Daar is lewende edelstene in Namibië!
NAMIBIË strek byna 1 500 kilometer al langs die suidwestelike kus van Afrika. Die land se hele kuslyn bestaan uit sandduine, klipperige heuwels en uitgestrekte sandvlaktes. Tussen die klippe op Namibië se strande is edelstene van elke denkbare kleur. Selfs diamante word soms daar gevind. Maar die land het iets baie kosbaarders as daardie edelstene. Namibië het lewende edelstene—die mense waaruit sy talle nasionale groepe bestaan.
Die eerste inwoners van Namibië het verwante tale gepraat wat Koisan genoem is. Hulle taal is gekenmerk deur klikgeluide. Vandag is van die Koisansprekendes die donker Damaras, die mense klein van gestalte met ligter velle wat Namas genoem word en die bekende Boesmanjagters. Talle swart stamme het ook in die afgelope paar eeue na Namibië gekom. Hulle val onder drie hoof- nasionale groepe: die Ovambo’s (die grootste etniese groep in Namibië), die Herero’s en die Kavango’s. Europeërs het hulle tydens die 19de eeu in Namibië begin vestig. Nadat diamante in die woestynsand ontdek is, het meer immigrante daar aangekom.
Namibië se inwoners is kosbaar omdat hulle ’n deel is van die mensewêreld waarvoor God sy Seun gegee het; gevolglik is die weg na die ewige lewe vir hulle geopen (Johannes 3:16). Honderde Namibiërs uit baie stamme het alreeds op die boodskap van redding gereageer. Hulle kan met lewende edelstene vergelyk word omdat hulle onder “die skatte van al die nasies” is wat nou by Jehovah se huis van aanbidding byeengebring word.—Haggai 2:7.
Geestelike ontginning begin
In 1928 is daar begin om die geestelike edelstene van Namibië te ontgin. In daardie jaar het die Suid-Afrikaanse takkantoor van die Wagtoringgenootskap 50 000 stukke Bybellektuur aan mense regoor die land gestuur. Die jaar daarna het ’n gesalfde Christen van Suid-Afrika met die naam Lenie Theron die belangstellendes besoek. In vier maande het sy op haar eie die uitgestrekte land deurkruis en meer as 6 000 Bybelstudiehulpe in Afrikaans, Engels en Duits versprei. Al hierdie werk was beslis nie tevergeefs nie.
Neem byvoorbeeld Bernhard Baade, ’n Duitse myner. In 1929 het hy eiers by ’n plaasboer gekry wat elke eier in ’n bladsy van ’n Wagtoringpublikasie toegedraai het. Bernhard het elke bladsy gretig gelees en gewonder wie die boek geskryf het. Hy het uiteindelik by die laaste bladsy gekom, waarop die Duitse adres van die Wagtoringgenootskap was. Bernhard het geskryf en nog lektuur gevra, en hy was die eerste Namibiër wat sy standpunt vir die waarheid ingeneem het.
Voltydse werkers kom daar aan
In 1950 het vier sendelinge wat by die Wagtoring-Bybelskool Gilead opgelei is in Namibië aangekom. Teen 1953 was daar agt sendelinge. Onder hulle was Dick en Coralie Waldron, ’n Australiese egpaar wat nog steeds getrou daar dien. Baie ander voltydse Koninkryksverkondigers van Suid-Afrika en die buiteland het ook gehelp om Namibië se geestelike edelstene te ontgin. Ander sendelinge, asook diegene wat die kursus aan die Bedieningsopleidingskool voltooi het, is na Namibië gestuur.
Bybellektuur wat in die vernaamste plaaslike tale, soos Herero, Kwangali, Kwanyama, Nama/Damara en Ndonga vertaal en gedruk is, is nog ’n faktor wat tot die geestelike groei in Namibië bygedra het. Sedert 1990 is daar ’n pragtige vertaalkantoor en woning vir voltydse vrywilligers in die hoofstad Windhoek. Karen Deppisch, wat saam met haar man al in verskeie dele van Namibië aan die voltydse evangelisasiewerk deelgeneem het, sê: “Baie is verbaas as ons vir hulle lektuur in hulle eie taal aanbied, veral as daar baie min boeke in daardie spesifieke taal beskikbaar is.”
Die edelstene word blink gevryf
Van Namibië se letterlike edelstene is oor millenniums deur die beweging van golwe en sand blink gevryf. Sulke natuurlike prosesse bring natuurlik nie lewende edelstene voort nie. Dit verg inspanning vir onvolmaakte mense om ‘die ou persoonlikheid af te lê’ en hulle met die nuwe Christelike persoonlikheid te beklee (Efesiërs 4:20-24). Die verering van afgestorwe voorouers is ’n tradisie wat nog deur baie stamme van Namibië beoefen word. Diegene wat nie vooroueraanbidding beoefen nie, word dikwels deur familielede en bure vervolg. Wanneer mense uit die Bybel leer dat die dooies ‘glad niks weet nie’, kom hulle voor ’n toets te staan (Prediker 9:5). Hoe?
’n Herero-Getuie verduidelik: “Dit was ’n groot uitdaging om aan die waarheid gehoorsaam te wees. Ek het ingestem dat Jehovah se Getuies die Bybel met my studeer, maar dit het tyd geneem voordat ek die dinge toegepas het wat ek geleer het. Ek moes eers seker maak of dit vir my veilig sou wees om nie tradisies te volg nie. Ek het byvoorbeeld verby sekere plekke in Namibië gery sonder om te stop en ’n klip op ’n graf te sit of my hoed af te haal om die dooies te groet. Ek het geleidelik ingesien dat niks met my sou gebeur as ek die afgestorwe voorouers nie aanbid nie. Hoe bly is ek tog dat Jehovah my pogings geseën het om my familie en ander belangstellendes te help om die waarheid te leer!”
Meer geestelike mynwerkers nodig
Voor die sendelinge in 1950 gekom het, was daar net een verkondiger van die goeie nuus in Namibië. Die getal het geleidelik toegeneem tot ’n hoogtepunt van 995. Maar baie werk moet nog gedoen word. Trouens, in party gebiede is daar nog skaars iets gedoen. Is jy in ’n posisie om te dien waar meer ywerige Koninkryksverkondigers nodig is? Kom dan asseblief oor na Namibië en help ons om meer geestelike edelstene te vind en blink te vryf.—Vergelyk Handelinge 16:9.
[Kaart/Prente op bladsy 26]
(Sien publikasie vir oorspronklike teksuitleg)
AFRIKA
NAMIBIË
[Prente]
Namibië is ’n land met pragtige edelstene
[Erkennings]
Kaarte: Mountain High Maps®
Copyright © 1997 Digital Wisdom, Inc.; Diamante: Met vergunning van Namdek Diamond Corporation
[Prente op bladsy 26]
Die goeie nuus word aan al Namibië se etniese groepe verkondig
[Prent op bladsy 28]
Kan jy dien waar meer Koninkryksverkondigers nodig is?