրան հետապնդելուց:

33 Մի ռազմիկ նետ արձակեց ու պատահաբար հարվածեց Իսրայելի թագավորին. նետը խրվեց զրահի մասերի միացման տեղը: Թագավորն ասաց իր կառապանին. «Շրջի՛ր կառքը և դո՛ւրս բեր ինձ ռազմի դաշտից, քանի որ ծանր վիրավոր եմ»:+ 34 Ողջ օրը թեժ մարտ ընթացավ: Իսրայելի թագավորին օգնում էին, որ կանգնած մնա մարտակառքում՝ դեմքով դեպի ասորիները: Մինչև երեկո թագավորին կանգնած պահեցին, և մայրամուտին նա մահացավ:+