Die Bybelse beskouing
Die vrou se onderdanigheid—Wat beteken dit?
GOD SE WOORD, die Bybel, sê in Efesiërs 5:22: “Laat vrouens onderdanig wees aan hulle mans soos aan die Here.” Presies wat beteken dit? Moet ’n vrou aan elke wens van haar man toegee, ongeag wat dit is? Kan sy nooit iets op eie inisiatief doen of menings hê wat van syne verskil nie?
Beskou die Bybelverslag van Abigail. Sy het verstandig opgetree, maar in stryd met die wense van haar welgestelde man, Nabal. Nabal het teen die volgelinge van Dawid, God se keuse vir koning oor Israel, “uitgevaar” ondanks die goedhartigheid wat hulle teenoor Nabal betoon het. Dawid was woedend oor Nabal se ondankbaarheid en wou hom op Nabal wreek. Abigail het besef dat haar hele huisgesin in gevaar is. Sy het Dawid van sy plan laat afsien. Hoe?—1 Samuel 25:2-35.
Abigail het vir Dawid gesê dat Nabal ’n “deugniet” is en vir Dawid die voorraad gegee wat Nabal nie vir hulle wou gee nie. Dit is gewoonlik verkeerd van ’n man of ’n vrou om ’n huweliksmaat se foute bekend te maak. Was Abigail opstandig om op hierdie manier te praat en op te tree? Nee. Sy het die lewe van Nabal en sy huisgesin probeer red. Daar is geen aanduiding dat sy ’n gewoonte daarvan gemaak het om oneerbiedig of onafhanklik te wees nie. Die onvergenoegde Nabal het ook nie enige ontevredenheid uitgespreek oor die manier waarop sy sy groot landgoed help bestuur het nie. Maar in hierdie krisissituasie was dit die verstandige weg om self die inisiatief te neem. Daarbenewens praat die Bybel met goedkeuring van wat Abigail gedoen het.—1 Samuel 25:3, 25, 32, 33.
Lank voor Abigail se dag was daar tye toe die vroue van die aartsvaders dinge gesê en gedoen het wat strydig was met wat hulle mans wou hê. Tog word hierdie “heilige vroue wat op God gehoop het” as voorbeelde van onderdanigheid vir ’n Christenvrou voorgehou (1 Petrus 3:1-6). Toe Sara byvoorbeeld agtergekom het dat Abraham se seun Ismael ’n bedreiging vir hulle seun, Isak, geword het, het sy besluit dat Ismael weggestuur moes word. Dit was “baie verkeerd in die oë van Abraham”. Maar God het vir Abraham gesê: “Laat dit nie verkeerd wees in jou oë ter wille van die seun . . . nie. Luister na Sara.”—Genesis 21:11, 12.
Onderskeidingsvermoë is nodig
Dit sal dus onwys wees as ’n vrou ter wille van onderdanigheid onder druk voel om iets te doen wat sy weet baie onverstandig is of wat Goddelike beginsels skend. Ander moet haar ook nie skuldig laat voel omdat sy, soos Abigail en Sara, die inisiatief neem in die een of ander noodsaaklike aangeleentheid nie.
Die vrou se onderdanigheid beteken nie dat sy aan elke wens van haar man moet voldoen nie. Wat maak die verskil? Wanneer regte beginsels op die spel is, sal sy dalk met haar man moet verskil. Maar oor die algemeen moet sy steeds ’n gees van godvrugtige onderdanigheid openbaar.
’n Vrou moet natuurlik versigtig wees dat sy nie haar man se wense uit eiesinnigheid, vermakerigheid of vir ander verkeerde beweegredes verontagsaam nie. Sy moet soos Abigail oordeelkundig wees, “’n goeie verstand” hê.—1 Samuel 25:3.
Wanneer die man verantwoordelikheid vermy
Die vernaamste doel van en rede vir ’n vrou se godvrugtige onderdanigheid is om Jehovah te behaag deur met haar man saam te werk en sy besluite te ondersteun. Dit is redelik maklik as ’n man geestelik volwasse is. Dit kan ’n uitdaging wees as hy nie is nie.
Hoe kan sy die probleem in hierdie geval oorkom? Sy kan ’n ernstige beroep op hom doen of besluite voorstel waarby die gesin die meeste baat sal vind. As sy hom ‘die skip laat stuur’, sal hy dalk meer ervare daarin word. As sy voortdurend by haar man neul, ondermyn sy die gees van behoorlike onderdanigheid (Spreuke 21:19). Maar wanneer dit duidelik is dat sy optrede die gesin se welsyn in gevaar stel, kan sy, soos Sara gedoen het, besluit om ’n verandering voor te stel.
As die man ’n ongelowige is, is die uitdaging vir die vrou selfs groter. Sy moet nogtans onderdanig wees solank hy haar nie vra om Bybelwette te verbreek nie. As hy dit wel doen, moet ’n Christenvrou reageer soos die dissipels gereageer het toe ’n hof hulle gevra het om God se gebooie te oortree: “Ons moet eerder aan God as heerser gehoorsaam wees as aan mense.”—Handelinge 5:29.
Maar weens ’n gebrek aan ondervinding en beperkte wysheid kan selfs welmenende mans en vrouens dalk hulle rol oorskry. Die man is dalk nie bedagsaam genoeg nie; die vrou dring dalk te sterk op haar voorkeure aan. Wat sal help? Dit is belangrik dat albei ’n beskeie siening van hom- of haarself het, want “ons almal struikel baie kere”.—Jakobus 3:2.
Baie mans sal dit waardeer dat hulle vrou opreg die inisiatief neem, as sy dit oordeelkundig doen. En samewerking word vergroot as albei verskoning vra wanneer hulle foute maak. Soos Jehovah ons daaglikse tekortkominge vergewe, moet ons ook ander vergewe. “As U, HERE, die ongeregtighede in gedagtenis hou, Here, wie sal bestaan? Maar by U is vergewing.”—Psalm 130:3, 4.
“Onderdanig aan mekaar”
In ons wedersydse belang raai die Skrif ons dus aan: “Wees onderdanig aan mekaar in die vrees van Christus.” Betoon op liefdevolle wyse wedersydse respek aan mekaar; moenie mekaar teëgaan of teen mekaar meeding nie. Die teks sê voorts: “Laat vrouens onderdanig wees aan hulle mans soos aan die Here, want ’n man is die hoof van sy vrou, soos die Christus ook die hoof van die gemeente is.”—Efesiërs 5:21-23.
Die Griekse woord wat Paulus in Efesiërs 5:21, 22 gebruik het, gee te kenne dat ’n mens jouself onderwerp, nie dat jy gedwing word om jou te onderwerp nie. En die onderdanigheid is ter wille van die Here, nie net vir die eenheid in die huwelik nie. Christus se gesalfde gemeente onderwerp hulle vrywilliglik en vreugdevol aan Christus. Wanneer ’n vrou dieselfde in die geval van haar man doen, sal die huwelik heel waarskynlik gelukkig en suksesvol wees.
Die Skrif sê ook: “[Laat elke man] sy vrou so liefhê soos homself”, oorvloedig (Efesiërs 5:33; 1 Petrus 3:7). Die man moet in gedagte hou dat hy ook aan sy hoof onderdanig moet wees, want die Bybel sê dat “Christus die hoof is van elke man.” Ja, die man moet hom onderwerp aan Christus se leerstellings. Christus daarenteen is onderdanig aan sy hoof: “God . . . is die hoof van die Christus.” Almal behalwe Jehovah het dus ’n hoof. En selfs hy verbind hom tot sy eie wette.—1 Korintiërs 11:3; Titus 1:2; Hebreërs 6:18.
Christelike onderdanigheid is gebalanseerd en is voordelig vir albei geslagte. Dit lei tot ’n eenheid en tevredenheid in die huwelik wat slegs ons liefdevolle Skepper kan voorsien.—Filippense 4:7.
[Foto-erkenning op bladsy 14]
Leslie’s