Եհովան քեզ ձախողակ չի համարի, եթե չես հասել մի նպատակի, որը պարզապես վեր է քո ուժերից (2 Կորնթ. 8։12)։ Խոչընդոտը սովորելու առիթ համարիր։ Մտածիր այն նպատակների մասին, որոնց արդեն հասել ես։ Աստվածաշունչն ասում է. «Աստված անարդար չէ, որ մոռանա ձեր գործերը» (Եբր. 6։10)։ Ուստի դու էլ մի՛ մոռացիր քո ձեռքբերումների մասին։ Մտածիր, թե ինչ նպատակների ես արդեն հասել։ Օրինակ՝ Եհովայի հետ մտերմանալը, նրա մասին ուրիշներին պատմելը կամ մկրտվելը։ Ինչպես անցյալում ես կարողացել հոգևորապես առաջադիմել և որոշ նպատակների հասնել, այնպես էլ շարունակիր ձգտել ներկայիս նպատակներիդ։ Եհովայի օգնությամբ դա հնարավոր է։ Նպատակներիդ հասնելու ճանապարհին մի՛ մոռացիր տեսնել, թե ինչպես է Եհովան օգնում և օրհնում քեզ (2 Կորնթ. 4։7)։ Եթե չհանձնվես, առատ օրհնություններ կքաղես (Գաղ. 6։9)։ w23.05, էջ 31, պրբ. 16-18

Եհովան տարբեր կերպերով ցույց է տալիս իր ժողովրդին, որ սիրում է նրանց, և որ նրանք ունեն իր հավանությունը։ Աստվածաշնչում խոսվում է երկու դեպքի մասին, երբ Եհովան Հիսուսին ասել է, որ նա իր սիրելի Որդին է, ում ինքը հավանել է (Մատթ. 3։17; 17։5)։ Կցանկանայի՞ր դու էլ Եհովայից նման հավաստիացում ստանալ։ Այսօր Նա մեզ հետ չի խոսում երկնքից, բայց նա դա անում է իր Խոսքի միջոցով։ Օրինակ՝ մենք կարող ենք լսել Եհովայի սիրո հավաստիացումը՝ կարդալով Ավետարաններում գրված Հիսուսի խոսքերը։ Երկրի վրա եղած ժամանակ նա կատարելապես արտացոլում էր իր Հոր էությունը։ Ուստի երբ կարդում ենք, թե ինչպես էր Հիսուսը արտահայտում իր հավանությունը իր անկատար, բայց հավատարիմ հետևորդների հանդեպ, պատկերացնում ենք, որ Եհովան այդ խոսքերը մեզ է ասում (Հովհ. 15։9, 15)։ Երբ փորձություններ ենք ունենում, չի նշանակում, որ չունենք Աստծու հավանությունը։ Ընդհակառակը՝ դրանք հնարավորություն են տալիս մեզ փաստելու, թե որքան խորն է Եհովայի հանդեպ մեր սերն ու վստահությունը (Հակ. 1։12)։ w24.03, էջ 28, պրբ. 10-11

Ծնողները կարող են օգնել իրենց երեխաներին, որ նրանք իրենց տարիքին համապատասխան մեկնաբանություններ պատրաստեն։ Երբեմն ուսումնասիրության ժամանակ շոշափվում են այնպիսի լուրջ թեմաներ, ինչպիսիք են ամուսնական խնդիրներն ու բարոյական հարցերը։ Նույնիսկ այդպիսի հոդվածներում թերևս հնարավոր լինի գտնել մեկ կամ երկու պարբերություն, որոնց երեխաները կարող են պատասխանել։ Նաև օգնիր երեխաներիդ հասկանալ, որ անցկացնողը երբեմն չի հարցնի նրանց։ Այդպես նրանք չեն վհատվի, երբ ոչ թե իրենց հարցնեն, այլ ուրիշներին (1 Տիմոթ. 6։18)։ Բոլորս էլ կարող ենք պատրաստել քաջալերական մեկնաբանություններ, որոնք կփառաբանեն Եհովային և թև կտան մեր հավատակիցներին (Առակ. 25։11)։ Թեև սխալ չէ երբեմն մի բան պատմել մեր փորձից, սակայն չպետք է մեզ վրա չափից շատ ուշադրություն հրավիրենք (Առակ. 27։2; 2 Կորնթ. 10։18)։ Փոխարենը՝ լավ կլինի՝ խոսենք Եհովայի, նրա Խոսքի և ժողովրդի մասին (Հայտն. 4։11)։ w23.04, էջ 24-25, պրբ. 17-18