Goeie nuus van vrede bereik die hooglande van Chiapas

“In die verskriklikste massamoord wat enigeen kan onthou in die staat Chiapas, is 45 weerlose plattelanders, waaronder 13 klein kindertjies, deur ’n groep . . . gewapende mans vermoor.” Dit is wat luidens ’n berig in die koerant “El Universal” op 22 Desember 1997 in Acteal, in die staat Chiapas, gebeur het.

CHIAPAS is die suidelikste staat van Mexiko, en dit grens aan Guatemala. Met ’n lang geskiedenis van armoede en ontberinge het ’n groep Maja-Indiane in Januarie 1994 ’n gewapende opstand georganiseer, onder die vaandel van die Ejército Zapatista de Liberación Nacional (EZLN, Die Nasionale Zapatista-Vryheidsmag). Onderhandelings om ’n vreedsame oplossing te kry, het gesloer. Plundertogte en aanvalle, deur die rebelle sowel as die regeringstroepe, het tot groot bloedvergieting gelei. Die onrus het baie van die plattelanders in die gebied na veiligheid laat vlug.

Te midde van hierdie onbestendige toestande is daar een groep liefhebbers van vrede wat neutraal ten opsigte van die politieke stryd gebly het. Hulle vestig ywerig die aandag op God se Koninkryk as die enigste oplossing vir die probleme waarmee mense te kampe het, hetsy die probleme plaaslik of oor die hele wêreld voorkom (Daniël 2:44). Wie is hulle? Jehovah se Getuies. In gehoorsaamheid aan Jesus se opdrag probeer hulle die goeie nuus van God se Koninkryk na die mees afgeleë dele van die hooglande van Chiapas neem (Matteus 24:14). Hoe was dit om die predikingswerk onder sulke omstandighede te doen, en wat was die resultate?

“Ek is een van Jehovah se Getuies”

Adolfo, ’n jong man wat kort tevore ’n Koninkryksverkondiger geword het, het eendag by ’n radiostasie in Ocosingo gewerk. Skielik was daar ’n harde klop aan die deur. ’n Groep gemaskerde mans het ingestorm en hulle vuurwapens op sy kop gerig. Hulle het na die uitsaaiateljee gestorm, die toerusting begin gebruik en oor die radio aangekondig dat hulle oorlog verklaar het teen die regering.

Daarna het die gewapende mans Adolfo beveel om by hulle beweging aan te sluit. “Ek is een van Jehovah se Getuies”, het Adolfo geantwoord, al was hy nog nie gedoop nie. Hy het verduidelik dat die enigste hoop vir vrede God se Koninkryk is, en hy het die uniform en geweer wat hulle hom aangebied het, met beslistheid van die hand gewys. Toe hulle sy ferm standpunt sien, het hulle hom laat gaan. Adolfo dink terug aan die voorval en sê: “Daardie voorval het werklik my geloof versterk.”

Uiteindelik het die situasie stabiel geword, maar die gebied was nog steeds onder militêre beheer. Ten spyte daarvan het Adolfo met graagte die uitnodiging aanvaar van die plaaslike gemeente se ouer manne om saam met ’n afgesonderde groep Christene in die gebied te werk. By die kontrolepunte waardeur hy moes gaan, het die soldate hom gerespekteer wanneer hy hom as een van Jehovah se Getuies geïdentifiseer het. Hy is later gedoop en het die bevrediging gesmaak om daardie afgesonderde groep te help om ’n gemeente van Jehovah se Getuies te word. “Noudat ek gedoop is”, sê Adolfo, “kan ek vol oortuiging sê dat ek een van Jehovah se Getuies is!”

“Jehovah het ons versterk”

Kort nadat die EZLN oor die radio oorlog teen die regering verklaar het, het die dorpsmense gevlug. Francisco, ’n voltydse bedienaar, of pionier, het verduidelik hoe Jehovah hom en sy vrou versterk het in alles wat hulle moes deurmaak.

“Ons het besluit om te vlug na ’n gebied wat drie uur te voet daarvandaan is. Daar was ’n gemeente, en ons kon dus saam met die broers wees. Kort daarna was dit tyd vir ons kringbyeenkoms in Palenque. Ek en my vrou wou nie die spesiale vergadering vir pioniers misloop nie, maar ons het gehoor dat die pad na die byeenkoms deur die EZLN geblokkeer is. Ons het toe besluit om deur die woud te gaan, wat ons nege uur geneem het. Ons het betyds aangekom om die pioniervergadering by te woon, wat ons baie geniet het, sowel as die hele byeenkomsprogram.

“Toe ons terugkeer, het ons gevind dat ons huis afgebrand en ons diere gesteel is. Al wat oorgebly het, was ’n klein sakkie klere. Ons was hartseer oor ons verlies, maar die broers in Ocosingo het ons goedgunstiglik gehuisves. Hulle het ons ook gewys hoe om sekere dinge te doen wat ons as boere nog nooit gedoen het nie. Een broer het my geleer hoe om foto’s te neem en ’n ander hoe om skoene reg te maak. Dit is hoe ek en my vrou ons tot dusver kon onderhou sonder om die pionierdiens te verlaat. Noudat ons terugdink aan wat gebeur het, kan ons sien dat Jehovah ons versterk het, al was dit nie vir ons maklik om te volhard nie.”

Resultate van die predikingswerk

Die Getuies in die staat Chiapas het nie toegelaat dat die ontberings en gevare hulle daarvan weerhou om aan ’n spesiale poging deel te neem om die goeie nuus aan die mense in die gebied bekend te maak nie. Hulle het byvoorbeeld in April en Mei 1995 saam met hulle mede-Christene in die res van die wêreld deelgeneem aan ’n kampanje om Koninkryksnuus Nr. 34 te versprei, met die uiters gepaste titel: Waarom is die lewe so vol probleme?

Gedurende die kampanje het ’n gewone pionier, Ciro, ’n belangstellende gesin op ’n plek met die naam Pueblo Nuevo gevind. Toe hy ná drie dae teruggaan, kon hy ’n Bybelstudie met hulle begin. Maar toe Ciro en ’n metgesel weer teruggegaan het om die studie met die gesin te hou, was die man van die huis nie daar nie. Daar was eerder ’n groep gemaskerde mans wat hom ingewag het om hom kwaad aan te doen. Hulle het Ciro en sy metgesel gevra waarna hulle op soek was en gedreig om hulle dood te maak. Nadat hulle stil tot Jehovah gebid het, het die twee Christene moedig verduidelik dat hulle gekom het om die gesin die Bybel te leer. Daarop het die gemaskerde mans hulle laat gaan. Om die een of ander rede het die man van die huis daardie dag nooit huis toe gekom nie.

Eendag, bykans drie jaar later, was Ciro verbaas toe die man aan sy deur klop. Hoe verheug was Ciro tog om te hoor dat die hele gesin intussen gedoop is en dat hulle met ’n gemeente in Guatemala omgaan! Een van die dogters het selfs as ’n gewone pionier gedien.

Waardering vir geestelike voedsel

Ondanks voortdurende moeilikhede in Chiapas berig ’n streekopsiener dat die Getuies in die gebied waarlik vergaderingbywoning as belangrik beskou (Hebreërs 10:24, 25). Hy vertel wat gebeur het by ’n onlangse spesiale byeenkomsdag, wat vroeg in die oggend sou begin sodat die byeenkomsgangers in die betreklike veiligheid van daglig huis toe kon gaan. Hoewel die meeste van hulle meer as drie uur deur die woud moes loop om by die byeenkomsterrein te kom, was almal teen 7:00 vm. in hulle sitplekke. In die gehoor was ses lede van die EZLN-groep, wat geluister en hande geklap en blykbaar die program geniet het. Hulle het ook drie uur lank gestap om die byeenkoms by te woon. Twintig van hulle het ook die herdenking van Christus se dood bygewoon, wat in ’n plaaslike Koninkryksaal gehou is.

’n Ander jong man wat ’n lid van die guerrillabeweging was, is deur sy hoofde aangestel om ’n sekere gebied in die woud te patrolleer. Toe hy by daardie gemeenskap aankom, het hy gevind dat al die inwoners, waarvan die meeste Jehovah se Getuies was, gevlug het. Hy het hom dus tuis gemaak in een van die verlate huise. Aangesien hy nie veel gehad het om te doen nie, het hy van die boeke begin lees wat hy in die huis gevind het. Dit was Wagtoringpublikasies wat deur die Getuies agtergelaat is. Terwyl die jong man alleen was, het hy tyd gehad om te peins oor wat hy gelees het. Hy het besluit dat hy sy lewe moet verander en sy wapens moet neerlê. Hy het so gou as wat hy kon die Getuies opgespoor en die Bybel begin studeer. Binne ses maande het hy die goeie nuus aan ander begin verkondig. Hy en drie ander gesinslede wat ondersteuners van die guerrillabeweging was, is nou gedoopte Christene.

Kyk na die positiewe sy

Hoewel die konflik groot ontberings veroorsaak het, het dit in werklikheid ’n positiewe uitwerking op mense se gesindheid teenoor die predikingswerk gehad. ’n Ouer man in die stad waar die stryd begin het, vertel: “Omtrent vyf dae nadat die gevegte uitgebreek het, het ons die predikingswerk binne sowel as buite die stad georganiseer. Mense was gretig om na ons te luister. Ons het baie Bybellektuur versprei en heelparty Bybelstudies begin. In een gebied was baie mense teen die waarheid gekant, maar weens die konflik luister hulle nou, studeer hulle die Bybel en woon hulle vergaderinge en byeenkomste by.”

Die broers is bly dat hulle met hulle teokratiese bedrywighede kan voortgaan ten spyte van die uiters onbestendige toestande. Met die medewete van die regeringsmagte sowel as die EZLN gaan hulle voort om hulle byeenkomste te hou, wat hulle geestelik versterk. Besoeke deur reisende opsieners dien ook as ’n kragtige aansporing om met die predikingswerk vol te hou. Interessant genoeg, aanmoediging kom selfs van diegene wat deelneem aan die stryd, wat dikwels die Getuies aanspoor om hulle predikingswerk voort te sit.

Hoewel die beproewinge en ontberings wat mense in Chiapas moes verduur met verloop van tyd afgeneem het, het dit nie opgehou nie. Een ding is nietemin seker—Jehovah se Getuies is vasbeslote om sonder ophou voort te gaan om die goeie nuus van vrede uit God se Woord, die Bybel, aan mense bekend te maak (Handelinge 10:34-36; Efesiërs 6:15). Hulle besef, soos die profeet Jeremia gesê het, dat “aan die mens sy weg nie toebehoort nie; nie aan ’n man om te loop en sy voetstappe te rig nie” (Jeremia 10:23). Net God se Koninkryk in die hande van sy Seun, Jesus Christus, kan die oplossing vir die ongeregtigheid en armoede in die wêreld bring.—Matteus 6:10.

[Kaart op bladsy 9]

(Sien publikasie vir oorspronklike teksuitleg)

Golf van Mexiko

CHIAPAS

GUATEMALA

Stille Oseaan

[Erkenning]

Mountain High Maps® Copyright © 1997 Digital Wisdom, Inc.

[Prent op bladsy 9]

Getuies gaan uit in die bediening in die hooglande van Chiapas